Εντεκα μήνες μετά την πλημμύρα και αφού τα νερά αρχίζουν να υποχωρούν, αποκαλύπτουν εικόνες αποκαρδιωτικές. Κατεστραμμένα χωράφια γεμάτα φερτά υλικά, διαλυμένα μηχανήματα, καρούλια και λάστιχα διασκορπισμένα εδώ κι εκεί, όλα μέσα στη λάσπη. Απόγνωση και απογοήτευση. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό μία νότα αισιοδοξίας δημιουργούν οι πολλοί φτερωτοί επισκέπτες που έχουν κατακλύσει την περιοχή, που υπό διαφορετικές συνθήκες συναντούσες μόνο στην κυρίως λίμνη Κάρλα. Πελεκάνοι, κορμοράνοι, ερωδιοί, χαλκόκοτες, κρυπτοτσικνιάδες, φλαμίνγκο παρελαύνουν μπροστά σου στα μισοπλημμυρισμένα πλέον χωράφια. Εικόνες όμορφες, τόσο όμως αντίθετες με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κάτοικοι της περιοχής. Κάτοικοι που ακόμα περιμένουν παρακολουθώντας τα πουλιά στα χωράφια τους, χωρίς αυτοί να μπορούν να κάνουν τίποτα...
Β.Α.
