Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
Πόσο μακρινό μπορεί να είναι κάτι που φαίνεται τόσο απειλητικό;
Πόσο περίεργο είναι να βλέπεις τηλεόραση στο σαλόνι του σπιτιού σου με μάσκα και να σερβίρεις φαγητό στα παιδιά σου με γάντια; Σε μια πόλη που «βομβαρδίζεται» καθημερινά από εκατοντάδες νέα κρούσματα το μόνο σίγουρο είναι πως οι πιθανότητες να αποφύγει κάποιος τον ιό, μειώνονται δραματικά. Κι αν κολλήσουμε;
Ερώτημα που φαντάζει σχεδόν βασανιστικό όταν εμπλέκονται πολλά μέλη μιας 5μελούς οικογένειας σ’ έναν χώρο λίγων δεκάδων τετραγωνικών. Όπως και στο σπίτι που θα μας φιλοξενήσει στον κόσμο μιας οικογενειακής καραντίνας που θυμίζει την παγκόσμια κοινότητα.
Οι περιορισμοί της ελευθερίας στην κίνηση, η άρνηση, τα νεύρα, οι αντιδράσεις κάποιων που δεν θέλουν να υπακούσουν, οι φόβοι μερικών που δεν θέλουν να κολλήσουν, η ηρεμία εκείνων που πιστεύουν σε μια ισορροπία, οι διχογνωμίες για την τήρηση των απολυμάνσεων, ο διαχωρισμός των χώρων και η τήρηση των μέτρων είναι ζητήματα που απασχολούν όλο τον κόσμο σε μεγάλη κλίμακα μα κι ένα σπίτι σε μικρότερη κλίμακα.
Το παρακάτω ημερολόγιο περιγράφει πολύ απλά, όλα όσα μπορεί να συμβαίνουν κατά την περίοδο της καραντίνας σε μια οικογένεια με μικρά παιδιά.
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου (ημέρα 1η)
Η μικρότερη κόρη βγαίνει θετική και η καραντίνα ξεκινάει σύμφωνα με ενημέρωση από την Πολιτική Προστασία. Η μητέρα και ο πατέρας είναι πλήρως εμβολιασμένοι. Η μεγάλη κόρη περιμένει να κάνει το δεύτερό της εμβόλιο και μάλλον το χάνει.
Η μικρή κόρη έχει βήχα και πυρετό 38. Αρχίζουν οι συζητήσεις για το πού θα κινείται με ασφάλεια ένα 8χρονο παιδί. Θα κοιμάται στο σαλόνι αλλά φοβάται μόνο του. Έτσι κάπου πιο δίπλα θα βρίσκεται και η μαμά του. Θα χρησιμοποιεί το μικρό μπάνιο του σπιτιού και οι υπόλοιποι το άλλο. Η αγορά οξύμετρου απαραίτητη.
Τρίτη 30 Νοεμβρίου (ημέρα 2η)
Το βράδυ ο πατέρας αρχίζει να έχει ρίγος και πόνο στα κόκαλα. Στις 3 τα ξημερώματα έχει 38.6 πυρετό. Όλοι καταλαβαίνουν πως θα έχει κολλήσει και τον «μαλώνουν» αφού έφαγε λίγο από το φαγητό της μικρής που άφησε στο πιάτο της. Συνήθειες που ανήκουν στο παρελθόν. Το οξυγόνο τους φυσιολογικό.
Τετάρτη 1η Δεκεμβρίου (ημέρα 3η)
Ο πατέρας κάνει ράπιντ τεστ και βγαίνει θετικός. Η καραντίνα αρχίζει εκ νέου και για όσους δεν είναι θετικοί και είναι ανεμβολίαστοι. Υψηλός πυρετός κοντά στο 39, μπούκωμα, πονοκέφαλος, πόνος στα κόκαλα τα κύρια χαρακτηριστικά. Ο χώρος του πατέρα περιορίζεται στην κρεβατοκάμαρα μόνο.
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου (ημέρα 4η)
Η μητέρα κάνει ράπιντ τεστ και βγαίνει θετική. Η καραντίνα αρχίζει πάλι από εκείνη την ημέρα. Ο μεσαίος γιος και η μεγάλη κόρη βγαίνουν αρνητικοί. Η μητέρα ασυμπτωματική αλλά φοβάται διότι νιώθει μια ενόχληση γύρω από την καρδιά. Το προηγούμενο βράδυ είχε παρατηρήσει ταχυπαλμία. Επισκέπτεται το ΓΝ Λάρισας όπου και κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις οι οποίες ήταν καθησυχαστικές και φεύγει μετά από δύο ώρες. Της ζητούν να τις επαναλάβει το Σάββατο. Ο πατέρας με πυρετό μεταξύ 38-38.5 ενώ και οι δύο αρχίζουν να χάνουν την όσφρησή τους και τη γεύση τους. Πλέον τα δύο μεγάλα παιδιά έχουν περιορίσει τις κινήσεις τους ακόμα περισσότερο, μόνο στα δωμάτιά τους. Το οξυγόνο όλων πάνω από το 97.
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου (ημέρα 5η)
Ο πατέρας ξυπνάει με πυρετό πάνω από 38 και η μητέρα αρχίζει να είναι εμπύρετη με πάνω από 37. Και οι δύο χωρίς όσφρηση και γεύση. Ο πατέρας ταλαιπωρείται από έναν πολύ έντονο περιοδικό και ενοχλητικό πονοκέφαλο. Τα δύο μεγάλα παιδιά κάνουν ράπιντ τεστ και βγαίνει αρνητικό. Ο πυρετός του πατέρα επιμένει στο 38. Όλοι στο σπίτι βαριούνται παρά την ανησυχία. Τηλέφωνα κινητά, Netflix, διάβασμα, facebook, Tik-tok και συζητήσεις είναι στο πρόγραμμα.
