Του Κώστα Γκιάστα
Μετανάστης μια. Μετανάστης δύο. Μετανάστης... πάντα.
Την πρώτη φορά έφυγαν από τις πατρίδες τους και βρέθηκαν στην Ελλάδα, με αρκετούς απ’ αυτούς να εγκαθίστανται στη Λάρισα. Τη δεύτερη φορά αφήνουν τη Λάρισα και φεύγουν. Κάποιοι παλιννοστούν και κάποιοι ψάχνουν για άλλη Ιθάκη.
Μέχρι και πέρυσι ο αριθμός των μεταναστών σύμφωνα με τον Σύλλογο Αλλοδαπών Μεταναστών του Νομού Λάρισας έφτανε τις 14.000. Τώρα όμως αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί δραματικά. Το ποσοστό που έχει επιλέξει να φύγει από την πόλη και γενικότερα από τη χώρα αγγίζει το 30%, πράγμα που σημαίνει ότι οι μετανάστες που έφυγαν από τη Λάρισα ξεπερνάνε τους 4.000. Αυτά τα στοιχεία έχει τουλάχιστον ο πρόεδρος του Συλλόγου Λάρισας και ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μεταναστών κ. Άγγελος Μίτσι.
«Βασικότερος λόγος είναι η μη εύρεση εργασίας. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τους μετανάστες σε μεγάλο βαθμό και έτσι οι ασθενέστεροι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις τους» είπε, εξηγώντας το γιατί έφυγαν.
Ζητώντας να μας δώσει μια εικόνα των ανθρώπων που επέλεξαν να φύγουν μας είπε: «Κυρίως έφυγαν αυτοί που είχαν περιστασιακές εργασίες, μικροπωλητές, και χωρίς κάποια τέχνη. Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ινδία, Κίνα, Μαρόκο ήταν οι χώρες από τις οποίες προέρχονταν».
Όσον αφορά γι’ αυτούς που μένουν ανέφερε: «Αυτοί που μένουν πλέον είναι κυρίως Αλβανοί σε συντριπτικό ποσοστό που ξεπερνάει το 90% αν υπολογίσουμε το γεγονός πως όταν ήταν 14.000 οι μετανάστες, οι Αλβανοί αποτελούσαν το 85%. Παράλληλα υπάρχουν μετανάστες που προέρχονται από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία».
Σχολιάζοντας το μεγάλο αυτό ποσοστό των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να ξαναμεταναστεύσουν, τόνισε πως στη Λάρισα είναι σχετικά χαμηλό το ποσοστό σε σχέση με άλλους Νομούς και σ΄ αυτό παίζει μεγάλο ρόλο το γεγονός πως υπάρχουν οι αγροτικές εργασίες.
ΚΑΤΗΦΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΗΝ «ΠΙΑΤΣΑ» ΤΗΣ ΛΑΓΟΥ
Κάποτε ήταν σημείο αναφοράς για τους μετανάστες. Στη γωνία του Στρατιωτικού Νοσοκομείου. Ηρωών Πολυτεχνείου και Λαγού, στην «καλή» δεκαετία του ΄90 με την οικοδομή στα «πάνω» της και την εισροή των Αλβανών αθρόα. Μπετά και φτηνά εργατικά, ο τέλειος συνδυασμός. Αυτός ο συνδυασμός έφερνε εκατοντάδες Αλβανούς –κυρίως- καθημερινά από το χάραμα να στέκονται εκεί και να περιμένουν για μεροκάματο. Κάποιο αμάξι να τους πάρει.
Τώρα μετρημένοι στα δάχτυλα. Απογοητευμένοι αλλά και αγριεμένοι μεταξύ τους. Με το που σταματάει κάποιο αυτοκίνητο πέφτουν επάνω του για να προτάξουν τα κορμιά τους «Εμένα πάρε, φίλε. Άστον αυτόν» λέει ο πρώτος.
Όταν ακούν όμως πως πρόκειται για δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, σηκώνουν το χέρι ψηλά, γυρίζουν την πλάτη και ξεφυσούν.
«Άσε μας και συ στον πόνο μας» λέει ο ένας που συστήνεται ως Πέτρος και σιγά – σιγά κάνει την ψυχανάλυσή του με τη δική του περιγραφή ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Τα στοιχεία πολύτιμα όμως και ενδεικτικά: «Εγώ ήρθα από την Αλβανία πριν από 23 χρόνια. Δούλεψα στη Νάουσα κυρίως στα ροδάκινα. Μετά Χαλκίδα, Λαμία και τώρα Λάρισα. Ήμουν στο Στόμιο από το 2002. Χωράφια το πρωί και μπάνιο το απόγευμα του καλοκαιριού. Τώρα στη Λάρισα, ούτε δουλειά ούτε μπάνιο». Στη συνέχεια μας μίλησε για τη συχνότητα και το ύψος του μεροκάματου κάνοντας σύγκριση με τα περασμένα χρόνια. «Στα καλά χρόνια κάναμε έξι μεροκάματα την εβδομάδα. Το μεροκάματο έφτανε ακόμα και τα 50 ευρώ. Τώρα είναι στα 35 ευρώ για δέκα ώρες και δεν μας δίνουν ασφάλεια. Όμως το δύσκολο είναι πως κάνεις μεροκάματο ένα στην εβδομάδα ή ακόμα χειρότερα ένα στις δέκα ημέρες».
Όταν του κάνω την ερώτηση γιατί δεν επιστρέφει στην πατρίδα του, απαντάει: «Τι πατρίδα μου λες; Εγώ λείπω 23 ολόκληρα χρόνια. Εδώ έφτιαξα πλέον τη ζωή μου. Εδώ είναι τα παιδιά μου, εδώ η γυναίκα μου. Και εκεί να πάω, νομίζεις θα βρω δουλειά; Χειρότερα είναι εκεί».
Δίπλα σταματάει ένα φορτηγάκι. Αφήνει στη μέση την κουβέντα και τρέχει να μπει σφήνα στους άλλους υποψήφιους μεροκαματιάρηδες. Φεύγουμε και εμείς. Το βγάλαμε το μεροκάματο. Ας αφήσουμε και τους άλλους να το κάνουν...
