Το στοιχείο αυτό που αποτελεί απόρροια μιας εμπεριστατωμένης μελέτης που διενήργησε η εταιρεία "Financial Business Systems Δρ. Καμπούρης και Συνεργάτες" δεν αποδεικνύει μόνο την παταγώδη αποτυχία και την αναποτελεσματική διαδικασία του ισχύοντος συστήματος ρύθμισης χρεών, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την ταλαιπωρημένη αγορά και τις βιώσιμες επιχειρήσεις που χρειάζονται στήριξη, αλλά δίνει και την εικόνα 688 συνολικά επιχειρήσεων, που μόνο ενθαρρυντικό δεν είναι καθώς όπως τεκμαίρεται το 41% εξ αυτών αντιμετωπίζουν προβλήματα που χρήζουν αναδιάρθρωσης.
Το αποτέλεσμα της μελέτης που εξηγεί ταυτόχρονα γιατί δεν προχωράει ο εξωδικαστικός, γιατί εξακολουθεί να αυξάνεται το Ιδιωτικό Χρέος και να μην μειώνονται οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο και Ασφαλιστικά ταμεία, επιβεβαιώνει τόσο την αυστηρότητα των κριτηρίων υπαγωγής όσο και την επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι επαγγελματικοί και επιχειρηματικοί φορείς.
Όπως σημειώνει στην "Ε" ο γενικός διευθυντής της FBS, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ειδικός επιστήμονας σε θέματα χρηματοοικονομικής διοίκησης και εξυγίανσης επιχειρήσεων Δημ. Καμπούρης, ο οποίος πέρυσι τον Οκτώβριο ήταν ο κύριος ομιλητής σχετικής εκδήλωσης της ΟΕΒΕΛ, "η σχέση που αναπτύξαμε με πολλές επιχειρήσεις της Περιφέρειας Θεσσαλίας και το ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή, μας οδήγησε στην πραγματοποίηση έρευνας σχετικά με την προβληματικότητα των επιχειρήσεων και τις δυνατότητες ένταξης των επιχειρήσεων στον εξωδικαστικό μηχανισμό" .
"Το δείγμα των επιχειρήσεων, όπως αναφέρει αφορά σε επιχειρήσεις της Περιφέρειας Θεσσαλίας με νομική μορφή Α.Ε. και Ε.Π.Ε. (Κεφαλαιουχικές) και αριθμός των επιχειρήσεων ανά περιφερειακή ενότητα με την ποσοστιαία κατανομή της έχει ως εξής: Από τη Λάρισα 380 επιχειρήσεις (55,23%), από Μαγνησία 137 (19.91%), από Τρίκαλα 131 (19,04) και από Καρδίτσα 40 (5,81%). Οι 688 επιχειρήσεις αφορούν σε όλους τους κλάδους και οι οποίες δημοσίευσαν ισολογισμό την τριετία 2014-2016".
Στο πλαίσιο της μελέτης και ανάλογα για κάθε περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν τα παρακάτω κριτήρια:
* Κριτήριο Επιλεξιμότητας: Το συγκεκριμένο κριτήριο αναφέρεται σε όσες επιχειρήσεις συγκεντρώνουν το καταρχήν «εισιτήριο» εισόδου στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Αυτό σημαίνει ότι έχουν σε μια τουλάχιστον οικονομική χρήση EBITDA θετικό (Κέρδη προ τόκων, αποσβέσεων και φόρων)» ή έχουν καθαρή θέση θετική. Είναι φυσικό ο αριθμός των επιχειρήσεων που συγκεντρώνουν το κριτήριο επιλεξιμότητας και το αντίστοιχο ποσοστό να είναι μεγάλο από το γεγονός ότι επιχειρήσεις που άντεξαν με χρονικό ορίζοντα το 2016, έχουν καλά οικονομικά στοιχεία και κατά δεύτερο λόγο το κριτήριο επιλεξιμότητας δεν είναι αυστηρό. Σε κάθε περίπτωση, το κριτήριο επιλεξιμότητας πέραν από το γεγονός ότι δίνει δικαίωμα σε μια επιχείρηση να υποβάλει αίτηση, δεν λέει τίποτα περισσότερο.
* Κριτήριο Προβληματικότητας: Με το κριτήριο προβληματικότητας χαρακτηρίζουμε μια επιχείρηση για τον βαθμό και την ένταση της προβληματικότητας που αντιμετωπίζει. Με άλλα λόγια, με τη βαθμολογία αυτή χαρακτηρίζεται δυνητικός “πελάτης” για τον εξωδικαστικό μηχανισμό από το γεγονός ότι έχει ανάγκη μιας γενικότερης αναδιάρθρωσης. Τα δύο κριτήρια (αξιολογικοί δείκτες) που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: Α) Ο δείκτης χρέους προς ίδια κεφάλαια της επιχείρησης είναι υψηλότερος του 7,5. Β) Ο δείκτης κάλυψης χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων της επιχείρησης (EBITDA/Interest coverage ratio) είναι κάτω του 1. Οι τιμές των παραπάνω δεικτών αναφέρονται στα δύο τελευταία έτη της επιχείρησης.
