Το πανέμορφο έντυπο βιβλίο τιτλοφορείται «Το Αργυροπούλι στο πέρασμα του χρόνου» και περιέχει πληροφορίες για το όμορφο χωριό της επαρχίας Τυρνάβου, καθώς και φωτογραφικό υλικό από το χθες. Οι λιλιπούτειοι μαθητές συνέλεξαν πληροφορίες για τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του τόπου, πραγματοποίησαν συνεντεύξεις με ηλικιωμένους κατοίκους και ανέσυραν παλιές φωτογραφίες από τα συρτάρια. Έβαλαν τον εαυτό τους σε θέση μικρού ερευνητή και αναζήτησαν θραύσματα και σπαράγματα του παρελθόντος, ίχνη και μηνύματα που περιμένουν ανυπόμονα να «διαβαστούν», να γίνουν μνήμη και γνώση. Οι μαθητές έγιναν οι καλύτεροι πρεσβευτές του τόπου τους και φορείς μεταλαμπάδευσης και διάχυσης της κεκτημένης γνώσης στις επόμενες γενιές... Όπως αναφέρεται σε σημείωμα του Σχολείου «Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε την ιστορία των ανθρώπων και του τόπου. Η ατομική μνήμη γίνεται οικογενειακή και κατόπιν συλλογική. Με βάση το παρελθόν πορευόμαστε στο παρόν και οικοδομούμε το μέλλον. Έτσι οι μαθητές με την ανάδυση της μνήμης μπόρεσαν να δουν πέρα από τα τείχη των καιρών τους. Τέλος η διεύθυνση του σχολείου εκφράζει θερμές ευχαριστίες προς τον κ. Γιώργο Κατσαβό για την άμεση ανταπόκρισή του στην υλοποίηση της έκδοσης». Στο λεύκωμα παρατίθεται και μια μικρή ιστορική επισκόπηση του Αργυροπουλίου στο οποίο αναφέρεται ότι η ζωή σε τούτο τον τόπο αρχίζει από το λυκαυγές ακόμη των προελληνικών φυλών. Αυτό μας δείχνουν οι τάφοι που ανακαλύφθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες, καθώς και τα μεγάλης αξίας αρχαιολογικά ευρήματα (κτερίσματα, αμφορείς κ.α.). Εδώ λοιπόν ήκμασε η αρχαία ΗΛΩΝΗ. Αναφέρεται ως Περραιβική πόλη χτισμένη στους φυσικούς πρόποδες του Κάτω Ολύμπου, όχι μακριά από τον Ευρωπό ποταμό. Οι Ηλωνήτες ανήκαν στο Κοινό των Περραιβών. Υπολείμματα της ακρόπολης και των κυκλώπειων τειχών βρίσκονται στον λόφο «Καστρί» Αργυροπουλίου. Ιδρύθηκε από τον Ηρακλή, ύστερα από τη νίκη του κατά των Κενταύρων. Επομένως πρέπει να προέρχεται από το ρήμα «ήλωσαν» (κυρίεψαν), κατά τη λαϊκή ετυμολογία. Ο θείος ποιητής (Όμηρος) αναφέρει ότι η ΗΛΩΝΗ συμμετείχε μαζί με άλλες πόλεις και τον βασιλιά της Πολυποίτη, στον πόλεμο της Τροίας. Η δύναμή τους συμποσούταν σε 40 μαυροκάραβα. Αργότερα η ΗΛΩΝΗ μετανομάστηκε σε ΛΕΙΜΩΝΗ που σημαίνει πόλη με πλούσια και εύφορα λιβάδια. Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων την βρήκε ήδη κατεσκαμμένη. Η πόλη εξουσίαζε την είσοδο στο πέρασμα της Μελούνας. Την ύστερη βυζαντινή περίοδο πρέπει να υπήρξε κατοίκηση, καθώς δείχνουν διάφορα νομισματικά ευρήματα. Ο πυρήνας του οικισμού θα πρέπει να σχηματίστηκε από τους καλλιεργητές των μοναστικών κτημάτων. Όπως μας πληροφορεί ένα χρυσόβουλο του 1336, το οποίο αποδίδεται στον Ανδρόνικο Γ’ Παλαιολόγο, το μοναστήρι της Ολυμπιώτισσας Ελασσόνας είχε μετόχι- μονύδριο στην τοποθεσία Γρήμιανη ή Γρήμνια», το λεγόμενον οι «Ασώματοι». Κατείχε εκτάσεις κοντά στον ποταμό «Μάτι» και έναν νερόμυλο, ο οποίος διατηρούνταν μέχρι τη δεκαετία 1950-1960. Κατόπιν αντικαταστάθηκε από ένα υδροτριβείο-ντριστέλα, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα».