Της Λένας Κισσάβου
Μπορούν να γίνουν σημαιοφόροι, κρατώντας την ελληνική σημαία στις παρελάσεις, αλλά δεν μπορούν να υπερασπίσουν ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές.
Μπορούν να φοιτήσουν στα ελληνικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να μετέχουν της ελληνικής παιδείας, αλλά θα απελαθούν στα 21 τους χρόνια αν δεν έχουν καταφέρει να εισαχθούν σε ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ή δεν έχουν δουλειά.
Παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, την οποία γνώρισαν ως πατρίδα τους και χτίζουν σε αυτή τη ζωή τους κάνοντας όνειρα, όταν ενηλικιώνονται και δεν έχουν δουλειά ή δεν σπουδάζουν, τους λένε ότι είναι παράνομοι και κινδυνεύουν να απελαθούν, σε μια χώρα που ούτε καν έχουν επισκεφθεί ποτέ τα περισσότερα από αυτά.
Στα 18 τους χρόνια έχουν το δικαίωμα να εκδώσουν τη λεγόμενη αυτοτελή άδεια παραμονής, που ισχύει μέχρι και τα 21 τους χρόνια, παρατείνοντας το χρόνο παραμονής τους στη χώρα μας, αλλά από κει και πέρα, αναγκαστικά πρέπει να βρουν δουλειά (εφόσον δεν σπουδάζουν) κι αυτό είναι τουλάχιστον δύσκολο, αυτή την εποχή που η ανεργία μαστίζει τη χώρα μας.
Για το λόγο ότι πλέον οι νέοι βρίσκουν πολύ δύσκολα μια μόνιμη δουλειά, σήμερα στη χώρα μας και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την άδεια παραμονής τους, το ενδεχόμενο της απέλασής τους είναι μεγαλύτερο κι αυτό στοιχειώνει τις ζωές τους. Η δεύτερη γενιά μεταναστών, ένα μεγάλο ποσοστό της οποίας δεν έχει καν γνωρίσει τη χώρα καταγωγής των γονιών της, βιώνει μεγαλύτερη την απειλή να απελαθεί σε μια «πατρίδα» που δεν ξέρει και ούτε μιλά καν τη γλώσσα της.
Σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο Νέος Μεταναστευτικός Κώδικας οι άδειες του «επί μακρόν διαμένοντος», θα δίνονται και στα παιδιά των γονέων, που έχουν υπάρξει επί χρόνια νόμιμοι στην Ελλάδα, εφόσον τα παιδιά έχουν παρακολουθήσει με επιτυχία τουλάχιστον έξι έτη σπουδών στο ελληνικό σχολείο. Αυτό θα τους δίνει πιθανόν περισσότερη παράταση χρόνου, αλλά μέχρι στιγμής είναι προς ψήφιση.
Το θέμα που προκύπτει, πιο έντονο από κάθε άλλη φορά, παρουσιάζει ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεταναστών ν. Λάρισας, κ. Αγγελος Μήτση, ο οποίος τονίζει ότι: «Δεν θέλουν να πιστέψουν ότι η χώρα που γνώρισαν ως πατρίδα τους, τους βάζει απαγορευτικό στα όνειρά τους και τους διώχνει ως... παρείσακτους. Θα αποχωριστούν τους φίλους τους, θα... διαγράψουν τη ζωή τους και θα απελαθούν σε μια χώρα που δεν ξέρουν. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων θα κληθούν να ξεκινήσουν από το μηδέν».
Υποστηρίζοντας ο κ. Μήτση, ότι η οικονομική κρίση και η ανεργία, έχει αναγκάσει οικογένειες μεταναστών να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, τονίζει ότι το τίμημα αυτής της επιλογής, για τα παιδιά τους, είναι βαρύ και συγκεκριμένα εξηγεί: «Όσα παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα, βρίσκονται σήμερα στην εφηβεία και η οικογένειά τους για οικονομικούς λόγους, επέστρεψε στη χώρα καταγωγής των γονιών, βιώνουν μια σκληρή πραγματικότητα.
Η πορεία της μόρφωσής τους σταμάτησε, με καταστροφικά αποτελέσματα για το μέλλον τους. Δεν μπορούν να συμμετέχουν στο σχολείο της χώρας που πήγαν, αφού δεν γνωρίζουν καν τη γλώσσα. Παιδιά 17 χρόνων θα πρέπει να ξεκινήσουν ξανά από την Α’ δημοτικού για να μάθουν τη γλώσσα! Τι μέλλον θα μπορούσαν να έχουν;».
Καθημερινά αυξάνονται οι παράνομοι νέοι –παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αφού δεν έχουν δουλειά, δεν μπορούν να προχωρήσουν σε έκδοση άδειας παραμονής και πρέπει να φύγουν.
Όπως υποστηρίζει ο κ. Μήτση, οι περισσότεροι μετανάστες πρώτης γενιάς στη χώρα μας αν και διαμένουν σε αυτή πάνω από 15 χρόνια, και έχουν το δικαίωμα να εκδώσουν άδεια παραμονής δεκαετούς διάρκειας, δεν το κάνουν λόγω υψηλού οικονομικού κόστους, το οποίο ανέρχεται, για κάθε άτομο, στα 900 ευρώ.
Οι περισσότεροι την ανανεώνουν ανά δύο χρόνια και το κόστος της ανέρχεται στα 300 ευρώ.
Ένα άλλο θέμα ανισότητας που βιώνουν επίσης τα παιδιά μεταναστών στη χώρα μας, αφορά στις σπουδές τους. Έχουν απαγορευτικό στην εισαγωγή τους, μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, σε στρατιωτικές σχολές, διότι στις προϋποθέσεις αναφέρεται ρητά πως οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν την ελληνική ιθαγένεια.
«Σε ένα παιδί που ετοιμάζεται να επιλέξει τις σπουδές της επαγγελματικής του πορείας, δεν ξέρεις τι να απαντήσεις όταν σε ρωτά γιατί; Τι να του πεις; Επειδή οι γονείς σου είναι Αλβανοί, Ρουμάνοι, Ιταλοί; Μα σου λέει εγώ δεν ξέρω καν τη γλώσσα τους; Μιλάω ελληνικά και πάω φροντιστήριο Αγγλικά, όπως και η φίλη μου, που έχει γονείς Έλληνες. Γιατί αυτή να μπορεί και εγώ όχι; Αν δεν είναι αυτό ρατσισμός, τι είναι;», ρωτά ο κ. Μήτση.
Επισημαίνει δε ότι «ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, πριν ενάμιση χρόνο, είχε υποσχεθεί ότι θα δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Η καθυστέρηση της εφαρμογή της κοστίζει ζωές παιδιών...».
ΙΔΙΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ένα άλλο θέμα που θίγει ο κ. Μήτση κατά την αναφορά του στα προβλήματα των μεταναστών, είναι το ότι δεν έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν επιδόματα τέκνων και πολυτέκνων, ενώ και τα παιδιά τους όταν εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα, καθότι ορίζεται ρητά ότι δικαιούχοι είναι Έλληνες υπήκοοι ή υπήκοοι άλλης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Παρ’ όλα αυτά καλούμαστε να πληρώσουμε όλους του φόρους με τους οποίους φορολογείται και κάθε Έλληνας πολίτης, όπως τα χαράτσια...», τονίζει ο κ. Μήτση, υποστηρίζοντας ότι ένα μεγάλο ποσοστό μεταναστών έχει δικιά του κατοικία και φορολογείται με τα όσα προβλέπει ο νόμος.
