Η λαμπρή πορεία του ιδρυτή της ΜΕΘ ΓΝΛ

ΑΠ. ΚΟΜΝΟΣ

ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΘ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ - Η ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΩΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΕΤΗΡΙΑ ΠΤΕΡΥΓΑ

Του Δημ. Κατσανάκη

«Η εμπειρία της Εντατικής Ιατρικής με έκανε καλύτερο γιατρό και κυρίως καλύτερο άνθρωπο. Ήταν ένα μακρύ και περιπετειώδες ταξίδι. Και καθώς έφτασα στο τέλος του ταξιδιού, σκέφτομαι τις περιπέτειες και τις εμπειρίες, αλλά και τα αγαθά που απέκτησα στη διαδικασία…».
Με τις λίγες αυτές λέξεις, ο Αποστόλης Κομνός, ένας λαμπρός και εξαίρετος εκπρόσωπος της τοπικής επιστημονικής κοινότητας, που συνέδεσε όσο λίγοι το όνομά του με τη δημόσια υγεία στη χώρα, έγραψε χθες το απόγευμα στο αμφιθέατρο του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας τον επίλογο μιας αξιοζήλευτης πορείας 34 χρόνων στο νομαρχιακό νοσοκομείο της πόλης. Μιας πορείας με χαρές και λύπες, έντονες στιγμές, αγώνες και διεκδικήσεις, επιτυχίες και αποτυχίες, αλλά κυρίως σκληρή δουλειά, στερήσεις και αγωνία για τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με την ίδρυση και ανάπτυξη της οποίας συνέδεσε το όνομά του.
Για τον διευθυντή της ΜΕΘ η σημερινή ημέρα, ημέρα της ονομαστικής του εορτής είναι η τελευταία ημέρα παρουσίας του στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, ανεξάρτητα αν θα παραμείνει με μια πιο χαλαρή σχέση με το νοσοκομείο προκειμένου να εξασφαλιστεί η διαδοχή του και ως εκ τούτου η συνέχιση της λειτουργίας της Μονάδας, που πέρασε μια από τις πλέον δύσκολες περιόδους της από την πανδημία μέχρι σήμερα.
«Ήρθα στο νοσοκομείο Λάρισας με όρεξη και συγκεκριμένο σχέδιο δράσης μετά την ολοκλήρωση της ειδικότητάς μου και της εξειδίκευσης στην Εντατική και Επείγουσα Ιατρική σε νοσοκομεία του Βερολίνου. Η Ελλάδα ήταν ακόμη τότε ελκυστικός προορισμός για τους ανθρώπους της γενιάς μου που επέστρεφαν με τίτλους και διακρίσεις στον τόπο μας για να ανοίξουμε νέους δρόμους στις επιστήμες και στη ζωή. Δεν φαντάζεστε την ικανοποίηση όταν λειτουργήσαμε για πρώτη φορά την Εντατική στο Κουτλιμπάνειο Νοσοκομείο Λάρισας» είχε πει σε μια συνέντευξή του στην «Ε» με αφορμή την συμπλήρωση 20 χρόνων λειτουργίας της Μονάδας.
Ήταν 20 Ιουνίου 1997 όταν η Μονάδα άρχισε να λειτουργεί αφού είχαν προηγηθεί οι αποφάσεις των τοπικών φορέων επί δημαρχίας Αρ. Λαμπρούλη να στηριχθεί το αίτημα, η απόφαση του τότε υπουργού Δημ. Σιούφα να προβλεφθεί ΜΕΘ στον κανονισμό του νοσοκομείου και φυσικά οι συνεχείς προσπάθειες για την εξεύρεση γιατρών και προσωπικού για τη λειτουργία της. Ήταν η εποχή που ο ίδιος χρειάστηκε να ξαναπάει στη Γερμανία για να πιστοποιηθεί και να πάρει την ειδικότητα του εντατικολόγου, διαδικασία που είχε ξεκινήσει και στην Ελλάδα.
Η συζήτηση με τον διευθυντή της ΜΕΘ για την πορεία του στον χώρο της δημόσιας υγείας κυριαρχείται από τους σταθμούς της Μονάδας και τα επιτεύγματά της. Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας της, το 2001 η ΜΕΘ εξασφαλίζει άδεια για παροχή εξειδίκευσης σε ειδικευόμενους γιατρούς και την περίοδο 1999-2006 διαχειρίζεται νευροχειρουργικά περιστατικά, καθώς με την προμήθεια ειδικών μηχανημάτων οι γιατροί μετρούν την οξυγόνωση του εγκεφάλου και τον μεταβολισμό του προκειμένου να περιορίζονται οι δευτερογενείς βλάβες του.
Παράλληλα το 2005 ξεκινά τις θρομβολύσεις οξέων ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων και ένα χρόνο αργότερα εξασφαλίζει την πιστοποίηση κατά ISO 9001 και να αποτελεί την πρώτη ΜΕΘ στην Ελλάδα που εξασφάλισε τη συγκεκριμένη πιστοποίηση. Στους σταθμούς της Μονάδας περιλαμβάνεται η κατασκευή και ενσωμάτωση της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας, η ίδρυση του συλλόγου φίλων της ΜΕΘ, η εφαρμογή του Ηλεκτρονικού Φακέλου Ασθενούς και η πιστοποίηση για την εφαρμογή της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας, που σήμαινε τήρηση συγκεκριμένων διαδικασιών, διασφάλιση της ποιότητας, έλεγχο του κόστους και μέτρηση της ικανοποίησης των ασθενών.
