Με τις απαραίτητες ευχές και τη σχετική συζήτηση με όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά, η κ. Καραλαριώτου δήλωσε πως «συχνά για λόγους φυσικούς, οικονομικούς ή συναισθηματικούς, η οικογένεια γύρω μας γίνεται ακριβοθώρητη καθώς περνούν τα χρόνια. Τότε οι ψυχολογικές και σωματικές ανάγκες εξυπηρετούνται σε οίκους ευγηρείας, όπου συχνά η μετάβαση και η προσαρμογή δεν είναι εύκολη.
Οι γονείς, ο παππούς κι η γιαγιά που ζουν εκεί, θέλουν τη συντροφιά μας, χρειάζονται το χάδι μας. Το ένιωσα σήμερα, όταν τους επισκέφτηκα στο Γηροκομείο. Ήταν όλοι πρόσχαροι, με όρεξη για ζωή, για γνώση, για ψυχαγωγία. Πρέπει να είμαστε δίπλα τους, προφέροντάς τους κυρίως το "υστέρημα" του χρόνου και της αγάπης μας, όσο συχνότερα μπορούμε, με όλη μας την καρδιά.
"Το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον". Εμείς λοιπόν θα κάνουμε αυτό που πρέπει έτσι ώστε να προσθέσουμε μόνο θετικά στοιχεία στο αρχαίο ρητό: καινούργιους φίλους, ψυχαγωγία, φροντίδα , αξιοπρέπεια».
Παράλληλα, η κ. Καραλαριώτου εξέφρασε «την εκτίμησή και τη συμπαράστασή της στους εργαζόμενους του Ιδρύματος για το αξιόλογο κοινωνικό έργο που επιτελούν, ιδιαίτερα στις δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει η κοινωνία μας».
