Γιορτές σε δρόμους μακρινούς…

Οδήγηση στα χιόνια, με αγωνία να προλάβουν το καράβι, με υπομονή να περάσουν τα σύνορα, με άγχος να βγούνε μέσα από την ομίχλη, να είναι τυπικοί στους χρόνους, να ξεπεράσουν εμπόδια όπως είναι τα κάρα στη Ρουμανία. Ίσως να είναι τυχεροί και μπορέσουν να κάνουν γιορτές με τις οικογένειές τους. Τις περισσότερες φορές, όμως, είναι στον δρόμο…

Του Κώστα Γκιάστα
Την ώρα που οι περισσότεροι πίνουν ένα κρασί γύρω από το τζάκι με φίλους και συγγενείς το βράδυ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, άλλοι περιμένουν υπομονετικά να περάσουν σύνορα σ’ έναν χιονισμένο δρόμο του εξωτερικού.

Την ώρα που κάποιοι θα βρίσκονται στην πλατεία Λαμπρούλη στο Φρούριο για να αλλάξουν χρόνο, έχοντας δίπλα τους την οικογένειά τους, κάποιοι άλλοι έχουν μαγειρέψει στην καμπίνα τους, έχουν φάει μόνοι τους και έχουν ξαπλώσει με τη σκέψη τους στη Λάρισα.
Όλον τον χρόνο το επάγγελμα του επαγγελματία οδηγού φορτηγών είναι δύσκολο, μα γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερο τούτες τις μέρες και οι λόγοι είναι πολλοί.
Ο Δημήτρης Μπομπότης είναι πρόεδρος του Σωματείου Φορτηγών Δ.Χ. Νομού Λάρισας, που αριθμεί περίπου 170 μέλη. Πριν δύο ημέρες γύρισε από δρομολόγιο και με το νέο έτος ξαναφεύγει. Είναι από τους τυχερούς που θα αλλάξει χρόνο με την οικογένειά του. Όμως, τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει αυτό. Βασικά, συμβαίνει πολύ σπάνια…
«Έτυχε φέτος να είμαι στο σπίτι μου και λέω έτυχε, καθώς ένας οδηγός διεθνών μεταφορών 5-6 ημέρες τον μήνα βρίσκεται στο σπίτι του και τις υπόλοιπες είναι στο φορτηγό» αναφέρει, καθώς ένα δρομολόγιο που συνήθως ξεκινάει ή Παρασκευή ή Δευτέρα έχει διάρκεια 7-8 ημέρες και τέτοια δρομολόγια τυχαίνουν τρεις φορές τον μήνα.
«Γενικά το επάγγελμά μας είναι μοναχικό, όμως γίνεται ακόμα πιο μοναδικό αυτές τις ημέρες. Οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε συνηθίσει να λείπουμε ακόμη και Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ή Πάσχα, όμως εκείνοι που δεν μπορούν να το συνηθίσουν είναι οι άνθρωποί μας» τονίζει.
Ένας οδηγός μέσα στο όχημά του οδηγάει, μαγειρεύει, τρώει, ξεκουράζεται, μα ονειρεύεται διαρκώς. Πότε στον ύπνο του, πότε ξυπνητός.
«Ακούμε τραγούδια, σκεφτόμαστε διάφορα και γενικά κάνουμε συνεχώς πράγματα που παραπέμπουν στην ψυχανάλυση» λέει αστειευόμενος, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία έχει κάνει θαύματα και φυσικά τα έχουν αξιοποιήσει στο έπακρο οι επαγγελματίες οδηγοί. Οι βιντεοκλήσεις, τα κοινωνικά δίκτυα και οι δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο με τα «έξυπνα» τηλέφωνα τούς προσφέρουν τη δυνατότητα μιας πολύ καλύτερης επαφής με τους δικούς τους ανθρώπους.
Μπορεί, όμως, να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία;
«Σε καμία περίπτωση. Όσο και να μιλάς από το τηλέφωνο, δεν μπορείς να είσαι δίπλα τους κι αυτό δεν αλλάζει» δηλώνει.
Η καθημερινότητα ενός οδηγού είναι συγκεκριμένη όσο βρίσκεται εν κινήσει. Οδήγηση για 4,5 ώρες, διάλειμμα 45 λεπτά της ώρας και πάλι οδήγηση άλλες 4,5 ώρες, για να μεσολαβήσει η εννιάωρη ξεκούραση και πάλι από την αρχή. «Είναι μια ρουτίνα που την έχουμε συνηθίσει» εξηγεί ο Δημήτρης Μπομπότης, στην οποία όλοι οι συνάδελφοί του, έτσι κι εκείνος μαγειρεύει και τρώει μόνος τους. «Αυτές τις ημέρες προσπαθούμε να κάνουμε και κάτι που είναι στο πνεύμα των γιορτών. Αυτό το κάνουμε έχοντας μερικές προετοιμασίες από την Ελλάδα μαζί μας» συνεχίζει, εξηγώντας πως τα φορτηγά έχουν τα πάντα, όπως ψυγεία, φούρνους μικροκυμάτων και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μαγείρεμα και την αποθήκευση τροφίμων.
Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία. Ό,τι τύχει στον καθέναν, αλλά οι περισσότεροι έχουν εδώ και χρόνια τις συνεργασίες τους σταθερά. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζουν πλέον και τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής.
«Σε κάποιες χώρες είναι η ομίχλη έντονη, σε άλλες τα χιόνια, τα φέρι μπόουτ που ίσως να μη χωράνε, στη Ρουμανία έχουμε τα κάρα στους δρόμους, στα σύνορα μπορείς να περιμένεις πολλές ώρες, στην Κεντρική Ευρώπη ο αστυνομικός έλεγχος είναι αυστηρός και συχνός. Μετά από τόσα χρόνια ξέρουμε πάνω - κάτω, τι να περιμένουμε και πού, αλλά, βέβαια, πάντα υπάρχουν οι εκπλήξεις που σχετίζονται με τον καιρό» σημειώνει.
Δύσκολο πράμα η οδήγηση στις γιορτές και κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει, ειδικά όταν τα δρομολόγια έχουν να κάνουν με μεταφορά ευπαθών προϊόντων, όπως είναι τα κρέατα.
Ο ίδιος έχει πολλά χρόνια στο τιμόνι και παρατηρεί πως πλέον το πρόβλημα για πολλούς ιδιοκτήτες φορτηγών είναι πως δεν βρίσκουν χέρια για να καλύψουν τις ανάγκες.
Το γνωστό πρόβλημα με την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού θα σκεφτεί κάποιος. Όμως, ένας λόγος που το κάνει πιο έντονο στον κλάδο τούτον, είναι και το γεγονός πως δεν υπάρχουν πολλοί που τέτοιες ημέρες είναι διατεθειμένοι να είναι πάνω στο τιμόνι σε κάποιον δρόμο της Ευρώπης…