* Δείκτης βιωσιμότητας: Μία επιχείρηση μπορεί να ικανοποιεί τα κριτήρια επιλεξιμότητας ωστόσο υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να ενταχθεί διότι δεν ικανοποιεί το κριτήριο βιωσιμότητας. Το κριτήριο βιωσιμότητας μας λέει απλά ότι οι συνολικές υποχρεώσεις της επιχείρησης πρέπει να εξοφλούνται το πολύ σε οκτώ χρόνια και αποτελεί σοβαρό περιορισμό σε ό,τι αφορά στην ένταξη μιας επιχείρησης στον εξωδικαστικό μηχανισμό κυρίως όταν έχει υποχρεώσεις προς το Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Στην περίπτωση κατά την οποία μία επιχείρηση ΔΕΝ ικανοποιεί το κριτήριο της βιωσιμότητας θα πρέπει να υποβάλει μελέτη βιωσιμότητας η οποία να έχει συνταχθεί από τα πρόσωπα που ορίζει ο νόμος. Σημειώνεται πως από τις συνολικές υποχρεώσεις έχουν αφαιρεθεί τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις, τα οποία και να μην αφαιρεθούν, ελάχιστα επηρεάζουν τον δείκτη βιωσιμότητας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ένταση και ο βαθμός ικανοποίησης των κριτηρίων σχετίζεται και με το μίγμα των πιστωτών. Δηλαδή τα πράγματα δυσκολεύουν όταν είναι απαραίτητη η συμμετοχή του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Σπάνια χαρακτηρίζεται η περίπτωση να μην περιλαμβάνονται στις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, συνεπώς το κριτήριο της βιωσιμότητας είναι το «ζητούμενο» και το προαπαιτούμενο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Από την επεξεργασία των οικονομικών στοιχείων 688 επιχειρήσεων που αποτελούν και το δείγμα της έρευνας και με την επισήμανση ότι δεν ελήφθησαν υπόψη στα κριτήρια, τα περιουσιακά στοιχεία όσο και σε μια σειρά από άλλες προϋποθέσεις και περιορισμούς που θέτει το θεσμικό πλαίσιο, προκύπτουν συνοπτικά τέσσερα συμπεράσματα:
1. Γίνεται πλέον σαφές ότι τα κριτήρια επιλεξιμότητας δεν αποτελούν περιορισμό και εμπόδιο για την ένταξή τους «καταρχήν» στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Από την έρευνα προκύπτει ότι μόλις το 1% των επιχειρήσεων δεν ικανοποιεί το κριτήριο επιλεξιμότητας.
2. Με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν φαίνεται ότι από το δείγμα των 688 επιχειρήσεων και ειδικότερα από τις 678 που ικανοποιούν το κριτήριο επιλεξιμότητας, οι 278 έχουν χαρακτηριστικά επιχειρήσεων με προβλήματα που χρήζουν αναδιάρθρωσης. Ο αριθμός αυτός των επιχειρήσεων αντιστοιχεί στο 41%. Ενδεικτικά σύμφωνα με τον σχετικό πίνακα και βάσει του εξεταζόμενου δείγματος προβληματικές επιχειρήσεις στο ν. Λάρισας χαρακτηρίζονται 162 με το ποσοστό βιώσιμων επιχειρήσεων να διαμορφώνεται στο 12,96%, στη Μαγνησία οι προβληματικές είναι 45 (4,44%), στα Τρίκαλα 48 (2,08) και στην Καρδίτσα 23 (8,70%).
3. Όταν εισάγεται το κριτήριο της βιωσιμότητας ως προαπαιτούμενος δείκτης για την υπαγωγή, δείκτη που ανήκει στα εξειδικευμένα κριτήρια του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, τότε οι πιθανότητες ένταξης περιορίζονται σημαντικά αφού μόλις το 9% θα μπορούσε να ενταχθεί. Οι υπόλοιποι από αυτούς που είχαν ανάγκη υπαγωγής και απορρίπτονται από το κριτήριο βιωσιμότητας θα πρέπει να προχωρήσουν στη σύνταξη μελέτης βιωσιμότητας προκειμένου να εξακολουθούν να ελπίζουν.
4. Το ποσοστό 10% της έρευνας αποκαλύπτει απλά ότι μόνο το 10% των επιχειρήσεων που θα προσέφευγαν στον εξωδικαστικό μηχανισμό δεν θα αντιμετώπιζαν ουσιαστικό πρόβλημα υπαγωγής. Κάτι που σημαίνει ότι ένα μόνο τμήμα του 10% μπορεί να επιτύχει συμφωνία πιστωτών...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΛΗΣ
