πριν από λίγες μέρες στον εκθεσιακό χώρο του WISEDOG. Η έκθεση αποτελεί μέρος ενός εν εξελίξει project και πηγάζει από μια προσωπική θεωρητική έρευνα γύρω από κοινωνικοπολιτικά και τεχνολογικά ζητήματα. Αυτά διερευνώνται υπό το πρίσμα εννοιών, όπως της μεταιχμιακότητας και του liminal space, της βεβήλωσης του τοπίου και της οικειότητας ως πράξη επαναφοράς στην κοινοχρηστία και ως σύγχρονο πολιτικό καθήκον, όπως αυτή ορίζεται από τον G. Agamben, της σκιάς ως επανάληψη ή ηχώ του εαυτού και σημείο αναγνώρισης στοιχείων που συνδέονται με την έννοια του ανοίκειου, όπως αυτή ορίζεται από την ψυχολογία. Η έκθεση αποτελεί μια αφηγηματική εμπειρία που εστιάζει σε κάποια από τα στιγμιότυπα παράδοξων φαινομένων.
Μία ιδιόμορφη οντότητα εισβάλλει στο αστικό τοπίο και εξαπλώνεται χωροκατακτητικά, ταράζοντας το γνώριμο. Εντός αυτού του περιβάλλοντος, η ανθρώπινη παρουσία γίνεται εμφανής μέσω της απουσίας της, φορτίζοντας το τοπίο με αισθήματα αποξένωσης και μυστηρίου. Τα φαινόμενα αυτά υποδηλώνουν μια κατάσταση σύγχυσης μεταξύ παρόντος και μέλλοντος, δεδομένου και επιθυμίας, φυσικού και ψηφιακού, μια συνθήκη αναμονής του επερχόμενου.
