θα φιλοξενήσει η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας-Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Πρόκειται για το έργο «Sine Fine, 1981» (σειρά Σημεία μέσα στους χρόνους 200x150 εκ.), με το έργο να «έρχεται» στη Δημοτική Πινακοθήκη μετά από πρόταση του Ιδρύματος Ιωάννη Φ. Κωστόπουλου όπου ανήκει. Ακόμη δεν έχει εντοπιστεί ο χώρος όπου θα εκτίθεται, αλλά προϋπόθεση (η μόνη) από την πλευρά του Ιδρύματος είναι να συμπεριληφθεί στα μόνιμα εκθέματα του μουσείου, το έργο δε θα «έρθει» στη Δημοτική Πινακοθήκη με τη σύναψη χρησιδανείου.
Η πρόταση του Ιδρύματος Κωστοπούλου να «δανείσει» ένα έργο της συλλογής του στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας -πρόταση που η διοίκηση της Πινακοθήκης έκανε ομόφωνα δεκτή- πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο πως το έργο της Πινακοθήκης έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα στενά τοπικά όρια και έχει εξακτινωθεί σε όλη την επικράτεια. Το Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα δεν είναι πια απλά ορατό, αλλά ένας καταξιωμένος μουσειακός οργανισμός, ο οποίος μπορεί να αναδείξει περαιτέρω τα έργα που φιλοξενεί. Όπως αναφέρουν άνθρωποι της Δημοτικής Πινακοθήκης είναι πολύ σημαντικό να φιλοξενούνται έργα σημαντικών καλλιτεχνών στην Πινακοθήκη, καθώς «μετασχηματίζεται» (και) σε ένα κέντρο καλλιτεχνικού διαλόγου στο κέντρο της Ελλάδας, όπου σημαντικοί καλλιτέχνες «αποζητούν» να εκτεθούν ώστε να έρθουν σε επαφή και το κοινό της περιφέρειας.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΗΘΕΙΝΟΣ
Ο Δημήτρης Αληθεινός μόλις πριν λίγες μέρες αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει εκπροσωπήσει τη χώρα σε διάφορες Μπιενάλε ανά τον κόσμο, αλλά και σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ, (1968-1970) με τον Νίκο Νικολάου. Συνέχισε με σπουδές στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης (1970-1974) και στο Παρίσι, στην École Speciale d’Architecture (1976-1980).
Οι πρώτες του ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (1972, Δεσμός και 1973, Ώρα), με κατασκευές και εικαστικές δράσεις, εντάσσονται στο πολιτικοποιημένο κλίμα των πρωτοποριακών (και συχνά προκλητικών) καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της περιόδου της δικτατορίας. Την ίδια περίπου εποχή αρχίζουν και οι παρεμβάσεις του σε δημόσιους χώρους (Πλαστικές Δράσεις στον Χώρο), σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.
Το έργο του περιέχει αναφορές σε πολιτισμικά και μυθικά σύμβολα διαφόρων εποχών, που τονίζουν τις πολλαπλές διαστάσεις της καλλιτεχνικής πράξης σε διαχρονική κλίμακα. Από τη δεκαετία του 1980 ξεκινάει τις Κατακρύψεις, τελετουργικές δράσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη, σε δημόσιους χώρους ή μέσα σε αίθουσες τέχνης, μουσεία κ.λπ., όπου τα έργα (συνήθως εγκαταστάσεις μεγάλων διαστάσεων) τοποθετούνται κάτω από το έδαφος, καταθέτοντας ένα σχόλιο για την έννοια της μνήμης και του χρόνου. Περισσότερες από 170 Κατακρύψεις έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Από το 1993 είναι σε εξέλιξη το project του Συνεργασίες με Άλλους Πολιτισμούς, μια σειρά διαπολιτισμικών επαφών, μέσα από τις οποίες το έργο τέχνης συναντά την καθημερινή ζωή μακρινών κοινωνιών, τα ήθη και τις θρησκευτικές τους τελετές.
Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις όπως: Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι (1980), Μπιενάλε του Sao Paulo (1983), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1989) και Μπιενάλε Βενετίας (1997 μαζί με τους Στ. Αντωνάκο, Αλ. Ψυχούλη και Θ. Τότσικα), όπου πραγματοποίησε Κατάκρυψη στον περίβολο του ελληνικού περιπτέρου. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την τέχνη και έχουν εκδοθεί τέσσερα λογοτεχνικά του βιβλία. Από τις εκδόσεις Εστία κυκλοφορούν η συλλογή διηγημάτων του «Ιστορίες ενός Ρευστού έργου» (1997) και το μυθιστόρημά του «Αν δεις το Χρόνο πες του ότι πέρασα» (2008).
Έχει προσκληθεί ως καλλιτέχνης ερευνητής στο Center for the Study of World Religions (CSWR) - Harvard University, στο Syracuse University - Syracuse N.Y., στο Savannah College for Art end Design (SCAD) - Georgia στην Accademia di Belle Arti - Bologna κ.ά.). Από το 2010 είναι καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος Fetzer στις ΗΠΑ.
