Ο Σταύρος Ξαρχάκος με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, οι τρεις μεγάλες κυρίες του λαϊκού πενταγράμμου Μαρινέλλα, Ελένη Βιτάλη και Γλυκερία, η επιστροφή του Μιχάλη Χατζηγιάννη στη σκηνή μετά από πολυετή απουσία, η σύμπραξη των Γιάννη Αγγελάκα και Παύλου Παυλίδη, η παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου «Βάκχες» που ταξίδεψε φέτος μέχρι και το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το «Επτά επί Θήβας» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ήταν μερικά από τα πιο σημαντικά γεγονότα του καλοκαιριού, που ενθουσίασαν τους Λαρισαίους.
Όμως όλες αυτές οι εκδηλώσεις δεν ξεκινούν από τη στιγμή που οι θεατές έχουν καθίσει – όχι πάντα αναπαυτικά – στα καθίσματά τους και τα φώτα της σκηνής ανάβουν. Η εμπειρία ενός καλλιτεχνικού δρώμενου ξεκινά πολύ νωρίτερα. Από τη στιγμή που αγοράζεται το εισιτήριο – ίσως και μέρες πριν, από τις συναντήσεις της παρέας για να πάει στην πολυαναμενόμενη συναυλία, από την προμήθεια των απολύτως απαραίτητων - νερό ως και των λιγότερο - μπίρες και σουβλάκια, από την άφιξη στον χώρο όπου θα λάβει χώρα το γεγονός – για να βρεθεί η κατάλληλη θέση. Κι εκτός αυτού είναι και όλοι εκείνοι οι αφανείς «ήρωες» που, αν δεν υπήρχαν εκεί, η εμπειρία του θεατή δεν θα ήταν ίδια. Από τους ανθρώπους που στήνουν τις σκηνές, φτιάχνουν τα φώτα και τον ήχο ως εκείνους που κόβουν τα εισιτήρια ή στέκονται έξω από το θέατρο και το στάδιο για να πουλήσουν ξηρούς καρπούς, σάντουιτς ή μαξιλαράκια από φελιζόλ. Όλοι έχουν τον ρόλο τους και αποτελούν μέρος της μαγικής διαδικασίας, που λέγεται θέαμα!
Της Παναγιώτας Φούντα
Φωτ.: Βασίλης Ντάμπλης – Κώστας Τσάντζος
