Στολίδια αγάπης κρατούν συντροφιά στο 3ο Νηπιαγωγείο

ΟΙ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ, ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΤΡΟΠΟ... ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΤΟΛΙΔΙ, ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ

Της Νατάσας Πολυγένη
Τα σχολεία δεν θα ανοίξουν. Σιώπησαν στις αρχές του Νοέμβρη και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ανοίξουν και πάλι τις πόρτες τους μετά τα Φώτα, με τη νέα χρονιά. Η τηλεκπαίδευση πήρε τα ηνία, τα προαύλια σίγησαν.

Οι μαθητές των νηπιαγωγείων και των μικρών τάξεων των δημοτικών σχολείων περνούν ίσως τις δυσκολότερες στιγμές. Η πανδημία έδειξε ότι τα μικρά παιδιά είναι οι πραγματικοί ήρωες. Δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν τους είπαν να φορέσουν μάσκα, ούτε όταν τους είπαν ότι δεν μπορούν να αγκαλιάζονται με τους φίλους τους, τους αρκούσε που μπορούσαν να βρίσκονται. Τους αρκούσε να είναι μέσα στην τάξη, να σηκώνουν το χεράκι για να πουν το μάθημα στη δασκάλα, να ζωγραφίζουν, να μαθαίνουν μουσική και όλα τα ωραία που κάνουν σε αυτές τις ηλικίες. Τώρα είναι αναγκασμένα να σηκώνουν το ψηφιακό «χέρι» και να περιμένουν πότε θα ανοίξουν το μικρόφωνο για να μιλήσουν, με κλειστές κάμερες χωρίς να βλέπουν τους συμμαθητές για να μπορεί να γίνει το μάθημα χωρίς να επιβαρύνεται η πλατφόρμα. Επιβαρύνονται όμως εκείνα. Τους λείπει το σχολείο. Το λένε και το δείχνουν.
Με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο οι μαθητές του 3ου Νηπιαγωγείου Λάρισας, στη Φιλιππούπολη, δείχνουν πόσο πολύ τους λείπει το σχολείο και δίνουν μάθημα ζωής σε όλους εμάς τους μεγάλους.
Κάθε μέρα οι λιλιπούτειοι μαθητές του σχολείου και οι γονείς περνούν από το σχολείο και κρεμούν ένα στολιδάκι, μια ζωγραφιά, ευχές ή ένα γράμμα έξω από την πόρτα. Έτσι στολίζουν το σχολείο τους, του δείχνουν ότι δεν είναι μόνο του και παρότι έχει μείνει κλειστό, παραμένει ολοζώντανο μέσα στις καρδιές των παιδιών.
Πίσω από αυτή την ιστορία, κρύβεται η μικρή Νεφέλη, που πριν λίγες μέρες περνούσε με τη μαμά της έξω από το σχολείο και τη ρώτησε «Πώς αισθάνεται μαμά το σχολείο που είναι μόνο του;».
Η ερώτηση στοίχειωσε το μυαλό της μαμάς. Έτσι, λίγες μέρες αργότερα και ενώ στολίζανε το δέντρο του σπιτιού της μικρής Νεφέλης, η μαμά της σκέφτηκε να κρατήσουν ένα στολιδάκι και να πάνε να το κρεμάσουν στην πόρτα του σχολείου για να μην αισθάνεται μόνο του.
Η ιδέα ενθουσίασε τη μικρή Νεφέλη και έτσι ξεκίνησε να «υφαίνεται» η πολύ όμορφη αυτή ιστορία. Η ανάρτηση της κίνησης αυτής στο μπλογκ του Συλλόγου Γονέων του Σχολείου ενθουσίασε τους γονείς και έτσι σιγά-σιγά οι μαθητές κάθε τμήματος (με πρώτο εκείνο της κας Χριστίνας) άρχισαν να επισκέπτονται το σχολείο τους βάζοντας τη δική τους πινελιά αγάπης. Ένα γράμμα, μια κάρτα με ευχές, ένα στολιδάκι. Η κ. Βάσω Κοντογιάννη που είναι εκπαιδευτικός στο 3ο Νηπιαγωγείο μιλά με συγκίνηση για αυτή τη πρωτοβουλία γονέων και μαθητών και μάλιστα όπως αναφέρει είναι κάτι που συζητούν πολύ συχνά με τους μαθητές της, στη διάρκεια του τηλε-μαθήματος.
Μάλιστα πλέον όποιο παιδάκι πηγαίνει στο σχολείο για να αφήσει το δικό του στολιδάκι βγάζει μια φωτογραφία και τη στέλνει στην ηλεκτρονική του τάξη.
Το 3ο Νηπιαγωγείο Λάρισας δεν είναι πια μόνο του, το συντροφεύουν οι ευχές των παιδιών του και η αγάπη τους. Τώρα το σχολείο τους φωνάζει «Γιούπιιι!» όπως λένε τα παιδιά. Γιατί τελικά τα παιδιά είναι σοφά, εκείνα ξέρουν...