Πού είναι η αξιολόγηση των γραμματέων;

ΛΙΤΣΑ ΛΙΑΚΟΥΛΗ:

Δημόσια παρέμβαση πραγματοποιεί η βουλευτής και υπεύθυνη Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης του Κινήματος Αλλαγής Ευαγγελία Λιακούλη, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση για όσα υποσχέθηκε ιδρύοντας το «επιτελικό κράτος», τα οποία, όπως υποστηρίζει η Λαρισαία βουλευτής, φαίνεται ότι γρήγορα τα ξέχασε, τονίζοντας τα εξής:

«Τώρα που κάθισε ο κουρνιαχτός του περιλάλητου και πολυσυζητημένου ανασχηματισμού, που απλώς ήρθε να επιβεβαιώσει -δυστυχώς!- το κλασικό στην πολιτική, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», τίθενται στον δημόσιο διάλογο, συγκεκριμένα ερωτήματα:
Ο κ. Μητσοτάκης έκανε ανασχηματισμό με την άνεση του απόλυτου κυρίαρχου, παρόπλισε αυτούς που δεν του άρεσαν, χωρίς να τους αφαιρέσει το αξίωμα, τοποθέτησε εκεί ακριβώς που ήθελε αυτούς που προσωπικά επέλεξε και πορεύεται με την αίσθηση ότι έχει «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο», χωρίς γκρίνιες, χωρίς εσωτερικούς τριγμούς, παρά ίσως μόνο, ελάχιστους και …πνιγμένους λυγμούς, από τους διακαώς αναμένοντες, αλλά και πάλι, μη αξιοποιηθέντες.
Βεβαίως, είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του Πρωθυπουργού ο ανασχηματισμός.
Δεν θα κριθεί γιατί έκανε χρήση αυτού του αποκλειστικού δικαιώματός του.
Κρίνεται όμως και ερωτάται δημόσια για τα κριτήρια στις επιλογές του, διότι ο ίδιος επένδυσε πολιτικά στο θέμα αυτό.
 Όσοι θυμούνται το πρώτο υπουργικό συμβούλιο πέρυσι, θα θυμούνται χαρακτηριστικά επίσης, τα «μπλε ντοσιέ» που είχε μοιράσει στους υπουργούς του, τα οποία υποτίθεται ότι περιείχαν, τα projects κάθε υπουργού και βάσει αυτών θα τους αξιολογούσε, κάθε χρόνο, όπως ο ίδιος δήλωσε.
Αλήθεια, όταν γίνεται ένας ανασχηματισμός, δεν είναι προαπαιτούμενη η αξιολόγηση αυτή;
Δεν θα μάθουμε τελικά, ποτέ, τα projects αυτά τι αφορούσαν και τα ποσοστά υλοποίησής τους μέχρι σήμερα; Τις αποδόσεις κάθε υπουργού; Τι απέγιναν όλα αυτά;
Να υποθέσουμε ότι όλοι έμειναν στις θέσεις τους, γιατί πήραν άριστα για το έργο τους - και μάλιστα με τόνο και …αγωγή κοσμιοτάτη;
Θυμίζω επίσης ότι στο πλαίσιο αυτής της νέας …πολιτικής κουλτούρας που εξήγγειλε τότε ο Πρωθυπουργός, θεσπίστηκε το αρ. 43 του νόμου για το επιτελικό κράτος, σύμφωνα με το οποίο οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς θα υπέγραφαν «συμβόλαιο απόδοσης» με τον υπουργό (!), το οποίο θα αναρτούσαν δημόσια και θα αξιολογούνταν για τις επιδόσεις τους, βάσει αυτού του συμβολαίου, επίσης κάθε χρόνο.
Όλα στο φως, λοιπόν, υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός και όλοι διαρκώς σε αξιολόγηση, θα κρίνονται δημόσια.
Πού είναι όμως αυτά τα συμβόλαια; Κανείς δεν ξέρει!
Πού είναι η αξιολόγηση των γραμματέων; Κανείς δεν ξέρει!
Όσο τα είδατε εσείς, άλλο τόσο τα είδαμε κι εμείς.
Τόση μάλιστα ήταν η... φόρα του επιτελικού κράτους που αξίζει να αναφερθεί για την ιστορία, ότι δεν έχει καν εκδοθεί το Προεδρικό Διάταγμα, που θα ρυθμίζεται κάθε θέμα που αφορά στα Συμβόλαια Απόδοσης των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων.
Το συμπέρασμα είναι απλό, λιτό κι απέριττο.
Από λόγια χορτάσαμε, από έργα, μηδέν!
Γεμίσαμε από επιτελεία, επιτελάρχες και επιτελικά σχήματα, χωρίς ο λαός μας να νιώσει τη διοίκηση πραγματικά να αλλάζει, να εκσυγχρονίζεται, να αξιολογείται, να βελτιώνεται..
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Οι νόμοι γίνονται εργαλεία πολιτικής μιας χρήσεως, παλάτια στην άμμο, ενώ οι βαρύγδουπες πολιτικές εξαγγελίες για την επανίδρυση του κράτους, αποδεικνύονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες…
Πού όμως αλήθεια, μπορούμε έτσι να πάμε, γυρίζοντας την πλάτη μας στο μέλλον; Πουθενά!»