Σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, πως η προσπάθεια ανέγερσης Στρατιωτικού Νοσοκομείου στη Λάρισα είχε αρχίσει πριν την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13, τελικά, όμως, οι εργασίες αποπεράτωσης ολοκληρώθηκαν το 1934 (με έτος εγκαινίων το 1936) και ονομάστηκε Β’ Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Σημείωσε, επίσης, πως «μετά το τέλος του εμφυλίου το Νοσοκομείο επανέρχεται σε λιγότερο εντατικούς ρυθμούς λειτουργίας. Παράλληλα, γίνονται σημαντικές προσπάθειες αναδιάρθρωσης της λειτουργίας και βελτίωσης της οργάνωσής του, στις οποίες πρωτοστατεί ο αρχίατρος Δημήτριος Παλιούρας.
Ο Δημ. Παλιούρας υπηρέτησε από το 1951 στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, ενώ το 1953 ανέλαβε και τη διεύθυνσή του. Η προσφορά του επεκτάθηκε και πέρα των στρατιωτικών υποχρεώσεων.
Με πρωτοβουλία του διαμορφώθηκε ο χώρος παραπλεύρως του Νοσοκομείου σε πάρκο αναψυχής ασθενών, το οποίο ονομάζεται πάρκο Αγίου Αντωνίου, ενώ στον ίδιο χώρο και πάλι με δική του πρωτοβουλία ανεγέρθηκε και Μνημείο για τους Πεσόντες Θεσσαλούς Στρατιωτικούς του Υγειονομικού Σώματος». Σημειώνοντας, τέλος, ότι στις 4 Ιανουαρίου 1954 το Νοσοκομείο μετονομάζεται σε 404 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας.
Στην τελετή που ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων, μεταξύ άλλων, παρευρέθηκαν ο διοικητής της 1ης Στρατιάς Ιωάνν. Τσιόπλος, οι βουλευτές Χρ. Κέλλας, Στέλλα Μπίζιου και Βασ. Κόκκαλης, ο περιφερειάρχης Κων. Αγοραστός, ο αντιπεριφερειάρχης Βασ. Πινακάς, ο δήμαρχος Λαρισαίων Απ. Καλογιάννης, ο διευθυντής του 404 Γ.Σ.Ν. Χρ. Αντωνίου, η διευθύνουσα του 404 Γ.Σ.Ν. Νικολέτα Τσαβαλιά, καθώς και εκπρόσωποι της ΕΛ.ΑΣ., της Π.Υ.Λ., του Ι.Σ.Λ., του Ε.Ε.Σ., αποστράτων, εφέδρων, καθώς και στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό του 404 Γ.Σ.Ν.