Διάλεξη για τον υπερρεαλισμό

ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διάλεξη με θέμα «Ο Υπερρεαλισμός στην κορύφωση του Ρομαντισμού» δόθηκε χθες στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας.

Το θέμα ανέπτυξαν η Νατάσσα Χασάκιοϊλη και ο Αντώνης Χαριστός από την Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης, με τη Νατάσσα Χασάκιοϊλη να αναφέρεται στον ρομαντισμό και να επισημαίνει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων ότι «Στην αποσάρθρωση των δομικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπου και φύσης, ο Ρομαντισμός εγκολπώθηκε την εκρηκτική άρνηση συμβιβασμού με την ψευδαίσθηση ζωής που κατέγραψε η μηχανοποίηση της νεωτερικότητας. Στο ίδιο αφετηριακό πλαίσιο ο Υπερρεαλισμός εξέφρασε στην κορύφωσή του την οδύνη του Ρομαντισμού, ενσαρκώνοντας τα αξιακά του προτάγματα. Στη βάση μετασχηματισμού και αλλαγής των όρων ζωής και του κόσμου κινήθηκε το υπερρεαλιστικό κίνημα. Όπως και ο Ρομαντισμός, οι υπερρεαλιστές στράφηκαν εναντίον του ορθολογισμού, της τυποποίησης και του επιστημονικού θετικισμού καθώς και στη μεταμφίεση του πολιτισμού με την οποία ενδύεται η σημερινή κατάπτωση των ανθρωπιστικών αξιών». Ο Αντώνης Χαριστός με τη σειρά του τόνισε ότι «Ο ορθόδοξος υπερρεαλισμός θεμελιώνει τις αρχές της θεώρησης της πραγματικότητας, περνώντας από την άρνηση στη θέση. Η εν λόγω θέση ενέχει το στοιχείο του ρεαλισμού στη φιλοσοφία και την ψυχαναλυτική της ερμηνεία. Προβάλλει δηλαδή το δικό της σύστημα γνώσης. Μολονότι ο ορθόδοξος υπερρεαλισμός κληρονόμησε την ντανταϊστική ρήξη μεταξύ τέχνης και κοινωνίας, εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου, φαντασίας και πραγματικότητας, δεν επεδίωξε την εξισορρόπηση των αντιτιθέμενων κατευθύνσεων. Επωμίστηκε τον ρόλο του καθοδηγητή στα αχαρτογράφητα εδάφη της ελευθερωμένης έκφρασης μέσα από την επανάσταση που προκάλεσε η φροϋδική ρήξη. Η ατομική και κοινωνική ελευθερία είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος με διαφορετικές ωστόσο προεκτάσεις». Ακολούθως ο Λαρισαίος Δημήτρης Αθανασέλος μίλησε για την «Ανθολογία Ποιημάτων» της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «Η Ανθολογία Ποιημάτων της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης αποτελεί την πρώτη συλλογική επεξεργασία της υπερρεαλιστικής έκφρασης σε ποιητική βάση. Είναι η πρώτη προσπάθεια στην οποία ενσωματώνονται τα χαρακτηριστικά της υπερρεαλιστικής γραφής, όχι σε αυτόματη εξωτερίκευση, αλλά σε προοπτική κατασκευής και συνειδητής παρέμβασης στη νοηματοδότηση του εκάστοτε ποιήματος. Σε αυτή την οπτική οι λέξεις υποτάσσονται πλήρως στις ανάγκες και τις επιθυμίες των δημιουργών. Μετατρέπονται σε εργαλεία με αυτόνομη δυναμική μέσα από την οποία ξεπροβάλλουν οι εικόνες και οι στοχεύσεις των ποιημάτων με τρόπο δημιουργικό». Στο τέλος της εκδήλωσης προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους «Επιθυμώ».