Υμνος στον άνθρωπο και αναφορά αγάπης στον τόπο...

* Το βιβλίο του Στέλιου Τσιανίκα «γράφοντας ΕΛΕΥΘΕΡΑ» που παρουσιάστηκε στην πλατεία της Ανατολής

«…σε όλο το φάσμα του βιβλίου του Στέλιου, ξεφυτρώνει πάντα σαν ανοιξιάτικος μενεξές η σημαντικότερη διάσταση του λόγου: Η αισθητική. Πολύ απλά και γρήγορα: Αισθητική: η δίψα για την έκφραση και έκφανση του ωραίου» τόνισε ο καθηγητής Πανεπιστημίου Φλίντερς της Νοτίου Αυστραλίας κ. Μιχάλης Τσιανίκας, μιλώντας για το βιβλίο «γράφοντας ΕΛΕΥΘΕΡΑ» του Στέλιου Τσιανίκα που παρουσιάστηκε το Σάββατο το βράδυ στην πλατεία της Ανατολής Αγιάς.

Στο βιβλίο περιέχονται κείμενα του συγγραφέα που δημοσιεύτηκαν στην «Ελευθερία» εδώ τέσσερα χρόνια. Στη βιβλιοπαρουσίαση που έγινε στην πλατεία του χωριού και κάτω από τον βαθύσκιο γεροπλάτανο συγκεντρώθηκε πλήθος Ανατολιτών -και όχι μόνο- για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του τέκνου της Ανατολής Στέλιου Τσιανίκα, παρουσίαση που διοργάνωσε ο Δήμος Αγιάς και ο Σύλλογος Ανατολιτών «Ιωάννης ο Πρόδρομος». Στην εκδήλωση για το βιβλίο μίλησαν εκτός του Μιχάλη Τσιανίκα, η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής Λάρισας κ. Λίτσα Λιακούλη και η αντιπεριφερειάρχης κ. Ανδριάνα Κομήτσα, ενώ διάβασαν κείμενα του βιβλίου η Άννα Βαγενά και η ηγουμένη του Μοναστηριού του Τιμίου Προδρόμου γερόντισσα Θεοδέκτη.
Την εκδήλωση άνοιξαν με χαιρετισμούς ο δήμαρχος Αγιάς Αντώνης Γκουντάρας και ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ανατολιτών κ. Δημήτρης Μαρούδας, για να συνεχίσει η κ. Κομήτσα που μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «…στο βιβλίο αμέσως γίνεται σαφές ότι πρόκειται για μία πραγματική κατάθεση ψυχής του αγαπημένου μας Στέλιου Τσιανίκα. Η ικανότητά του να ιχνηλατεί τις διαδρομές των προσώπων αλλά και των γεγονότων που άφησαν ανεξίτηλα το χάραγμά τους στην ιστορία του τόπου μας είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό και οι διηγήσεις του απολαυστικές, γλαφυρές, γεμάτες μοναδικές εικόνες. Ο Στέλιος Τσιανίκας δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός βιβλιοπώλης και συγγραφέας αλλά και ένας πραγματικός ιστοριοδίφης, που με τα κείμενα που κατά καιρούς δημοσιεύει στην εφημερίδα «Ελευθερία» και τα συγκέντρωσε στο βιβλίο αυτό δίνει τη δυνατότητα σε όλους εμάς να δούμε μέσα από την καθαρή του ματιά τις ξεχωριστές ιστορικές στιγμές και τις εμβληματικές φυσιογνωμίες που σφράγισαν με τη δράση τους κάθε εποχή. …Οπως και στη «Ζωντανή μνήμη», το άλλο του βιβλίο οι παραπομπές του στην Ανατολή ρίχνουν άπλετο φως στην ιστορία του χωριού μας και αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές».
Με τη σειρά της η κ. Λίτσα Λιακούλη τόνισε στην ομιλία της που είχε ιδιαιτέρως προσωπικό τόνο ότι «Μόλις κάποιος πάρει στα χέρια του το βιβλίο «γράφοντας ΕΛΕΥΘΕΡΑ» αντιλαμβάνεται εξαρχής ότι πρέπει να ετοιμαστεί για μια περιήγηση του συγγραφέα σε όλα όσα κατά καιρούς τον εντυπωσίασαν, τον άγγιξαν, τον έθλιψαν, τον εξόργισαν, τον γοήτευσαν και τελικά τον ανάγκασαν – ή καλύτερα τον υπέταξαν στη βαθιά του ανάγκη να ασχοληθεί μαζί τους και να τα εκφράσει στο χαρτί.
