Το γνωστό ως διατηρητέο της οδού Σεφέρη 39, έρχεται και πάλι στην επιφάνεια μετά από το 1982, που πήρε τη σφραγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού ως αξιόλογο κτιριακό απόθεμα αρχιτεκτονικής αξίας, με απαγορευτικό κατεδάφισής του, και εντάσσεται στον σχεδιασμό των έργων υλοποίησης, που προωθεί ο Δήμος Λαρισαίων. Όπως δήλωσε στην «Ε» ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων, Γιώργος Σούλτης, «η μελέτη του έργου με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του κτιρίου και την πρόταση αξιοποίησής του, κατατέθηκε στην Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων (που εδρεύει στον Βόλο), από όπου αναμένεται η έγκριση οικοδομικής άδειας, προκειμένου να προχωρήσουμε αμέσως μετά στην υποβολή πρότασης ένταξής του, για χρηματοδότηση στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ΥΜΕΠΕΡΑΑ- ΕΣΠΑ του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Το εν λόγω πρόγραμμα, με ακριβή τίτλο Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη (ΥΜΕΠΕΡΑΑ), προβλέπει τη χρηματοδότηση τέτοιων έργων και συγκεκριμένα παρεμβάσεις αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού του κτιριακού αποθέματος, αρχιτεκτονικής αξίας και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, που βρίσκεται σε σημαντική θέση σε σχέση με πλέγμα διαδρομών ιστορικού, περιβαλλοντικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα».
Σύμφωνα με την περιγραφή του έργου, που αφορά στην αναστήλωση - επανάχρηση του διώροφου διατηρητέου επί της οδού Σεφέρη 39 στη Λάρισα και έχει συντάξει το Τμήμα Κτιριακών Έργων και Αναπλάσεων, της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων, η πρόταση αξιοποίησης του κτιρίου είναι να αποτελέσει «ζωντανό έκθεμα» με λαογραφική έκθεση στο εσωτερικό του.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΤΙΡΙΟΥ
Αναλυτικότερα αναφέρονται τα εξής: «Στους χώρους του κτιρίου θα διαμορφωθεί λαογραφική έκθεση, έτσι ώστε το κτίριο να αποτελέσει το ίδιο ένα ζωντανό έκθεμα που θα αναπαριστά μια οικογενειακή κατοικία του χριστιανικού πληθυσμού της πόλεως κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της τουρκοκρατίας. Στους χώρους του κτιρίου θα οργανώνονται δράσεις σε συνεργασία με το Λαογραφικό Μουσείο της πόλης.
Όλες οι λειτουργίες του κτιρίου θα παρέχονται δωρεάν για το κοινό (δημότες, επισκέπτες της πόλης, κ.λπ.), χωρίς αντίτιμο εισιτηρίου.
Ο Δήμος Λαρισαίων θα αναλάβει την υλοποίηση του έργου αναστήλωσης του κτιρίου Διατηρητέου επί της οδού Σεφέρη, μετά την έγκριση των προτεινόμενων εργασιών επέμβασης από την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, και μετά την οριστική παραλαβή του θα έχει την ευθύνη διαχείρισης, συντήρησης και λειτουργίας του κτιρίου.
Στόχος είναι η ανάδειξη του κτιριακού αποθέματος της πόλης με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αξία που βρίσκεται σε κεντρική περιοχή της πόλης και θα έχει θετικές συνέπειες στην τοπική οικονομία και στους τομείς τουρισμού και πολιτισμού. Το διατηρητέο επί της οδού Σεφέρη θα αποτελέσει σημείο της πολιτιστικής διαδρομής στο εμπορικό – ιστορικό κέντρο της πόλης, η οποία καθίσταται πιο ελκυστική για τους επισκέπτες, με απώτερο στόχο την αύξηση του αριθμού των επισκεπτών παρέχοντας υψηλής ποιότητας, εξωστρεφείς υπηρεσίες πολιτιστικού τουρισμού.
