Οι πλατείες, το ποτάμι, τα πάρκα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, προσελκύουν όλο και περισσότερους Λαρισαίους. Την αύξηση της επισκεψιμότητας στους δημοτικούς χώρους πρασίνου κάποιοι την αποδίδουν στη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα νοικοκυριά της χώρας και άλλοι σε μια συνήθεια – μόδα της εποχής που την ξεκίνησαν οι νέοι, τη συνέχισαν οι κάτοχοι κατοικιδίων και την ακολούθησαν και οι μεγαλύτεροι της πόλης, αναζητώντας λίγη δροσιά.
Τα χιλιάδες όμως στρέμματα πρασίνου απαιτούν καθημερινή φροντίδα. Απαιτούν αρκετά ανθρώπινα χέρια προκειμένου να συντηρηθούν. Μετά τον «Καλλικράτη» ο Δήμος Λαρισαίων διαθέτει 2.100 στρέμματα οργανωμένου πρασίνου, από τα 1.700 που ήταν πριν τη συνένωση. Σε αυτά υπολογίζεται το πράσινο στα πάρκα, στις πλατείες, στα τρίγωνα, στα άλση ενώ σε αυτά δεν υπολογίζονται οι 18.000 δενδροστοιχίες.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει με αφορμή τις ελλείψεις προσωπικού σε διάφορες υπηρεσίες του δήμου που προσπαθούν κατά καιρούς να καλυφθούν με την πρόσληψη συμβασιούχων, είναι αν το πράσινο αυτό που διαθέτει πια ο Δήμος Λαρισαίων μπορεί να το διαχειριστεί, να το φροντίσει η Υπηρεσία Πρασίνου. Αν επαρκεί το προσωπικό.
Σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες για τα 2.100 στρέμματα πρασίνου απασχολούνται 25 μόνιμοι εργαζόμενοι πράγμα που σημαίνει ότι αντιστοιχούν στον κάθε εργαζόμενο της υπηρεσίας Πρασίνου 80 στρέμματα που πρέπει να συντηρήσει. Τα 80 αυτά στρέμματα, θα έπρεπε κανονικά να συντηρούνται κάθε εβδομάδα, αλλά λόγω του φόρτου εργασίας αυτό γίνεται ανά είκοσι ημέρες. Στον μεγάλο αριθμό στρεμμάτων που αντιστοιχούν σε κάθε εργαζόμενο έρχονται να προστεθούν και οι μεγάλες αποστάσεις που διαθέτει ο «Καλλικρατικός» δήμος. Η εικόνα δηλαδή που παρουσιάζει η υπηρεσία Πρασίνου είναι οι κηπουροί του δήμου να τρέχουν από χωριό σε χωριό και από πλατεία σε πλατεία. Συγχρόνως έχουν επωμιστεί τη συλλογή χόρτων, κλαδιών, φύλλων που προκύπτουν από τις κηπουρικές εργασίες των δημοτών. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η ανησυχία των πολιτών για τη φροντίδα των φυτών όταν δεν βλέπουν συχνά τους εργαζόμενους στις πλατείες και τα πάρκα.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ 100 ΜΕΝΟΥΝ 25
Συνολικά στη διεύθυνση Πρασίνου του Δήμου, αν εξαιρεθούν τα έξι με επτά άτομα που απασχολούνται για τη συντήρηση των δέντρων, απομένουν 93 εργαζόμενοι όπου από αυτούς το παραγωγικό κομμάτι του προσωπικού που θα βγει στα πάρκα και στις πλατείες και θα ασχοληθεί με το πράσινο είναι 25 άτομα. Μικρός ομολογουμένως αριθμός για τόσα στρέμματα πρασίνου.
Εργαζόμενοι στο Πράσινο υποστηρίζουν ότι «θα έβγαινε η δουλειά καλύτερα αν ήταν στην παραγωγική διαδικασία τουλάχιστον άλλα δέκα άτομα με μόνιμη μορφή απασχόλησης». Σίγουρα σημαντική είναι η βοήθεια και των συμβασιούχων. Αυτή την περίοδο στο συγκεκριμένο τομέα απασχολούνται εργαζόμενοι για πέντε μήνες, και κυρίως προσφέρουν βοηθητικές εργασίες καθώς δεν έχουν εμπειρία. «Σίγουρα μας δίνουν μια ανάσα αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δουλέψουν κοπτικά μηχανήματα ή να κάνουν κλαδέματα», αναφέρουν εργαζόμενοι της υπηρεσίας για να προσθέσουν «όταν οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν εμπειρία τότε τελειώνει και το πρόγραμμά τους».
Η οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει όλοι οι δήμοι της χώρας επέφερε περικοπές και στο πράσινο. «Υπολογίζεται ότι ο προϋπολογισμός για επενδύσεις στην υπηρεσία Πρασίνου έχει μειωθεί περίπου κατά 50%», αναφέρουν πληροφορίες. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι γίνονται προσπάθειες από τους εργαζόμενους μειώνοντας το κόστος και παράγοντας το 90% των φυτών στο φυτώριο του δήμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί ο δήμος τα δικά του φυτά για την κάλυψη των αναγκών.
Εν κατακλείδι το υπάρχον πράσινο απειλείται από την έλλειψη προσωπικού, όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες που τα χόρτα θεριεύουν αλλά και τον χειμώνα που οι εργασίες είναι ακόμα πιο βαριές.
Ζωή Παρμάκη