Για να έρθουν, όπως παρατηρεί, τα δύσκολα χρόνια της Μονάδας που επλήγη στο δεύτερο και στο τέταρτο κύμα της πανδημίας με τις απώλειες δύο σημαντικών γιατρών και τις αποχωρήσεις δύο ακόμα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί κάτω από δύσκολες συνθήκες να συγκροτηθεί νέα ομάδα αφού προηγουμένως προετοιμαστούν νέοι γιατροί χωρίς να υπάρχουν!
Και προσθέτει απαντώντας σε ερωτήσεις για το μυστικό της επιτυχίας: Τόσα χρόνια σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κάθε μέρα, νέοι στόχοι, οράματα, επιμονή αλλά και υπομονή. Με πίστη σε όλους τους συνεργάτες. Στην ομάδα μας. Εξοπλισμός, γιατροί και νοσηλευτές, μέτρηση των δεικτών αποτελεσματικότητας, μια καθημερινή σύγκρουση πρώτα με τον εαυτό μας και τις αδυναμίες μας, ώστε να είμαστε αντάξιοι της αποστολής μας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά το μυστικό. Ο ίδιος αφοσιωμένος στο λειτούργημα του Ιπποκράτη δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι «κανένα άλλο συμφέρον δεν προηγείται πέρα από αυτό του αρρώστου» γι’ αυτό και δεν ήταν λίγες οι φορές που συγκρούστηκε με διοικητές και υπουργούς, που δίσταζαν να πάρουν σύντομα μια κρίσιμη και καθοριστική απόφαση.
Ο κύκλος για τον Απ. Κομνό τη ΜΕΘ κλείνει σήμερα και οι ερωτήσεις για τη διάδοχη κατάσταση διαδέχονται η μια την άλλη, με τον απερχόμενο διευθυντή να δείχνει ότι υπάρχει μέριμνα για τη μετάβαση της διεύθυνσης σε γιατρό, που γνωρίζει άριστα τη ΜΕΘ αφού υπηρέτησε σε αυτήν 14 χρόνια στο παρελθόν και αποφάσισε να επιστρέψει από τη Γερμανία, όπου υπηρετεί ως διευθυντής ΜΕΘ σε Κέντρο Αποκατάστασης, για να διεκδικήσει μια θέση εντατικολόγου στην προκήρυξη που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σημαντικοί σταθμοί στην επαγγελματική σταδιοδρομία του Βολιώτη στην καταγωγή αλλά πολιτογραφημένου Λαρισαίου εντατικολόγου αποτελούν αναμφισβήτητα οι θητείες του ως διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Γενικού Νοσοκομείου, αλλά και ως υπηρεσιακός διοικητής με τις οποίες συνδιαμόρφωσε τις εξελίξεις στο νοσηλευτικό ίδρυμα τα τελευταία χρόνια αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του. Άλλωστε δεν συνέδεσε τυχαία το όνομά του με την επαναφορά του αιτήματος για την κατασκευή της συνδετήριας πτέρυγας του νοσοκομείου, που έγινε αποδεκτό από τον περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστό και τους επόμενους μήνες θα ξεκινήσει η κατασκευή της, αν και είχε εγκαταλειφτεί επί σειρά ετών από τους τοπικούς παράγοντες της Λάρισας.  
Όσο για τις ιστορίες που έχει να διηγηθεί από την καθημερινή μάχη για τη ζωή των Λαρισαίων και όχι μόνο ασθενών αμέτρητες. Καλύπτοντας αυτή την ανάγκη, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τις πιο δυνατές στιγμές αυτού του ταξιδιού. Χωρίς περιστροφές μιλά για τα «στοιχειωμένα» Τέμπη, την τραγωδία με τους μαθητές του Μακροχωρίου, τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, αλλά και το τελευταίο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα. Θυμάται τον μαθητή Μανώλη που είχαν ξεγραμμένο αλλά βγήκε σώος από τη ΜΕΘ για να σπουδάσει στη συνέχεια και να παντρευτεί πριν ένα μήνα σε ένα γάμο που ο διευθυντής της ΜΕΘ είχε τιμητική πρόσκληση.
Θυμάται επίσης την εξέγερση του συστήματος πίεσης, αποτέλεσμα του οποίου να σταματήσουν να λειτουργούν οι αναπνευστήρες της Μονάδας, η φωτιά που πήρε το 2008 ασθενής και η αγωνία του μέχρι να σβήσει, η παρέμβαση των δικηγόρων στους συγγενείς των θυμάτων της πανδημίας για κατάθεση μηνύσεων σε βάρος νοσοκομείων και γιατρών και συνεχίζει μέχρι που η πόρτα του γραφείου του χτυπά, με νοσηλεύτρια της Μονάδας να του υπενθυμίζει ευγενικά ότι αρχίζει η ώρα της ενημέρωσης των συγγενών των ασθενών. Ραντεβού, στο οποίο φροντίζει να ανταποκρίνεται με ακρίβεια κάθε μέρα, την ίδια ώρα, αν αναλογιστεί κανείς τη σημασία μιας ακτίδας αισιοδοξίας και ελπίδας για τους συγγενείς ενός ασθενή.
Για τον εξαίρετο επιστήμονα, γιατρό και άνθρωπο Αποστόλη Κομνό το Νοσοκομείο και η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας υπήρξαν για τρεις και πλέον δεκαετίες το δεύτερο σπίτι του, που δύσκολα θα αποχωριστεί ακόμα και αν νομοτελειακά κάθε ταξίδι έχει ένα τέλος. Γι’ αυτό πάντα θα έχει μια καλή δικαιολογία να το επισκέπτεται και να ρίχνει τα φώτα του όπου μπορεί και εφόσον του ζητηθεί φυσικά…