Ομως δεν διαλευκάνθηκε. Το αντίθετο μάλιστα, φαίνεται πως θόλωσε…
Η υπόθεση σχεδόν εξ αρχής διαχωρίστηκε και εκδικάστηκε από δύο δικαστήρια. Το ποινικό δικαστήριο ανέλαβε τους πέντε πολίτες και το Στρατοδικείο τους δύο στρατιωτικούς.
Μπορεί οι πέντε εμπλεκόμενοι πολίτες να καταδικάστηκαν στο ποινικό δικαστήριο, οι δύο στρατιωτικοί αθωώθηκαν από το Στρατοδικείο. Το περίεργο ωστόσο είναι πως στα ποινικά δικαστήρια αποδείχθηκε πως οι δύο πλευρές (στρατιωτικοί και πολίτες) συνεργάστηκαν για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Μπερδεμένη κατάσταση. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που είναι χαρακτηριστικό πως υπήρξε διχογνωμία ακόμα και στο «στρατόπεδο» των δικαστών του ποινικού δικαστηρίου προ ημερών, καθώς η απόφαση βγήκε κατά πλειοψηφία. Εκείνη που μειοψήφησε ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου, σκεπτόμενη προφανώς την εξέλιξη της υπόθεσης από το Στρατοδικείο που αθώωνε τους στρατιωτικούς.
Ας προσπαθήσουμε όμως να ξετυλίξουμε τον «μίτο της Αριάδνης»:
Τον Μάιο του 2012 αποκαλύπτεται η ιστορία απάτης με τα καύσιμα. Συλλαμβάνονται δύο στρατιωτικοί (αντισυνταγματάρχης και λοχαγός) και πολίτες μεταξύ των οποίων ένας πολιτικός υπάλληλος της στρατιωτικής μονάδας, καθώς και άλλοι ιδιώτες (που ασχολούνται με πρατήρια καυσίμων).
Το εν λόγω «κύκλωμα» σύμφωνα με την αστυνομία τότε, μετάγγιζε από την 1η Διοίκηση Αγωγού Καυσίμων (ΔΑΚ) στο Ομορφοχώρι, σε ιδιώτες πρατηριούχους υγρών καυσίμων της περιοχής τα υγρά καύσιμα του Στρατού σε μεγάλες δεξαμενές που είχαν τοποθετηθεί σε αγρόκτημα στο Ομορφοχώρι και σε βυτιοφόρα ιδιωτών πρατηριούχων μέσα σε μια αποθήκη. Μάλιστα ο οδηγός πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να μεταγγίζει καύσιμα.
Αρχικά η υπόθεση εκδικάστηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας όπου και κρίθηκαν ένοχοι για κάποιες εκ των πράξεων που κατηγορούνταν. Όμως εν συνεχεία η υπόθεση διαχωρίστηκε.
*Για τους πολίτες η υπόθεση εκδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο και έκρινε ενόχους και τους πέντε κατηγορούμενους. Το δικαστήριο στην απόφασή του αναφέρει μεταξύ άλλων, σύμφωνα με πληροφορίες, πως οι δύο στρατιωτικοί «ήταν σε συνεννόηση» και ήταν σε θέση «να πετυχαίνουν την παράτυπη έξοδο των καυσίμων» καθότι αμφότεροι διοικητές (ο ένας του Λόχου Διοίκησης και ο άλλος της 1ης ΔΑΚΑ). Μάλιστα όταν οδηγούσε το βυτιοφόρο για τη μεταφορά των καυσίμων ο πολιτικός υπάλληλος «έπαιρνε τα κλειδιά από τον στρατιωτικό».
Πριν λίγες ημέρες εκδικάστηκε η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων και οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν εκ νέου ένοχοι με ελαφρυντικά, αυτή τη φορά. Επιβλήθηκαν ποινές από 8 έως 18 μήνες φυλάκισης με αναστολή. Για τον έναν η ποινή μετατράπηκε σε χρηματική και εν συνεχεία τη μετέτρεψε σε παροχή κοινωφελούς εργασίας.
*Οι δύο στρατιωτικοί οδηγήθηκαν πέρυσι ενώπιον του Στρατοδικείο Λάρισας το οποίο μετά από 12ωρη συνεδρίαση, τους έκρινε αθώους, λόγω αμφιβολιών κατά πλειοψηφία (3-2, δύο οι στρατοδίκες και ένας ο πρόεδρος ψήφισαν για την αθώωση). Εκείνη που είχε διαφωνήσει ήταν η εισαγγελέας της έδρας, και το είχε εκφράσει και στην πρότασή της.
Στη συνέχεια μάλιστα ήταν η ίδια που άσκησε έφεση κατά της απόφασης και η υπόθεση αναμενόταν να εκδικαστεί από ανώτερο στρατοδικείο στη Θεσσαλονίκη πριν λίγο διάστημα. Το εν λόγω δικαστήριο όμως, σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε», έκρινε απαράδεκτη την έφεση και ως εκ τούτου, σύμφωνα με την πλευρά των στρατιωτικών, ισχύει η αθωωτική απόφαση του Στρατοδικείου της Λάρισας από τον περσινό Μάρτιο.
Η έφοδος των αστυνομικών και ο… Αγιος Ραφαήλ
Την ημέρα που έγινε η έφοδος των αστυνομικών έπιασαν στα «πράσα» τη μετάγγιση. Όση ώρα περίμεναν εκεί οι δύο άνδρες που έκαναν τη μετάγγιση με τους αστυνομικούς τα κινητά των πρώτων, χτυπούσαν συνέχεια καθώς σύμφωνα με το πρώτο δικαστήριο (Μονομελές Πλημμελειοδικείο) «τους καλούσαν ο αντισυνταγματάρχης και ο λοχαγός». Ο αντισυνταγματάρχης αποφάσισε να πάει να ελέγξει τι γίνεται όμως «αντιλήφθηκε την παρουσία των αστυνομικών στην αποθήκη» και απομακρύνθηκε, σύμφωνα με τα περιστατικά που αποδείχθηκαν ως πραγματικά από το δικαστήριο.
Ο ένας στρατιωτικός κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ανέφερε μεταξύ άλλων το πρόβλημα της αποψίλωσης και πως ζήτησε από τον άνθρωπο που έκανε αυτές τις εργασίες να το αναλάβει δίνοντάς του «καύσιμα για να δουλέψει τα οποία είχαν μηδαμινή αξία και δεν ήταν χρήσιμα για κανέναν ιδιώτη. Ούτε είναι χρεωμένα και παλιότερα τα έχυναν και δημιουργούνταν περιβαλλοντολογικό πρόβλημα».
Ο ίδιος αρνήθηκε τη «συνάντησή» του με τους αστυνομικούς έξω από την αποθήκη ενώ στο πρώτο δικαστήριο είχε αναφέρει μεταξύ άλλων πως «πήγα στην εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ γιατί γιόρταζε η γυναίκα μου και πήγα στη ΔΑΚ».
Του Κώστα Γκιάστα
