Είναι οι ώρες που η δημιουργία βρίσκει για μας το νόημά της στα υφάσματα, στις κλωστές, στα πατρόν, στα βελόνια και στις ραπτομηχανές…», λένε με ενθουσιασμό γυναίκες της Λάρισας, που εδώ και λίγες εβδομάδες παρακολουθούν το τμήμα κοπτικής -ραπτικής του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης του Δήμου Λαρισαίων.
Ένα από τα πιο «ζωντανά» τμήματα των προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων που πραγματοποιούνται στον Δήμο, όπως έχει χαρακτηριστεί από τους οργανωτές τους, καθώς κατάφερε να μετατρέψει μια απλή διδακτική αίθουσα, σε ένα οργανωμένο σχεδιαστήριο-κοπτήριο οίκου μόδας, όπου περισσεύει το πάθος για μάθηση όλων των εκπαιδευομένων, με την καθοδήγηση του ενδυματολόγου, εκπαιδευτή ενηλίκων κ. Χρήστου Καρανάσιου. Εκεί συναντήθηκαν δεκαέξι γυναίκες από διαφορετικούς χώρους (όπως νηπιαγωγοί, δημόσιοι υπάλληλοι, πολιτικοί μηχανικοί, στρατιωτικοί, εκπαιδευτικοί, άνεργες, επιχειρηματίες, μαγείρισσες κ.ά.), διαφόρων ηλικιών, αλλά με τον ίδιο στόχο: Να μάθουν να ράβουν και να κατασκευάζουν ρούχα, από το μηδέν.
Πολλές μάλιστα εξ αυτών, δεν είχαν ούτε τις βασικές γνώσεις στη ραπτική, παρά μόνο όσα οι καθημερινές ανάγκες οδήγησαν να μάθουν, όπως το ράψιμο ενός κουμπιού ή ένα μπάλωμα. Άλλες, λίγο πιο προχωρημένες, μπορούσαν να χειριστούν μια ραπτομηχανή και να στριφώσουν. Όλες, σαν μια ομάδα, με περίσσια τη θετική ενέργεια και τον ενθουσιασμό να κατακλύζουν τον χώρο, προχωρούν βήμα-βήμα στην κατάκτηση περισσότερων δεξιοτήτων στο αγαπημένο τους αντικείμενο, δηλώνοντας ότι κάθε μάθημα αυξάνει συνεχώς το ενδιαφέρον τους να προχωρήσουν στο επόμενο, στοχεύοντας να φτάσουν στο επίπεδο να κατασκευάσουν τις πρώτες τους δημιουργίες, μια φούστα, ένα φόρεμα, ένα παντελόνι…
Η κάθε μία αποφάσισε να εγγραφεί στο τμήμα για τους δικούς της λόγους, είτε αυτός είναι η μείωση των οικογενειακών εξόδων αναλαμβάνοντας τη μεταποίηση και διόρθωση των παλιών ρούχων των μελών της οικογένειας, είτε μια επιθυμία που είχαν πάντα να μάθουν ραπτική, είτε σαν δημιουργική απασχόληση στο σπίτι, είτε ακόμη και για να ανοίξουν έναν δρόμο νέας επαγγελματικής πορείας. «Στους δύσκολους αυτούς καιρούς, χρειάζεται να μάθουμε να μπαλώνουμε τα ρούχα μας…» δηλώνει γελώντας μία από τις εκπαιδευόμενες, ενώ συμπληρώνει κάποια άλλη: «Ήρθα για να μάθω τα βασικά στη ραπτική και τελικά έχω παθιαστεί τόσο πολύ, που έχει γίνει για μένα μια σωτήρια διέξοδος στη ζωή μου…».
«Είναι η ψυχοθεραπεία μου…» μας είπε μια άλλη γυναίκα, με τη διπλανή της να ενισχύει την άποψη αυτή, τονίζοντας: «Ποτέ δεν πίστευα ότι εδώ θα νιώσω ότι αποβάλλω όλο το άγχος μου!». Και ένας χείμαρρος λόγων, αποφάσεων, απόψεων και εκτιμήσεων ξεχύθηκε και μας είπαν:
-«Ονειρεύομαι να φτιάξω τα δικά μου ρούχα…».
-«Ασχολούμαι με χειροποίητα κοσμήματα και θέλω να μάθω να δημιουργώ κατασκευές με υφάσματα…».
-«Εγώ ξέρω να ράβω, αλλά με πατρόν από περιοδικά. Ήρθα για να μάθω περισσότερα…».
-«Είχα μια ραπτομηχανή στο σπίτι από τη μητέρα μου, η οποία ήταν μοδίστρα και δεν ήξερα ούτε πώς λειτουργούσε. Ήταν μια ευκαιρία να μάθω…».
-«Τα ρούχα μου, επί πολλά χρόνια, τα επιδιόρθωνε η μητέρα μου. Όταν έφυγε από τη ζωή, κατάλαβα ότι υπάρχει ανάγκη να μάθω να τα φτιάχνω μόνη μου».
-«Πάντα ήθελα να μάθω να ράβω τα δικά μου ρούχα. Όταν ήρθα στο τμήμα δεν ήξερα τίποτα από ραπτική. Σήμερα, με τα μαθήματα, κατάφερα να φτιάξω μια φούστα στην κόρη μου!».
Να σημειωθεί ότι το τμήμα κοπτικής ραπτικής του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης του Δήμου Λαρισαίων, είναι ένα από τα τμήματα που βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων των Λαρισαίων, με τη μεγαλύτερη ανταπόκριση σε εγγραφές. Η φοίτηση είναι δωρεάν, όπως και σε όλα τα τμήματα του προγράμματος.
Της Λένας Κισσάβου
