Η τέχνη αυτή του δρόμου τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μεγάλη άνθηση, μετατρέποντας την πόλη σε μια ανοιχτή, υπαίθρια «γκαλερί». Η Λάρισα έχει σπουδαία παραδείγματα, όπως το τεράστιο γκράφιτι-προσωπογραφία του Ένιο Μορρικόνε στην οδό Μανωλάκη. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τι γίνεται όμως όταν η κατάσταση ξεφεύγει και από τα γκράφιτι, που είναι γεγονός ότι έχουν μια καλαισθησία, περνάμε στις ανεξέλεγκτες «ταγκιές»,-έτσι έχουν επικρατήσει να λέγονται- με συνθήματα και βωμολοχίες σε τοίχους σπιτιών, πιλοτές πολυκατοικιών, προσόψεις καταστημάτων, δημοσίων κτιρίων, ακόμη και σε κάδους απορριμμάτων;
Το κακό στη Λάρισα σε συνοικίες αλλά και στο κέντρο έχει παραγίνει. Δύσκολα βρίσκεις πια καθαρό τοίχο. Νεαροί συνήθως, γυρνούν με σπρέι ή μαρκαδόρο στο χέρι και αφήνουν τα σημάδια τους παντού, την προσωπική τους «υπογραφή» όπως πιστεύουν οι ίδιοι. Αυτό βέβαια καμία σχέση δεν έχει με το γκράφιτι ή την τέχνη. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για αντιαισθητικά συνθήματα, φράσεις και σχέδια που προσδίδουν μια εικόνα αναρχίας στην πόλη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για βανδαλισμούς που δύσκολα τα θύματα μπορούν να διορθώσουν.
Απηυδισμένος προχθές κάτοικος της συνοικίας του Αγίου Κωνσταντίνου, διαμαρτυρόταν για το γεγονός ότι η πιλοτή του σπιτιού του για πολλοστή φορά έπεσε θύμα των «καλλιτεχνών» του δρόμου. «Τα τελευταία 2 χρόνια έχω βάψει τουλάχιστον 6 φορές την πρόσοψη του σπιτιού μου και κάθε φορά γίνεται και χειρότερο. Το κόστος είναι μεγάλο. Πλέον θα βάψω μόνο όταν γράφουν βωμολοχίες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αστυνόμευση, δεν πρόκειται να σταματήσουν. Κάνουν τη ζημιά τους σε δευτερόλεπτα και κανείς δεν τους ενοχλεί» λέει χαρακτηριστικά.
Η αλήθεια είναι ότι αν αποφασίσει κάποιος να κοιτάξει την εικόνα στο κέντρο της Λάρισας θα διαπιστώσει ότι η πόλη αποτελεί έναν γυμνό καμβά για αυτοσχέδια έκφραση, ένα ελεύθερο πεδίο δράσης. Ο Άγιος Αχίλλιος στην είσοδο της πόλης υποφέρει από τα αναρίθμητα συνθήματα, οι τοίχοι καταστημάτων αλλά και τα ρολά τους όταν κατεβαίνουν για να κλείσουν, τα σιντριβάνια π.χ. πλατεία Λαού στο ΔΩΛ, σχολεία, κάδοι απορριμμάτων, παγκάκια, ακόμη και τα καφάο είναι μουτζουρωμένα.
Η αναγραφή οπαδικών, πολιτικών και άλλων συνθημάτων έχει εξελιχθεί σε προσφιλές σπορ για πολλούς, με τους βανδαλισμούς να μην έχουν κανέναν απολύτως περιορισμό.
Η εικόνα αυτή δείχνει να έχει παγιωθεί και οι μόνοι που ενοχλούνται είναι όσοι πέφτουν θύματα των βανδαλισμών. Δεν θα έπρεπε όμως. Η Λάρισα αξίζει να είναι όχι απλά όμορφη πόλη, αλλά και καθαρή.
Της Νατάσας Πολυγένη