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου (ημέρα 6η)
Η μητέρα αποφασίζει να μην επαναλάβει τις εξετάσεις γιατί ήδη νιώθει καλύτερα. Ο πυρετός του πατέρα έχει εξαφανιστεί. Ο επίμονος πονοκέφαλος τον οδηγεί όμως στο ΓΝΛ όπου και γίνονται οι απαραίτητες εξετάσεις. Βγαίνουν καλές και αποχωρεί. Στον θάλαμο του Νοσοκομείου συναντά έναν συνομήλικο ανεμβολίαστο που οδηγήθηκε στα επείγοντα λόγω χαμηλού οξυγόνου (90). Αυτό τον εμπόδισε ακόμα και να ανέβει έναν όροφο για την ακτινογραφία. Έγινε με την κινητή μονάδα μέσα στον θάλαμο.
Η μικρή κόρη συνεχίζει απύρετη. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά κάνουν ράπιν τεστ και δεν είναι θετικοί. Οι δύο γονείς είναι χωρίς γεύση και όσφρηση. Οι εντάσεις στο σπίτι μεταξύ των παιδιών είναι πυκνές ακόμα και για έναν φορτιστή κινητού τηλεφώνου.
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου (ημέρα 7η)
Άλλη μια βαρετή ήμερα. Απύρετοι αλλά χωρίς γεύση και όσφρηση οι δύο γονείς. Ευδιάθετη η μικρή κόρη, ενώ χωρίς κανένα σύμπτωμα τα δύο μεγαλύτερα παιδιά. Ο μεσαίος γιος κάνει βόλτες στο σπίτι χωρίς μάσκα και παίζει με τους άλλους που έχουν νοσήσει. Βαρέθηκε και όπως λέει θέλει να κολλήσει. Η μεγάλη κόρη κάθεται κλειδωμένη στο δωμάτιό της και μόλις διαπιστώνει τα παραπάνω μαλώνουν έντονα. Επιλέγουν να μην κάνουν ράπιντ τεστ την Κυριακή λόγω του πολύ κόσμου στην Κεντρική πλατεία όπως πάντα.
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου (ημέρα 8η)
Από το ράπιντ που κάνουν ο μεσαίος γιος βγαίνει θετικός. Τον καλούν αμέσως στο τηλέφωνο και του ζητάνε να κάνει και μοριακό τέστ αφού τα μέτρα έχουν αλλάξει.
Η μεγάλη κόρη τα βάζει μαζί του γιατί κόλλησε και ως εκ τούτου η καραντίνα της πηγαίνει ακόμα πιο πίσω. Το δεκαήμερο της ξεκινάει από την 8η ημέρα...
Το απόγευμα πηγαίνουν στο ΓΝΛ για το μοριακό τεστ το οποίο θα δείξει το αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας GOV. Αυτό ήταν και το δώρο για την ονομαστική του γιορτή.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου (ημέρα 9η)
Οι τέσσερις από τους πέντε στο σπίτι είναι θετικοί και πλέον μόνο η μεγάλη κόρη είναι κλειδωμένη στο δωμάτιο. Το φαγητό το παίρνει με όλες τις προφυλάξεις, ενώ το μπάνιο απολυμαίνεται μετά από κάθε χρήση οποιουδήποτε. Προσέχει πάρα πολύ, πολύ περισσότερο απ’ όλους.
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου (ημέρα 10η)
Μια ακόμα άχρωμη ημέρα. Διάβασμα μέσω email για τα παιδιά, μαθήματα αγγλικών μέσω Zoom, ταινίες Netflix και μαγείρεμα. Η μικρή κόρη κάνει Self Test και βγαίνει αρνητικό. Το ιικό της φορτίο έχει πέσει.
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου (ημέρα 11η)
Η μικρή κόρη είναι ελεύθερη να βγει. Ένα μπούκωμα όμως κάνει τη μητέρα της να επιλέξει να μην την στείλει σχολείο. Η μικρή στεναχωριέται πολύ καθώς το περίμενε πώς και πώς. Η μητέρα της επιλέγει να την προστατεύσει.
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου (ημέρα 12η)
Η μικρή κόρη πηγαίνει για πρώτη ημέρα σχολείο, ενώ οι υπόλοιποι είναι σε καραντίνα. Την πηγαίνει ο παππούς της που δεν έχει νοσήσει και τη γυρίζει η γιαγιά της που επίσης είναι «καθαρή». Η μεγάλη κόρη κάνει ράπιντ τεστ και βγαίνει καθαρό. Μετά από 11 ημέρες δεν έχει κολλήσει. Όμως όλη η εξέλιξη την αναγκάζει να αλλάξει τελείως τα σχέδια για την επαναληπτική δόση του εμβολίου κατόπιν οδηγιών γιατρού.
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου (ημέρα 13η)
Ο πατέρας βγαίνει από την καραντίνα και τον δρόμο του θα ακολουθήσει και η μητέρα σήμερα Κυριακή. Η γεύση τους επέστρεψε αλλά η όσφρηση όχι ακόμα. Τα υπόλοιπα παιδιά θα βγούνε Πέμπτη αν δεν αλλάξει κάτι.
Ήδη νιώθουν όλοι πληγωμένοι από μια τέτοια διαδικασία. Τα δύο μικρότερα παιδιά μόλις άκουσαν την είδηση για τον εμβολιασμό των ηλικιακών κατηγοριών 5-11 ζήτησαν από μόνα τους να εμβολιαστούν... Δεν θα στερηθούμε άλλη ζωή λένε. Προπονήσεις, φίλους, πλατεία, σχολείο, φροντιστήριο.
