Η έκθεση «Υφαίνοντας το Μέλλον» ήταν ένα work in progress project, ένα ανοιχτό εργαστήρι ιδεών, που προσπάθησε να δημιουργήσει έναν διάλογο μεταξύ Ελληνίδων εικαστικών, με στόχο να ενώσει τις γυναίκες από το παρελθόν στο μέλλον, αφού η χειρωναξία των προγόνων μας, μέσα από το βλέμμα και τα μέσα των σύγχρονων καλλιτεχνιδών, μετατράπηκε σε σύγχρονη τέχνη, που αγγίζει και καυτηριάζει ζητήματα σημαίνουσας σημασίας.
Έχοντας έτσι διανύσει μία μεγάλη διαδρομή με καλλιτέχνιδες και χώρους που εναλλάσσονταν, κλείνει τον κύκλο της στην Ύδρα σε 14 διαφορετικούς χώρους, δημιουργώντας ένα πλέγμα σχέσεων και προβληματισμών σε ένα θέμα που ξεκίνησε το 2019 με την πεποίθηση ότι πολλά άλλαξαν στον κόσμο των γυναικών, στην οικία και στις διαπροσωπικές σχέσεις, καταλήγει το 2024 να ερευνά τις διαστάσεις ενός σύγχρονου τραύματος που απορρέει από τις πρακτικές των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών μιας σχεδόν πολεμικής εποχής μετά την οικονομική κρίση και τη μακρά περίοδο εγκλωβισμού λόγω Covid, όπου η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες αναδύθηκαν στο προσκήνιο, δημιουργώντας νέα ερωτηματικά που καλούνται οι καλλιτέχνιδες να εξετάσουν σε αυτά τα πεδία μέσα από το τελευταίο μέρος της «Υφαίνοντας το Μέλλον VII ή Παραδοσιακές Πρακτικές - Σύγχρονο Τραύμα».
Αφετηρία της έκθεσης ήταν η Αθήνα τον Ιούνιο του 2019, όπου συμμετείχαν 20 καλλιτέχνιδες, σε μία εποχή που οι αναζητήσεις γύρω από το θέμα ήταν ανύπαρκτες, που όμως ενδιέφεραν ιδιαιτέρως την εμπνεύστρια και επιμελήτρια του project, Έφη Μιχάλαρου, η οποία, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει: «Συνάντησα την Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Janine Antoni τον Ιανουάριο του 1996 και έζησα 3 ολόκληρους μήνες δίπλα της, καθημερινά, στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής», στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου ύφαινε την κουβέρτα των ονείρων της, αφού το βράδυ ήταν συνδεδεμένη με μία συσκευή χαρτογράφησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου, που κατέγραφε τα όνειρά της και το πρωί ύφαινε στον δικό της μεταμοντέρνο αργαλειό την κουβέρτα με την οποία σκεπαζόταν, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα οργανώσω μια έκθεση με γυναίκες που χρησιμοποιούν παραδοσιακές μεθόδους και υλικά με νέες μεθόδους».
Ολοκληρώνεται με το «Υφαίνοντας το Μέλλον VII ή Παραδοσιακές Πρακτικές - Σύγχρονο Τραύμα», με τις περισσότερες καλλιτέχνιδες που έχουν συμμετάσχει σε αυτήν τη διαδρομή στην Ύδρα και σε πολλούς διαφορετικούς χώρους, θεσμικούς και μη. Απλώνεται, έτσι, από την Ιστορική Οικία Λαζάρου Κουντουριώτη και Οικία και Ατελιέ Τέτση, μικρούς και μεγαλύτερους χώρους εστίασης, καταστήματα, γραφεία και ξενοδοχεία, με στόχο να συνδέσει το δημόσιο με το ιδιωτικό και το οικείο με το ανοίκειο με ένα ευρύτερο κοινό, ως προάγγελος μιας Biennale που έπεται θα σταχυολογεί και θα συνοψίζει κάθε δύο χρόνια τη σημασία του τόπου, του τοπίου και της εντοπιότητας, μέσα από τη σύγχρονη τέχνη.
Συμμετέχουν οι: Ιάνθη Αγγελίογλου, Άρτεμις Αλκαλάη, Άντα Αναστασέα, Παναγιώτα Αποστολοπούλου, Ειρήνη Βαζούκου, Βίκυ Βασιλείου, Γρηγορία Βρυττιά, Ανδρομάχη Γιαννοπούλου, Πέννυ Γκέκα, Μαρία Γρηγορίου, Μπέτυ Ζέρβα, Μαρία Ζυγομαλά, Ευγενία Ευσταθίου, Κατερίνα Καλιτσουνάκη, Βάλια Καραπιδάκη, Μαριγώ Κάσση, Κατερίνα Κοκκινάκη, Ευδοκία Κύρκου, Εύη Κυρμακίδου, Δήμητρα Κωνσταντινίδη, Δέσποινα Κωνσταντίνου, Μαρία Λαγού, Ελένη Μανωλαράκη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Ισμήνη Μπονάτσου, Βίκη Μπέτσου, Βασιλική Μυλωνά, Αγγέλικα Παναγιωτίδου, Δέσποινα Πανταζή, Βιβή Περυσινάκη, Μαργαρίτα Πέτροβα, Σπυριδούλα Πολίτη, Ζωγραφιά Ποπώλη, Άρτεμις Ποταμιάνου, Κατερίνα Ριμπατσιού, Ιφιγένεια Σδούκου, Χρύσα Σκορδάκη, Φανή Σοφολόγη, Ελευθερία Στόικου, Κωνσταντίνα Συλίκου, Ανναλίνα Φωτοπούλου, Έλλη Χρυσίδου, Θάλεια Χιώτη.
Επιμέλεια & concept έκθεσης: Έφη Μιχάλαρου, κριτικός Τέχνης & επιμελήτρια Εκθέσεων - ταμίας Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτικών AICA Hellas.
*Η έκθεση πραγματοποιείται με την Αιγίδα του Δήμου Ύδρας.
Θανάσης Αραμπατζής
