της Λάρισας αλλά και της Ελλάδας ευρύτερα, αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, κατεδαφίζεται. Τοποθετημένο στη συμβολή των οδών Ηρας και Φιλίππου, το κτίριο που επί δώδεκα έτη φιλοξένησε το Stage, και νωρίτερα την «Πρόβα» και το «Β-live», θα πάψει να υπάρχει αφού θα δώσει τη θέση του σε πολυώροφη πολυκατοικία. Η περιρρέουσα μυθολογία σε ό,τι αφορούσε το Stage έκανε τόσους και τόσους νέους (και όχι μόνο) να θέλουν να είναι μέρος της κουλτούρας που πρέσβευε, κουλτούρα που έγινε γνωστή ανά το πανελλήνιο καθιστώντας το τρίτο πόλο στα συναυλιακά δεδομένα της χώρας. Στους χώρους του φυσικά φιλοξενήθηκαν όχι μόνο συναυλίες, αλλά και θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές και γενικότερα κάθε πολιτιστική έκφραση.
Ο Κώστας Σταυριανός, ο άνθρωπος πίσω από το Stage, μιλάει σήμερα στην «Ε» για το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, σημειώνοντας ότι «Δεν υπάρχει, νομίζω, κανένας λόγος για επικήδειους. Καθώς θεωρώ ότι το Stage είναι ακόμα ζωντανό στη συνείδηση πολλών ανθρώπων ανά την Ελλάδα, το μόνο που του αξίζει είναι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις Τέχνες και να αντιστεκόμαστε στην προσπάθεια του χυδαίου να επικρατήσει και να διαβρώσει».
Δώδεκα χρόνια Stage, τι ήταν αυτό που το έκανε να ξεχωρίζει, θα τον ρωτήσουμε, για να μας πει «Αυτό που κατάφερε αυτά τα 12 έτη της λειτουργίας του είναι να βάλει το ”live” στην καθημερινότητα της πόλης και παράλληλα να στηρίξει το Θέατρο, τον Κινηματογράφο και το Χορό όσο μπορούσε. Παίρνοντας τη σκυτάλη από το B-Live, το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 2007 στη συμβολή των οδών Ηρας και Φιλίππου, το Stage άλλαξε τους κανόνες της συναυλιακής πραγματικότητας. Απέρριψε τη λογική της «houseband» διοργανώνοντας τουλάχιστον δύο events κάθε εβδομάδα με συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Δημιούργησε έτσι έναν τρίτο πόλο στα δεδομένα της χώρας, ανάμεσα από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποδείχθηκε πολύ πρακτικό για όλους (μπάντες, promoters και εν τέλει το κοινό)» θα σημειώσει χαρακτηριστικά. Δεν μείνατε μόνο στις συναυλίες όμως, «στεγάσατε» και άλλες πολιτιστικές εκφάνσεις θα επισημάνουμε, για να μας πει ότι «Από τις αρχές του 2008 είχαμε την ιδέα, ομού με τον Λευτέρη Καραβασίλη, να καθιερώσουμε μια ημέρα για κινηματογραφικές προβολές, περισσότερο λόγω της ανάγκης μας για καλό σινεμά, το οποίο έλειπε από τις περισσότερες αίθουσες της πόλης . Με τη βοήθεια πολλών φίλων δημιουργήσαμε το ‘’Smoking και Drinking Cinema’’ και προβάλαμε πάνω από 350 ταινίες και ντοκιμαντέρ χωρίς αντίτιμο. Παράλληλα πολλές θεατρικές και ομάδες χορού έδειξαν εκεί τη δουλειά τους».
Και τώρα τέλος εποχής, «Μετά το τέλος της 12ετίας, η ιδιοκτήτρια αρνήθηκε να ανανεώσει το μισθωτήριο και εντός ολίγου το οίκημα θα ισοπεδωθεί. Ο φίλος και Dj Γρηγόρης Ζευγαράς, που διοργάνωνε τα αλήστου μνήμης Darkparties, έβαζε πάντα ένα τραγούδι των Tuxedo Moon, το οποίο ταιριάζει στην περίσταση «Νο tears for the creatures of the Night»... Ευχαριστούμε όλες, όλους και όλα. Το Stage θα είναι δικό μας για πάντα» θα σημειώσει κλείνοντας ο Κώστας Σταυριανός...
