η Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου κατέκτησε και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου/-ης στην ποίηση του περιοδικού Αναγνώστη. Σήμερα η νέα ποιήτρια μιλάει στην «Ε» για το δεύτερο βραβείο της σε λιγότερο από έναν χρόνο, για το αν διατρέχει τον κίνδυνο λόγω των βραβείων η ποίηση να γίνει… οίηση, το τι σημαίνει ποίηση για την ίδια, αλλά και για το αν έχει η ποίηση τη θέση που της «αξίζει».
Αξίζει να σημειωθεί πως με τρία συνεχόμενα έγκριτα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών τα τελευταία 3 χρόνια, το Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης και οι εκδόσεις Θράκα δείχνουν έμπρακτα πώς συμβάλλουν πανελλαδικά στην ανάδειξη ποιοτικών νέων φωνών στην ελληνική λογοτεχνία.
*Κυρία Τώνια Τζιρίτα-Ζαχαράτου, δεύτερη βράβευση της «Δεύτερης Νεότητας» σε λιγότερο από έναν χρόνο. Τι σημαίνει αυτό για σας;
-Η βράβευση αποτελεί μια ένδειξη πως το βιβλίο έχει καταφέρει να αγγίξει διαφορετικούς μεταξύ τους αναγνώστες. Αναμφίβολα, είναι χαρμόσυνο γεγονός να βλέπεις έμπρακτα μια ανταπόκριση στη χειρονομία επικοινωνίας που αποτελεί το κάθε βιβλίο.
*Φοβάστε μήπως λόγω των βραβείων η ποίησή σας γίνει… οίηση;
-Δεν είναι οι διακρίσεις που καθορίζουν την αξία ενός βιβλίου. Μόνο δείχνουν πως το βιβλίο αναγνώστηκε με ενδιαφέρον και φροντίδα από τα μέλη της κριτικής επιτροπής ώστε τελικά να το προτείνουν σε ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
Γνωρίζω καλά πως υπάρχουν πολλά άλλα αξιόλογα βιβλία που θα μπορούσαν να έχουν βραβευθεί. Αν οι στιγμές βράβευσης έχουν μια χρησιμότητα σε προσωπικό επίπεδο, θα έλεγα πως μπορούν να αποτελέσουν καλές αφορμές για έναν απολογισμό.
*Τι είναι ποίηση για σας;
-Αποτελεί έναν μοναδικό τρόπο να κατανοείς και να σχετίζεσαι με τον κόσμο. Για να χρησιμοποιήσω τους στίχους του Τσέσλαφ Μίλος, έχει σκοπό «να μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει κανείς ο εαυτός του / γιατί το σπίτι μας είναι ανοιχτό, δεν υπάρχουν κλει- / διά στις πόρτες, / και επισκέπτες αόρατοι μπαίνουν και βγαίνουν ελεύθερα».
*Η ποίηση έχει τη θέση που της αξίζει ως λογοτεχνικό είδος στην Ελλάδα; Κι αν όχι γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
-Πιστεύω πως η ποίηση είναι παρούσα στη ζωή πολλών ανθρώπων, εννοώ η ποίηση ως πρακτική ζωής, η οποία ενδεχομένως να μη μεταφράζεται ούτε θεσμικά ούτε εμπορικά. Αφενός, υπάρχει πολύ ενδιαφέρουσα ποιητική παραγωγή. Αφετέρου, βλέπω πως οι άνθρωποι καθημερινά αποζητούν την ποίηση, κυρίως στις στιγμές που είναι πιο αβέβαιοι και ευάλωτοι. Αν τύχουν σε στίχους που τους συγκινούν, τους υιοθετούν και τους επαναλαμβάνουν. Ίσως να γράφουν ποιήματα στα κρυφά. Απλώς, δεν έχουν βρεθεί οι τρόποι ώστε το ευρύ κοινό να αποκτήσει πρόσβαση στην ποικιλομορφία και στον πλούτο του ποιητικού πεδίου, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ό,τι διακινείται μαζικά.
*Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
-Να αποχαιρετήσω τη «Δεύτερη Νεότητα».
