Το βιβλίο «Στη σκιά του Ολύμπου» απέσπασε τα βραβεία καλύτερου εξωφύλλου, καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, καλύτερου σχεδίου και καλύτερου κόμικς, αναδεικνύοντάς το ως τον μεγάλο νικητή του φετινού διαγωνισμού.
Το περίμενες; θα ρωτήσουμε τον Θανάση Καραμπάλιο, που θα πει «Οχι, με τίποτα! Επειδή στη σειρά το πρώτο βραβείο ήταν το καλύτερο εξώφυλλο μόλις ανακοινώθηκε ότι το παίρνουμε γυρίζω στην Ειρήνη, τη σύζυγό μου, και της λέω «εντάξει, πήραμε ένα». Και μετά πήραμε καλύτερο σχέδιο, καλύτερο σενάριο και όπως είναι φυσικό -μετά απ’ αυτά τα δύο βραβεία- ήρθε και το καλύτερο κόμικς!».
Το χάρηκες, ε; «Πάρα πολύ!», τι σημαίνουν τα βραβεία αυτά για σένα, θα τον ρωτήσουμε, για να μας πει ότι «Ηταν μια ανταμοιβή για τη δουλειά που κάνω γενικώς. Δεν είναι εύκολη δουλειά, είναι μια πολύ μοναχική δουλειά κατ’ αρχάς. Δεν έχεις ποτέ καμία διεπαφή με τους ανθρώπους. Κι άλλο είναι να σου στέλνουν μήνυμα και να σου λένε ότι μου άρεσε αυτή η δουλειά σου, κι άλλο να σ’ το λένε από κοντά. Κι αυτό εισπράξαμε στην Αθήνα και στο Φεστιβάλ».
Η παράδοση είναι πρωταγωνίστρια στο βιβλίο θα επισημάνουμε, με τον Θανάση Καραμπάλιο να λέει ότι «Η παράδοση και η λαογραφία της περιοχής μας, της χώρας μας όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά μπορείς να τις κάνεις και πόλο έλξης. Να μην είμαστε -μόνο- γκρικ τζατζίκι, σουβλάκι και συρτάκι. Αλλωστε και μέσα απ’ αυτή θα κάνεις και τα παιδιά να αγαπήσουν τη χώρα τους. Ξέρουμε το «Σέντραλ περκ» από τα «Φιλαράκια» ή άσχετα πράγματα από τη Νέα Υόρκη, αλλά δεν ξέρουμε τη Λάρισα και τη γύρω περιοχή».
«Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να ρίξουμε μια στερνή ματιά σε έναν κόσμο που μας αφήνει» θα πει χαρακτηριστικά απαντώντας στην ερώτηση τι προσπαθεί να πει μέσα από τις ιστορίες που περιέχονται στο βιβλίο. «Τα παιδιά μου αποκλείεται να μαζευτούν γύρω από μια ξυλόσομπα -όπως καθόμασταν εμείς- και ο παππούς και η γιαγιά να τους λένε ιστορίες. Για παράδειγμα μέσα στο βιβλίο υπάρχει μια ιστορία με έναν άνθρωπο που τον σκότωσαν στο χωριό του οι κλέφτες. Αυτή την ιστορία δεν πρόκειται κάποιος να τη διηγηθεί στα παιδιά που ζούνε ακόμη στο χωριό, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που αφηγούνταν τις ιστορίες αυτές έχουν φύγει από τη ζωή οι περισσότεροι. Εμείς είμαστε που θα μπορέσουμε να διασώσουμε και να διαφυλάξουμε ό,τι μπορέσουμε. Αυτό τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω σε προσωπικό επίπεδο. Μια αφήγηση μιας εποχής που φεύγει».
Τι κάνει ένα κόμικ πετυχημένο, θα τον ρωτήσουμε «Κακά τα ψέματα, οι πωλήσεις. Αν και πετυχημένο κόμικ, δεν σημαίνει ότι είναι και καλό απαραίτητα. Και ένα καλό κόμικ το κάνει το story telling: ο τρόπος που θα πεις την ιστορία».
Και ο Θανάσης Καραμπάλιος, που τα πρώτα του βιώματα ήταν στη σκιά του Ολύμπου, κατάφερε να μετουσιώσει τις ιστορίες, τους θρύλους και τις δοξασίες σε βιβλίο που σάρωσε τα βραβεία.
*Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πέμπτη βασική κατηγορία, αυτής του βραβείου καλύτερης καλλιτεχνικής επιμέλειας απονεμήθηκε στον Λαρισαίο Brain Mince για την Τρύπια Γάτα από τις λαρισαϊκές επίσης «Εκδόσεις του Κάμπου».
Θανάσης Αραμπατζής
