Της Λένας Κισσάβου
(Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης)
Κρεμασμένα στα σταντ ενός καθαριστηρίου της Λάρισας, δεκάδες ρούχα και άλλα τόσα στοιβαγμένα με τη σειρά δεκάδες παπλώματα και κουβέρτες, «αναμένουν» τουλάχιστον 15 χρόνια, τους ιδιοκτήτες τους, που είτε τα ξέχασαν, είτε για διάφορους άλλους λόγους, δεν πήγαν να τα πάρουν!
Μεταξύ αυτών, ένα γαμπριάτικο κουστούμι, που έμεινε στο καθαριστήριο χρόνια, γιατί ο γαμπρός χώρισε στον πρώτο μήνα του γάμου και δεν πήγε να το πάρει. Κουρτίνες «προίκα» του νέου σπιτικού ενός ζευγαριού, που χώρισε επίσης και οι συμπέθεροι που τις πήγαν, αρνούνται να τις πληρώσουν.
Καμπαρντίνες, σακάκια και παλτό ανθρώπων που πέθαναν και δεν τα αναζήτησε κανένας, καθώς επίσης και πολλά άλλα ρούχα και σκεπάσματα που τα έχουν αφήσει στο καθαριστήριο και δεν τα παίρνουν γιατί δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το αντίτιμο του κόστους καθαρισμού τους.
Το στεγνοκαθαριστήριο του Γιάννη Τζήμα, στη Λάρισα, αλλά και πολλά άλλα καθαριστήρια, «ασφυκτιούν» από ξεχασμένα ρούχα και σκεπάσματα, που αν και οι ιδιοκτήτες τους τα έδωσαν για καθάρισμα, γιατί το πιο λογικό είναι να ήθελαν να τα ξαναχρησιμοποιήσουν (αλλιώς θα τα είδαν πετάξει), στο τέλος τα παράτησαν.
Από φούστες, φορέματα, ζακέτες και πουκάμισα, μέχρι παλτό και καμπαρντίνες και από μονά και διπλά παπλώματα ποιότητας, ακόμη και μεταξωτά, μέχρι κουβέρτες μάλλινες και φλις, σήμερα είναι στα αζήτητα και καταλαμβάνουν μεγάλο όγκο, ο οποίος στο πέρασμα των χρόνων αυξάνεται!
Το μεγαλύτερο μέρος των ρούχων που βρίσκεται στα αζήτητα στο καθαριστήριο, οφείλεται στην αδυναμία των πελατών να τα πληρώσουν, μας λέει ο κ. Τζήμας, ενώ υποστηρίζει ότι υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που έχει πραγματικά ξεχάσει τα ρούχα του και αυτοί είναι κυρίως όσοι παίρνουν συχνά μεταθέσεις σε άλλες πόλεις.
Υποστηρίζει επίσης, ότι ένας σημαντικός λόγος που δεν επιστρέφουν οι πελάτες να πάρουν τα ρούχα τους είναι το παράνομο εμπόριο ενδυμάτων και μας εξηγεί: «Μεγάλη ζημιά στα καθαριστήρια προκαλεί το παράνομο εμπόριο ενδυμάτων, στις λαϊκές αγορές ή οπουδήποτε αυτό γίνεται, γιατί οι πελάτες προτιμούν να αγοράσουν για παράδειγμα ένα σακάκι με πέντε ευρώ, από το να δώσουν επτά ευρώ για να πάρουν το δικό τους από το καθαριστήριο, όπως αντίστοιχα μπορεί να συμβαίνει με μια φούστα, μία ζακέτα κ.α. Έτσι ένα μέρος των ρούχων στα αζήτητα είναι και γιατί οι πελάτες βρήκαν κάτι πιο φθηνό καινούργιο».
Άλλα ρούχα παραμένουν επί δεκαετία στην κρεμάστρα, μέσα στην πλαστική σακούλα, έτοιμα προς παράδοση, αλλά δεν πρόκειται να παραδοθούν ποτέ, γιατί οι ιδιοκτήτες τους πέθαναν και φυσικά κανείς συγγενής δεν αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει γι' αυτά και πόσο άλλωστε όταν δεν τα θέλει κανείς.