Είναι φανερά ανάγκη εσωτερική, αλλά και φανερά εκούσια η υποταγή στην έκφραση αυτών που τον κατακλύζουν. …Με την πρώτη ματιά, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι το βιβλίο περιλαμβάνει αυτοτελή κείμενα –δημοσιεύματα, που αφορούν στα παλιά και τα νέα πρόσωπα και γεγονότα, στα δύσκολα και στα εύκολα των καιρών, σε αναφορές στη γενική αλλά και τοπική ιστορία, δημοσιεύματα για το παρόν- το σήμερα και το τώρα, αλλά ταυτόχρονα και ευθεία, ελεύθερη και μαζί κριτική σκέψη για τη ζωή και την πολιτική.
Είναι όμως μαζί και ύμνος στον Άνθρωπο και αναφορά αγάπης στον Τόπο, στις παραδόσεις, στα πρόσωπα και στις σχέσεις, στην προσφορά και στην ευθύνη».
Με τη σειρά του ο κ. Μιχάλης Τσιανίκας αφού αναρωτήθηκε «Γιατί γράφουμε άραγε;» προσπάθησε να δώσει μια απάντηση λέγοντας ότι «Για να προσπαθήσω να αρθρώσω μια τελική, βιαστική, απάντηση, η οποία θα μπορούσε να συνθέσει τα όσα έχω εκθέσει ως τώρα, θα έλεγα, ακολουθώντας τις πλατωνικές καταβολές εδώ:
Προπαθούμε να γίνουμε αυτό που πράγματι είμαστε, χωρίς να το γνωρίζουμε, αυτό που ήμασταν από την αρχή και από πάντα, ως αιώνια επιστροφή. Το ξεχάσαμε και πασχίζουμε να το ανασύρουμε στην επιφάνεια. Το μέτρο της επιτυχίας αυτής της προσπάθειας στοιχειοθετεί πράγματι και ποιοι είμαστε, αν τελικά είμαστε η κουκκίδα αυτή εδώ, μέσα στο αινιγματικό ζόφο των άστρων.
Αν όλα τα παραπάνω θα συνιστούσαν μια κάποια θεωρία του γιατί επιτέλους γράφουμε, γιατί ο Στέλιος έχει αναπτύξει το πάθος αυτό για τη γραφή, θα έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο με τον άλλο πόλο της εξίσωσης: γιατί άραγε απαντούμε και πώς απαντούμε και αντι-λέγουμε, σε αυτό που ήδη συνιστά κάποιο δείγμα οργανωμένου (ή και ανοργάνωτου) λόγου, γραπτού, προφορικού, φαντασιακού, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο; Πώς “βγάζουμε γλώσσα στα κείμενα”, θα το έλεγε κάποιος σε πιο λαϊκή παράφραση ίσως.
Δεν μπορεί να νοηθεί ζωντανός λόγος που δεν αντιλέγει πεισματικά, ως τα όρια του παράλογου, της αντίφασης, του παράδοξου αλλά και της αυτοαναίρεσης. Αυτό όμως θα μας πήγαινε πολύ μακριά. Δεν έχουμε τον χρόνο. Ας το αφήσουμε ως αιωρούμενο εκκρεμές ως το επόμενο βιβλίο του Στέλιου. Τον αντίλογο τον οφείλουμε πάντα στο συγγραφέα, αν θέλουμε βέβαια να τιμήσουμε τον λόγο του. Οι δημιουργικές αναγνώσεις θα πρέπει να είναι αντιστασιακές, αγωνιστικές, είτε μιλούμε για τα ιερά Ευαγγέλια, τα αριστουργήματα της κλασικής μας παράδοσης, είτε το τελευταίο λογοτεχνικό έργο, ακόμη ακόμη και τους μοιραίους γόους του ρεμπέτικου. Ο συγγραφέας, ο κάθε λογοδημιουργός πετυχαίνει τον στόχο του όταν βρίσκεται αντίμαχος με τον αναγνώστη του, στα μαρμαρένια αλώνια...».
Την εκδήλωση έκλεισε ο συγγραφέας κ. Στέλιος Τσιανίκας που ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί το βιβλίο αυτό, την εφημερίδα «Ελευθερία» που φιλοξένησε τα κείμενά του, αλλά και όσους συμμετείχαν στην παρουσίαση του βιβλίου.
Την εκδήλωση συντόνιζε ο δημοσιογράφος της «Ε» Θανάσης Αραμπατζής.