στην πολιτεία του Πλάτωνα» της Άννας Μανωλοπούλου-Σκουφά παρουσιάστηκαν χθες το βράδυ στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο. Στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Λάρισας, το περιοδικό «Θράκα», ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας και το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών ν. Λάρισας, για το βιβλίο μίλησαν ο Σωτήρης Πράπας, διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του «Ερρίκος Ντυνάν», ο Τάσος Μάτος, συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου Φιλολόγων Θεσσαλίας και η Ράνια Βερέμη, κλασική φιλόλογος, ενώ συντόνιζε ο Θωμάς Μπεχλιβάνης, διδάκτωρ νεοελληνικής Φιλολογίας, επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος. Αποσπάσματα του έργου διαβάστηκαν από τη συγγραφέα και την εκδήλωση έκλεισε ο Βασίλης Χατζηιακώβου, των εκδόσεων «Παρουσία». Ο κ. Πράπας μιλώντας για την Παιδεία στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα θα σημειώσει, μεταξύ άλλων, ότι «ο φιλόσοφος, προσπαθώντας να οικοδομήσει την ιδανική πολιτεία, έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση τη Δικαιοσύνη που ταυτίζει με την Παιδεία για τη θετική ανάπτυξη του ανθρωποπλαστικού ιδεώδους μέσα, αλλά και έξω, από το σχολείο με την καθημερινή ανατροφή». Ο Τάσος Μάτος με τη σειρά του ανέφερε ότι «δεν είναι μια ποίηση που ανακουφίζει, αλλά που εγείρει τρικυμίες στον υπνώττοντα νου και την ψυχή των δεσμωτών του σπηλαίου, ερεθίζοντας την εν δυνάμει ικανότητα του ανθρώπου να υπερβεί το φθαρτό, να κάνει την υπέρβαση της φύσης του, για να μπορέσει να αντικρύσει το ένα ως πολλαπλό και το πολλαπλό ως ένα, και ενώ έχει φύση θνητή να αφήσει έργα αθάνατα. Αθάνατα έργα για την ποιήτρια είναι τα έργα τέχνης», ενώ η κ. Βερέμη τόνισε ότι «...ο λόγος είναι τελετουργικός, σχεδόν ιερατικός, ο στίχος αρηματικός, αλλά εύστοχα αγγίζει τις κρυφές μας σκέψεις, εικονοποιεί την πίκρα, αλλά και την πίστη μας. Όλα αυτά τα πρόσωπα, που είναι μεταλλάξεις και μεταμορφώσεις του ποιητικού υποκειμένου, έρχονται να συναντήσουν στην πορεία τις κορυφαίες μορφές της τέχνης, τον Βαν Γκογκ, τον Νταλί, τον Ντα Βίντσι, τον Γκρέκο, τον Αισχύλο. Που κάνουν εικόνα, που μεθερμηνεύουν στην τέχνη τους τον αποκαλυπτικό τους λόγο».
