«Κάνω τον πόνο μουσική , τραγούδι λυπημένο, ύμνο για την αγάπη μου, πουλί ξενιτεμένο». Μουσικοχορευτική παράσταση με τον παραπάνω τίτλο που θα πραγματευτεί το κοινωνικό φαινόμενο της μετανάστευσης θα παρουσιάσουν οι χορευτικές ομάδες των Μορφωτικών Εκπολιτιστικών Συλλόγων Κοιλάδος , Λιβαδακίου , Νέων Καρυών και Σπηλιωτών Νομού Λάρισας, τη Δευτέρα 28 Μαρτίου στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. Aρωγός της όλης προσπάθειας υλοποίησης της παράστασης είναι η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων. Από την αρχαία εποχή η ξενιτιά – μετανάστευση αποτέλεσε κεντρικό φαινόμενο στην ζωή του Έλληνα. Βίαια γεγονότα αλλά και οικονομικοί και δημογραφικοί λόγοι οδήγησαν στην απομάκρυνση από την πατρική γη , την οικογενειακή εστία και στην πρόσκαιρη ή μακροχρόνια εγκατάσταση στα «ξένα».
Το αίσθημα του πόνου του αποχωρισμού, της νοσταλγίας για την πατρίδα και του πόθου της επιστροφής διατρέχει στους αιώνες την ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης. Αυτά τα συναισθήματα θα προσπαθήσουν να αποδώσουν τα μέλη των χορευτικών ομάδων που προαναφέρθηκαν, μέσα από παραδοσιακά τραγούδια και κινητικά μοτίβα με τα οποία ο λαός μας εκφράστηκε και αποκάλυψε το μέγεθος του πόνου της φυγής αλλά και την χαρά της επιστροφής των ξενιτεμένων
Στην παράσταση θα λάβουν μέρος περίπου ογδόντα χορευτές καθώς και δεξιοτέχνες καλλιτέχνες της παραδοσιακής μας μουσικής που με τις μελωδίες τους θα μας ταξιδέψουν σε παλαιότερες αλλά και σύγχρονες εποχές.
Η καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης ανήκει στο σύνολο των χορευτών που εδώ και μήνες δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό , διερευνώντας τη σχέση μετανάστευσης και παράδοσης , και σκηνοθετούν οι ίδιοι την παράσταση η οποία αφιερώνεται στις οικογένειες τους, που τους στηρίζουν και τους ενθαρρύνουν παρ’όλες τις ατελείωτες ώρες απουσίας τους για τις ανάγκες των προβών.
Επίσης αποτελεί κοινή θέληση όλων των εμπλεκομένων η παράσταση να αφιερωθεί στις αθώες ψυχές των μικρών παιδιών που χάνουν καθημερινά την ζωή τους στα νερά του Αιγαίου το τελευταίο διάστημα, ορμώμενα από την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής και διωγμένα για τους ίδιους περίπου λόγους για τους οποίους και οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες.
