Θεοφάνεια στις Πηγές του Απιδανού

ΦΑΡΣΑΛΑ (Γραφείο «Ε»)
Με ηλιόλουστο καιρό και σε κλίμα κατάνυξης και θρησκευτικής ευλάβειας εορτάστηκαν χθες τα Άγια Θεοφάνεια στα Φάρσαλα.

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Παρασκευής πραγματοποιήθηκε η επίσημη Δοξολογία για τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων.
Ακολούθως, πλήθος κόσμου και επίσημοι, με επικεφαλής τον δήμαρχο Φαρσάλων, κ. Μάκη Εσκίογλου, κατευθύνθηκαν προς τις Πηγές του Απιδανού, συνοδεία της Φιλαρμονικής Φαρσάλων, η οποία παιάνιζε εορταστικά εμβατήρια.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΠΙΔΑΝΟΣ
Ο Απιδανός πήγαζε μέσα από τα Φάρσαλα από τις υπώρειες του προϊστορικού λόφου της Αγίας Παρασκευής. Έρρεε από Νότο προς Βορρά και στρεφόταν ύστερα προς τα δυτικά, όπου ενωνόταν με τον Ενιπέα και χυνόταν μαζί με άλλα μικρότερα ποτάμια στον Πηνειό.
Η μυθολογία αναφέρει ότι στις πηγές του Απιδανού η Θέτιδα, η μητέρα του Αχιλλέα, βούτηξε τον γιο της για να τον κάνει αθάνατο.
Η φτέρνα από την οποία τον κρατούσε ήταν το μοναδικό σημείο του σώματός του που δε βράχηκε από τα νερά του Απιδανού. Το τρωτό αυτό σημείο του Αχιλλέα το έμαθε ο Πάρης και τον σκότωσε με ένα βέλος στη φτέρνα.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο περσικός στρατός πέρασε από τα Φάρσαλα ερχόμενος από τα Τέμπη και ότι ξεδίψασε στα νερά του Απιδανού, τα οποία ήταν αρκετά για 300.000 στρατιώτες.
Τα Φάρσαλα φημίζονταν για το ποτάμι τους. Ο Ταμπάκος με τις πολλές πηγές του και τα γάργαρα νερά του ξεδιψούσε την πόλη και αποτελούσε τόπο αναψυχής για ντόπιους και ξένους. Υπήρχαν αναψυκτήρια στα οποία οι κάτοικοι αναζητούσαν δροσιά το καλοκαίρι.
Υπήρχαν πάρα πολλά ψάρια, χέλια, καραβίδες. Πολλοί κάτοικοι των Φαρσάλων, οι περισσότεροι μικρής ηλικίας, περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους ψαρεύοντας στον Ταμπάκο.
Εντυπωσιακές ήταν και οι σπιτικές πάπιες με τα παπάκια τους που καθημερινά πήγαιναν βόλτα στο ποτάμι για ένα δροσερό μπάνιο.
Στο ποτάμι έπλεναν οι Φαρσαλινές τα κιλίμια, τις βελέντζες και χοντρά χειμωνιάτικα ρούχα. Στη συνέχεια τα τοποθετούσαν πάνω σε λείες πέτρες και τα χτυπούσαν με τον κόπανο για να καθαρίσουν καλύτερα.
Την ημέρα των Θεοφανείων (Φώτα) το νερό εμποδιζόταν να ρέει με το κλείσιμο μιας πόρτας και δημιουργούνταν μια μικρή τεχνητή λιμνούλα. Ο Αγιασμός των υδάτων γινόταν με κάθε μεγαλοπρέπεια και ο Σταυρός ριχνόταν στο νερό. Οι τοπικοί άρχοντες, ο στρατός, η χωροφυλακή και πλήθος Φαρσαλινών στέκονταν περιμετρικά και παρακολουθούσαν την τελετή.