Η αναστήλωση του κτιρίου έχει άμεση συνέργεια και συμπεριλαμβάνεται στον ειδικό στόχο «Ολοκλήρωση πολιτιστικών υποδομών και τόνωση της πολιτιστικής και τουριστικής δραστηριότητας» της εγκεκριμένης Στρατηγικής Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης (ΣΒΑΑ) του Δήμου».
ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Επίσης στην τεχνική έκθεση του έργου αναφέρονται τα ακόλουθα ιστορικά στοιχεία: «Με τη με αρ. Γ/840/20311 απόφαση της υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών (Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 16/Β/1982), το κτίριο επί της οδού Σεφέρη 39 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο με το εξής σκεπτικό: «Πρόκειται για ένα διώροφο κτίριο που παρουσιάζει αξιόλογο μορφολογικό ενδιαφέρον, με τη συμμετρική του πρόσοψη, τα δύο σαχνισιά στα άκρα του ορόφου, τα οποία στηρίζονται σε χαρακτηριστικά φουρούσια και είναι ένα από τα τελευταία δείγματα της αρχιτεκτονικής των ελληνικών σπιτιών που διατηρούσαν στη Λάρισα οι ευκατάστατοι έμποροι πριν από την προσάρτηση του 1881».
Το κτίριο δεν είναι γνωστόν πότε ακριβώς οικοδομήθηκε. Τα αρχιτεκτονικά και δομικά στοιχεία παραπέμπουν την οικοδόμησή του προ του 1881 (έτος απελευθέρωσης της πόλης από τους Τούρκους).
Πρώτος ιδιοκτήτης του φέρεται ο Θεόδωρος Κιρλής, μετά απ’ αυτόν η κυριότητα πέρασε κληρονομικά στην κόρη του Χρυσή και με τον θάνατο της τελευταίας περιήλθε στα τρία ξαδέλφια της Αριστέα, Βασιλική και Γεράσιμο Γερολυμάτο. Τελικά ο Γεράσιμος, συμβολαιογράφος στο επάγγελμα, μετά τον θάνατο των αδελφών του έγινε ο μοναδικός κληρονόμος και στο σπίτι αυτό κατοικούσε για χρόνια η οικογένειά του. Τελευταίος ιδιοκτήτης ήταν η Ευφροσύνη Γερολυμάτου-Φατούρου μέχρι το 1990, οπότε περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου.
Το κτίριο παραμένει αχρησιμοποίητο, γεγονός που συμβάλλει στην επιδείνωση της κατάστασής του».
Το 1990, το Δημοτικό Συμβούλιο Λαρισαίων, ενέκρινε ομόφωνα να περιέλθει το κτίριο στην κυριότητα του Δήμου και ως αντάλλαγμα να δοθεί στην ιδιοκτήτρια Ευφροσύνη Γερολυμάτου-Φατούρου οικόπεδο στη συνοικία Νεαπόλεως. Έπειτα, το κτίσμα αφέθηκε στην τύχη του με ελάχιστες επεμβάσεις συντήρησής του.
Την τελευταία δεκαετία ο Δήμος Λαρισαίων παραχώρησε στον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων το κτίριο προς χρήση για τις ανάγκες του, όμως ο Σύλλογος δεν κατάφερε να το αξιοποιήσει, καθώς το κτίριο δεν είναι λειτουργικό.
Να σημειωθεί ότι το ακίνητο, είναι οικόπεδο επιφάνειας 223 τ.μ., με «πρόσωπο» επί της οδού Σεφέρη και η υφιστάμενη κατοικία αποτελείται από ισόγειο εμβαδού 63,22 τ.μ., και πρώτο όροφο εμβαδού 67,64 τ.μ., δηλαδή συνολικής δομημένης επιφάνειας 130,86 τ.μ.
Της Λένας Κισσάβου
