Ελπίδα σε καιρό κρίσης αποτελούν οι νέες επιχειρήσεις αλλά και τα παραδοσιακά επαγγέλματα που ξανακάνουν την εμφάνισή τους, σποραδικά μεν, επί το πλείστον από νέους σε ηλικία επιχειρηματίες, στη Λάρισα. Τέτοιες επιχειρηματικές κινήσεις αφορούν συνήθως χώρους όπως καφετέριες, κομμωτήρια, εστιατόρια κ.α.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα νέου επιχειρηματία είναι ο Νίκος, 26 χρονών από τη Λάρισα ο οποίος μίλησε στην «Ε» για την απόφασή του να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά ανοίγοντας κουρείο επί της οδού Κουμουνδούρου, πριν από μόλις δύο μήνες. Το κουρείο του Νίκου είναι ένα σύγχρονο «μπαρμπέρικο» που απευθύνεται αποκλειστικά σε άντρες προσπαθώντας να κρατήσει τον χαρακτήρα του χώρου συγκέντρωσης και συζήτησης πέραν του κουρέματος.
«Αποφάσισα να ασχοληθώ με την κομμωτική πριν από 8 χρόνια. Ήμουν μηχανικός αυτοκινήτων αλλά δεν με γέμιζε. Ο κουρέας που πήγαινα τότε με παρότρυνε να ασχοληθώ. Πήγα στη σχολή και εκείνος με προσέλαβε άμεσα στο μαγαζί. Έμαθα τη δουλειά και στη συνέχεια αποφάσισα να κάνω κάτι δικό μου».
Απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με το πώς μπορεί μια τέτοια επιχείρηση να επιβιώσει σε τόσο δύσκολους οικονομικά καιρούς, ο Νίκος τονίζει ότι για να υπάρξουν οι επιχειρήσεις είναι απαραίτητο να προσαρμοστούν στα νέα οικονομικά-κοινωνικά δεδομένα.
Η τιμή του κουρέματος κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα από παλιότερα πέφτοντας κάτω από τα 10 ευρώ. Η συχνότητα με την οποία ο κόσμος κουρεύεται έχει μειωθεί αισθητά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο Νίκος τονίζει πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν επισκέπτεται πάνω από 10 φορές τον χρόνο το κομμωτήριο, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με το παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά κίνηση υπάρχει, διότι δεν είναι δυνατόν ο κόσμος να μην επισκέπτεται καθόλου τα κομμωτήρια. Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες επιλέγεται να μην εισπράττονται χρήματα από μέλη οικογενειών που ανήκουν σε ασθενέστερα οικονομικά στρώματα και αδυνατούν πραγματικά να τα βγάλουν πέρα, με τους κομμωτές να στέκονται αλληλέγγυοι σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε τελική ανάλυση τα έσοδα μπορεί να μην είναι πολλά αλλά η επιχείρηση δύναται να καλύψει τα πάγια έξοδά της.
Ο Νίκος επίσης σχολιάζει ένα νέο δεδομένο το οποίο μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έκανε την εμφάνισή του και στην πόλη της Λάρισας, με αλλοδαπούς που ανοίγουν κομμωτήρια ρίχνοντας αισθητά τις τιμές ακόμα και κάτω από 5 ευρώ, απευθυνόμενοι κυρίως σε συμπατριώτες τους.
«Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των κομμωτηρίων κυρίως λόγω της πληθώρας των καταστημάτων και του εύρους τιμών. Ο καθένας όμως πληρώνεται με βάση την ποιότητα που μπορεί να προσφέρει στον πελάτη και ορίζει το μέγεθος της τιμής που μπορεί να υποστηρίξει η ανάλογη παροχή υπηρεσιών. Οι πελάτες από τον πιο μικρό στον πιο μεγάλο έχουν τις δικές τους ιδιαίτερες προτιμήσεις ως προς το στιλ που επιθυμούν έχοντας επηρεαστεί ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες από τα πρότυπα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, με τους μεγαλύτερους να επιλέγουν ακόμα τα κλασικά κουρέματα».
Σε σχέση με το παρελθόν πέραν της τιμής και της συχνότητας επίσκεψης που προανέφερε ο Νίκος υποστηρίζει ότι έχει εδραιωθεί η ύπαρξη μαύρης εργασίας στον κλάδο με παιδιά που κουρεύουν σε κατ’ οίκον για να βγάλουν τα προς το ζην. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι αισιόδοξος θεωρώντας πως υπάρχει αρκετός χώρος για όλους και καταλήγει: «Είμαστε μια καινούρια γενιά και θέλουμε να βάλλουμε και εμείς το λιθαράκι μας εξελίσσοντας το αντικείμενο και ομορφαίνοντας τον κόσμο βγαίνοντας από το μαγαζί»
Κατσιαρδάνης Λάμπρος, Βασίλης Νάνης
