Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε χθες το παράδειγμα της γνωστής, απίστευτης ανατροπής που πέτυχε η Λίβερπουλ επί της Μπαρτσελόνα, θέλοντας να δείξει ότι το κόμμα του μπορεί επίσης να κάνει την ανατροπή στις κάλπες της 7ης Ιουλίου.
Ξέχασε όμως πολλά- προφανώς μέσα στη βιασύνη του να βρει το κατάλληλο και βολικό γι’ αυτόν παράδειγμα- νιώθοντας μάλιστα την ίδια στιγμή ότι λέει κάτι πολύ σπουδαίο!
Ξέχασε σίγουρα ότι το βασικό σύνθημα του ύμνου της ομάδας που επικαλέστηκε και έκανε πράγματι την ανατροπή είναι η δήλωση αφοσίωσης και πίστης των οπαδών της: ποτέ δεν θα προχωράς μόνη.
Ξέχασε ότι αυτοί που την πιστεύουν και την υπερασπίζονται μέχρι τέλους νιώθουν κομμάτι της, νιώθουν ταυτισμένοι με την πορεία της, νιώθουν σεβασμό στην ιστορία της και συμμέτοχοι στους στόχους της.
Ξέχασε ακόμη ότι στο γήπεδο, στον πραγματικό χρόνο ενός αγώνα, υπάρχουν γεγονότα τα οποία καταγράφονται και διαμορφώνουν το αποτέλεσμα - και όχι ρητορείες που διαψεύδονται μέσα στον χρόνο.
Ποια αλήθεια από όλα αυτά τα στοιχεία μπορούν σήμερα να διέπουν την πλειοψηφία των πολιτών, που θα προστρέξουν αύριο στις κάλπες για να επιλέξουν αυτούς που θα κυβερνήσουν τον τόπο;
Το 2015, ο απλός πολίτης, ο άνθρωπος του μόχθου που ήθελε να πιστέψει σε μια καινούρια δυνατότητα, για να κάνει καλύτερη την καθημερινότητά του, πίστεψε στον κ. Τσίπρα και στο αφήγημά του για «την ελπίδα που έρχεται».
Πίστεψε τότε τον κ. Τσίπρα, που σχεδόν τραγουδώντας, έλεγε ότι «θα τελείωνε με το παλιό» και με «τους γερμανοτσολιάδες». Πίστεψε τους αγανακτισμένους που δεν πλήρωναν τα διόδια και διέλυαν τις συγκεντρώσεις των «αστικών κομμάτων», με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα.
Πίστεψε ότι μαζί με τον κ. Τσίπρα θα χτύπαγε κι αυτός τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές πεντοζάλη, ότι η κ. Μέρκελ θα έχανε τον ύπνο της στη θωριά του και ότι θα έσκιζε τα μνημόνια με ένα άρθρο στη Βουλή…
Πίστεψε στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, στη στήριξη των χιλιάδων μικρομεσαίων, στην αύξηση των συντάξεων, στη λύση του δημογραφικού, στην ανασυγκρότηση της υπαίθρου και πολλά άλλα.
Πρόσφατα, κλήθηκαν και πάλι οι πολίτες να πιστέψουν τα περί καθαρής εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και τη «νέα ζωή» που μας περιμένει, μετά την κρίση.
Το κορυφαίο ήταν ότι οι πολίτες κλήθηκαν, ακόμη και να προγευθούν τα ευεργετικά μέτρα των εξαγγελιών της κυβέρνησης, με ένα «φακελάκι» που ο κ. Τσίπρας ανερυθρίαστα χορήγησε λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, ζητώντας από τον λαό ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του.
Την ίδια ώρα οι πολιτικοί γυρολόγοι, σε πρωτοφανές σουλάτσο στις κεντρικές πλατείες της πολιτικής, μεταπηδώντας ξεδιάντροπα από τον ένα χώρο στον άλλο, χωρίς καμία ιδεολογική ή προγραμματική σύμπραξη, χωρίς κανένα πολιτικό πρόσημο, χωρίς ούτε μια απλή δικαιολογία, μετέτρεψαν το Κοινοβούλιο σε τσίρκο και άφησαν άφωνους τους θεατές, με τα ακροβατικά και τις κωλοτούμπες τους…
«Καταρρέει το κόμμα σου –αναζητάς νέα, βολική στέγη», έγινε το σλόγκαν της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής, το οποίο μάλιστα, από ανοίκειο, έγινε – αλίμονο!- οικείο…
Οι θεσμοί ευτελισμένοι και η δημοκρατία μας κουρελιασμένη.
Στο γήπεδο της 7ης Ιούλη, μπροστά μας ήδη προθερμαίνονται οι μεγάλοι μονομάχοι των εκλογών, με τα τσιτάτα τους και τους στρατούς τους, με πόλωση και εμφυλιοπολεμικά συνθήματα.
Έτοιμοι να προχωρήσουν τη χώρα, προς τα πίσω. Σε πορεία ανάπλου.
Ανάμεσά τους, η γνήσια, προοδευτική, δημοκρατική παράταξη του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ, αφενός σε ρόλο θεματοφύλακα των αξιών και των κεκτημένων της δημοκρατίας που αυτή η ίδια έφερε στη χώρα και αφετέρου στον ρόλο του νέου ανέμου που έχει χρέος να φυσήξει στα πανιά, για να μπει ξανά ο τόπος μας σε πορεία πλου.
Είναι μεγάλη και ιστορική η ευθύνη. Αυτή οφείλει να την αναλάβει και οι πολίτες οφείλουν να κρίνουν, να συγκρίνουν και να αξιολογήσουν.
Πάθαμε, μάθαμε.
Ο κ. Τσίπρας πάντως, έχει ένα δίκιο. Στο γήπεδο γίνονται πράγματι μεγάλες ανατροπές. Του διαφεύγει όμως ότι για να συμβεί αυτό, απαιτείται τουλάχιστον αξιόλογο ρόστερ, εμπνευσμένος προπονητής, στόχος ανόδου της ομάδας και ψυχή, έμπνευση, συναίσθημα των οπαδών, για να τραγουδήσουν κάτι τόσο όμορφο, όπως οι στίχοι του ύμνου της Λίβερπουλ.
Ποιος αλήθεια σήμερα εμπιστεύεται το ρόστερ του κ. Τσίπρα- μια άμορφη πολιτικά μάζα, ένα συνονθύλευμα των απανταχού διατελεσάντων και διατελούντων και με ό,τι ακόμη, μπορεί κανείς να φανταστεί;
Ποιος έχει σήμερα την ψυχή και την έμπνευση να τραγουδήσει για τον κ. Τσίπρα «ποτέ δεν θα προχωράς μόνος»;
Ποιος πια τον πιστεύει;
Γι’ αυτό του λέω: αφήστε τη Λίβερπουλ ήσυχη…
Ευαγγελία Λιακούλη
Δικηγόρος –Πρόεδρος ΚΠ ΟΚΑΝΑ
Υποψήφια βουλευτής ΚΙΝΑΛ