Άλλοι δεν παίρνουν πίσω τα ρούχα τους γιατί πάχυναν και δεν τους χωράνε.
Επίσης, αμανάτι του έμειναν ρούχα, του κ. Τζήμα στο καθαριστήριο,
λόγω διαζυγίου! Ο γαμπρός, όπως μας είπε, δεν πήρε το κουστούμι του γιατί χώρισε, η πεθερά δεν πλήρωσε την κουρτίνα γιατί χώρισε η κόρη της, ο χωρισμένος σύζυγος δεν πληρώνει τα φορέματα της πρώην συζύγου του τα οποία όμως είχε πάει ο ίδιος στο καθαριστήριο κ.ο.κ.
Ανθρώπινες ιστορίες της διπλανής πόρτας, ξεδιπλώνονται μέσα από τα ξεχασμένα ρούχα ενός καθαριστηρίου και δείχνοντάς μας αυτά, ο κ. Τζήμας, θυμάται μερικές...
- «Αυτά τα δέκα πουκάμισα είναι ενός επαγγελματία, που το κατάστημά του «έπεσε έξω» και έμεινε χωρίς δουλειά. Τα κρατάω, αν και ξέρω ότι δύσκολα θα με πληρώσει... Έφυγε στα καράβια!».
- «Αυτό το φόρεμα είναι μιας κοπέλας, που όταν παντρεύτηκε πάχυνε και δεν το θέλει... όπως και αυτή φούστα κι άλλα πολλά ρούχα άλλων ατόμων, οι οποίοι άλλαξαν μέγεθος ρούχων που φοράνε!».
- «Αυτά τα φορέματα είναι μιας γυναίκας που ο σύζυγός της τα έφερε, αλλά τη χώρισε στο διάστημα αυτό και αμφιβάλλω αν ξέρει και η ίδια πού είναι τα φορέματά της».
- «Την κουρτίνα αυτή την έφερε η μάνα μιας παντρεμένης, η οποία όμως χώρισε και όταν κάποια στιγμή επικοινώνησα μαζί της στο τηλέφωνο και ζήτησα να πάρουν τις κουρτίνες και να πληρωθώ, που απάντησε ότι δεν την ενδιαφέρει και να τις πληρώσει η συμπεθέρα που τις αγόρασε».
- «Αυτό το πάπλωμα δεν το θέλει ο ιδιοκτήτης του, γιατί μου είπε ότι πήρε καινούργιο! Χαρακτηριστικά μου τόνισε: Θα σου δώσω δέκα ευρώ για το καθάρισμα, ενώ παίρνω καινούργιο με είκοσι; Κράτα το!».
Τέλος ο κ. Τζήμας, μας λέει πως λόγω οικονομικής κρίσης, η κίνηση πελατών έχει μειωθεί κατά 30% τα τελευταία χρόνια και υποστηρίζει:
«Το καθαριστήριο σήμερα είναι πολυτέλεια...».
ΔΩΡΕΑ ΣΤΗ «ΣΤΕΓΗ ΑΣΤΕΓΩΝ»
ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ
Σήμερα, μόνο στο καθαριστήριο του Γιάννη Τζήμα, είναι στα αζήτητα από 5 μέχρι και 15 χρόνια τριάντα παπλώματα, άλλες τόσες κουβέρτες, και περίπου 50 ρούχα, ενώ επτά χρόνια είναι ξεχασμένες δέκα κουρτίνες. Το κόστος της ζημίας του, ανέρχεται περίπου στα 1.000 ευρώ απορρυπαντικά, σακούλες, στέγνωμα, που χρειάστηκε για τον καθαρισμό τους.
Τι γίνονται όμως όλα αυτά τα ρούχα και τα σκεπάσματα;
Πόσο μπορεί ο κάθε επαγγελματίας να «γεμίζει» την αποθήκη του και να τα κρατά χρόνια;
Η λύση βρέθηκε σε συνεννόηση με τον δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Λαρισαίων, που ασχολείται με θέματα πρόνοιας και κοινωνικής πολιτικής, κ. Μιχάλη Αναστασίου, ο οποίος ανταποκρίθηκε και προβλέπεται κάποια ποσότητα από αυτά να διατεθούν στη «Στέγη αστέγων» Λάρισας και στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Λάρισας.
