Η περιφερειακή διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας κ. Ελένη Αναστασοπούλου αναφερόμενη στο βιβλίο του Βαγγέλη Αυδίκου, είπε ότι ο συγγραφέας χειρίζεται ένα ιστορικό γεγονός και δίνει τα δικά του μηνύματα για το ηθικό χρέος της αποκατάστασης ανθρώπων που αγωνίστηκαν απέναντι σε κατακτητές αλλά τελικά έπεσαν θύματα της αδελφοκτόνας διαμάχης.
«Με αυτό τον τρόπο, αυτό το βιβλίο αποτελεί κι ένα δικό του προσωπικό χρέος να συμβάλλει στην ιστορική μνήμη και μια προσπάθεια να εμποδίσει την εσκεμμένη λήθη να σβήσει τον εμφύλιο σπαραγμό στην Πρέβεζα, όχι βεβαίως για να αναζωπυρώνονται έχθρες και πάθη αλλά όπως λέει και μια χαροκαμένη μάνα στην τελευταία σελίδα «Μαλάκωσε, χάθηκε η έχτρα απ’ τα φυλλοκάρδια. Ικειό που θέλω είνι να σε θυμούνται» είπε χαρακτηριστικά. Μεταξύ άλλων, η κ. Αναστασοπούλου αναφέρθηκε και στη γλώσσα που απαντάται από την πρώτη σελίδα του βιβλίου και σε αρκετά κεφάλαια ανάμεσα στις αφηγήσεις των ηρώων. Ο συγγραφέας, όπως τόνισε, χρησιμοποιεί το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα της Πρέβεζας κυρίως όταν θέλει να δώσει φωνή στους ντόπιους χαρακτήρες. Αυτό προσδίδει μια αυθεντικότητα στην αφήγηση αλλά από την άλλη ίσως δυσκολεύει τους αναγνώστες που δεν έχουν εμπειρία των τοπικών ιδιολέκτων, χωρίς όμως αυτό το γεγονός να αφαιρεί κάτι από την αξία του κειμένου.
Για το βιβλίο αλλά και τη γραφή του Βαγγέλη Αυδίκου μίλησε και ο αρχιτέκτονας, καθηγητής Εφ. ΤΕΙ Θεσσαλίας κ. Νίκος Σαμαράς. Χαρακτηριστικά σημείωσε μεταξύ άλλων «Η χαρακτηριστική ρέουσα γραφή, στην οποία η διήγηση εναλλάσσεται με τους διαλόγους, χωρίς την παρεμβολή εισαγωγικών, αποκτά ενίοτε τη μορφή απείθαρχου προφορικού λόγου, με πρωθύστερα σχήματα, ανακολουθίες κι επικαλύψεις, που προσδίδουν μοναδική ζωντάνια στην αφήγηση, ενώ οι περιγραφές κι οι επεξηγήσεις ενσωματώνονται οργανικά στο κείμενο εν είδει εσωτερικού μονολόγου, του ήρωα ή και του συγγραφέα, που υποσυνείδητα φαίνεται έτσι να ταυτίζεται και να συμπάσχει. Μ’ αυτή την τεχνική, δεν ανακόπτεται ο ρυθμός της ανάγνωσης, αλλά και δεν διασπάται η φόρμα του κειμένου, με την παρεμβολή φράσεων εντός εισαγωγικών, που θα έμοιαζαν ξένο σώμα ή θα του προσέδιδαν εικόνα θεατρικού κειμένου. Άλλοτε η γραφή είναι σχεδόν κινηματογραφική, με αλληλουχία εντυπωσιακών εικόνων, και διαρκή ζουμ ιν και ζουμ άουτ, στα οποία τα γενικά πλάνα εναλλάσσονται με ψυχογραφικά γκρο πλαν». Ο ίδιος ο συγγραφέας σύστησε στο κοινό τους ήρωες του βιβλίου του, τον Ξηγημένο, το Φλισκόρνο, τη κυρά Στεφανία, τη Φλώρα, την Εύη και μίλησε στο κοινό για το μυθιστόρημα του που στόχο δεν έχει ούτε να αποδώσει ευθύνες, ούτε την ιστορική αναπαράσταση της εποχής, αλλά να αναδείξει με αφορμή τα όσα έγιναν τότε, τη βία και τη μοναξιά των ανθρώπων σε χρόνους ταραγμένους. Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η ηθοποιός Βάνα Καταραχιά. Για την εκδήλωση «έντυσε» μουσικά ο Σπύρος Καβαλλιεράτος. Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Συλλόγου Κοινωνιολόγων κ. Νίκος Πουτσιάκας. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Σιούλας ήταν ο συντονιστής της εκδήλωσης που οργάνωσε ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα ν. Λάρισας), η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, το Ίδρυμα «Συνέλευση των Πολιτών της Μεσογείου», το Βιβλιοπωλείο «Καλτσάς» και οι εκδόσεις «Ταξιδευτής».
ΝΑΤΑΣΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ
