Με την ελληνική σημαία να κυματίζει περήφανα, την ελληνική αποστολή να πανηγυρίζει και τους Έλληνες ομογενείς της Νορβηγίας να είναι συγκινημένοι, ανέβηκε στο βάθρο της επιτυχίας η Λάρισα και το «Εργαστήρι Ζωής», που δημιουργεί πλέον ιστορία στον χώρο των εξαρτήσεων και ανοίγει μια νέα ευρωπαϊκή σελίδα για τη Θεσσαλία και τη χώρα.
Το "Εργαστήρι Ζωής" προκρίθηκε στους τελικούς μέσα από πολλές υποψηφιότητες από ολόκληρη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς αναγνωρίστηκε η επιστημονική αρτιότητα του τρόπου που συνδυάζει την τέχνη με την πρόληψη και η θετική επίδρασή του στο σύνολο της τοπικής κοινότητας.
Πρωταγωνιστές της αποστολής η πρόεδρος του Κέντρου Πρόληψης Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη και ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, που για ένα διήμερο, με τη βοήθεια των υπολοίπων μελών της αποστολής, της Ειρήνης Κουφάκη-επιστημονικής υπευθύνου του Κέντρου και των περιφερειακών συμβούλων Βασίλη Πινακά και Ντίνου Μπάρδα, εργάστηκαν συστηματικά και αδιάκοπα για να παρουσιάσουν με κάθε λεπτομέρεια το πρωτότυπο πιλοτικό πρόγραμμα του «Εργαστηρίου Ζωής» στην Ευρώπη, αναλύοντας κάθε διοικητική και επιστημονική πτυχή του και προκαλώντας τα θριαμβευτικά σχόλια των Ευρωπαίων κριτών και παρατηρητών.
Με στίχους της Αντιγόνης του Σοφοκλή και με ηχηρό μήνυμα προς όλη την Ευρώπη, επέλεξαν οι Θεσσαλοί να εκθέσουν το έργο τους, με παρουσιαστές όχι τους επικεφαλής της αποστολής, αλλά έναν δεκαεξάχρονο έφηβο του Εργαστηρίου, τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο, που στο πρόσωπό του εκπροσωπήθηκαν όλοι οι νέοι της Θεσσαλίας και της Ελλάδας.
Με παρατεταμένα χειροκροτήματα οι Ευρωπαίοι κυβερνήτες και υπουργοί, παρέδωσαν το βραβείο στην Ελλάδα και δεν έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους στη διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος πρόληψης κατά των εξαρτήσεων, που ξεκίνησε με την προβολή ενός τρίλεπτου βίντεο και στη συνέχεια με την ομιλία του έφηβου που ενθουσίασε τους κριτές. Παρών στην απονομή ήταν και ο υπ. Υγείας Ανδρέας Ξανθός.
Ξεκινώντας με την απαγγελία των στίχων στα αρχαία ελληνικά «Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν», που σημαίνει «δεν γεννήθηκα για να συμμερίζομαι το μίσος, αλλά για να αγαπώ μαζί με άλλους», ο 16χρονος Χρήστος, διαμήνυσε στην Ευρώπη: «Με λένε Χρήστο, είμαι 16 ετών και εκπροσωπώ τους νέους του Εργαστηρίου Ζωής στη Λάρισα. Με αυτό το μήνυμα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή έρχομαι εδώ σήμερα. Με ένα μήνυμα που ακούστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μου πριν από 2.500 χρόνια και είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Μεγαλώνουμε σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί ο φόβος. Ο φόβος για το μέλλον μας, ο φόβος για τον διπλανό, ο φόβος για τον ίδιο μας τον εαυτό. Χρειαζόμαστε στηρίγματα για να μην αφήσουμε τον φόβο να γίνει μίσος για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Μεγαλώνουμε επίσης με έμφυτη την ανάγκη να δημιουργούμε σχέσεις. Αλλά δεν ξέρουμε όλοι πώς να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις. Όταν το περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο ή δεν έχουμε εκγυμναστεί στη δημιουργία σχέσεων με άλλους ανθρώπους και ομάδες, μπορεί να δημιουργήσουμε σχέσεις με ό,τι βρούμε μπροστά μας. Ουσίες, αλκοόλ, κινητό τηλέφωνο, διαδίκτυο, τυχερά παιχνίδια κ.λπ. Αυτές όμως οι σχέσεις δεν μας κάνουν να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και να εξελισσόμαστε. Κι έτσι κλεινόμαστε όλο και περισσότερο σε τέτοια περιβάλλοντα και στο τέλος τα συνηθίζουμε και νομίζουμε ότι έτσι είναι η ζωή. Εμείς όμως ανακαλύψαμε ότι η ζωή μπορεί να είναι αλλιώς. Στο Εργαστήρι Ζωής, 400 περίπου νέοι μαζί με τους γονείς μας, τους εκπαιδευτές μας, τους κοινωνικούς επιστήμονες και το διοικητικό συμβούλιο του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων του ΟΚΑΝΑ στη Λάρισα και με τη στήριξη της τοπικής κοινότητας, ξετυλίγουμε αυτόν τον κύκλο από μέσα προς τα έξω. Εμπιστευόμαστε τη δημιουργικότητα και την ανάγκη για έκφραση, βασιζόμαστε στην τέχνη και την απολαμβάνουμε σε περιβάλλοντα κατάλληλα για δημιουργία υγιών κοινωνικών σχέσεων. Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον, σεβόμαστε τη διαφορετικότητα και κάνουμε την αποδοχή πράξη αγάπης. Αλλάζουμε τον κόσμο μας, μαθαίνουμε να χαιρόμαστε την ανεξαρτησία μας και όχι να τη φοβόμαστε και μέσα από αυτόν τον μετασχηματισμό αλλάζουμε και τον κόσμο των άλλων. Αυτό είναι το Εργαστήρι Ζωής στη Λάρισα και σας ευχαριστούμε που μας καλέσατε εδώ σήμερα να το μοιραστούμε μαζί σας, ελπίζοντας ότι θα το μοιραστούμε με τους νέους ολόκληρης της Ευρώπης».
ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Μετά τη βράβευση ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, δήλωσε στην «Ε», «σήμερα δικαιώθηκε μια προσπάθεια που εδώ και έξι χρόνια μεθοδικά καταβάλλουμε και καταφέραμε τελικά να πρωταγωνιστήσουμε στην Ευρώπη. Όταν η ιδέα του Εργαστηρίου κατατέθηκε για υλοποίηση στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, με μεγάλα γραφειοκρατικά ζητήματα και τελικά μάλλον ανέφικτη. Καταφέραμε να στήσουμε από το μηδέν μια πρότυπη κοινωνική δομή που αναγνωρίστηκε ήδη η αξία της στην Ελλάδα και τώρα πλέον στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις είναι η μάστιγα της εποχής μας, ειδικά μέσα στο περιβάλλον της κρίσης. Η σημερινή νίκη μας είναι μια νίκη των Θεσσαλών που ξέρουν να συνεργάζονται, να συμπράττουν, χωρίς αγκυλώσεις και αντιλήψεις του παρελθόντος, με ενότητα και πίστη και μπορούν έτσι να κερδίζουν τέτοιες, υψηλού επιπέδου διακρίσεις» .
* Ιδιαίτερα συγκινημένη η πρόεδρος του Κέντρου Πρόληψης Λάρισας και εμπνεύστρια του προγράμματος, Ευαγγελία Λιακούλη δήλωσε «περισσεύει η συγκίνηση και το αίσθημα της δικαίωσης για κάτι που αγάπησα πολύ. Μετά από μια σχεδόν 25χρονη διαδρομή στον χώρο της αυτοδιοίκησης, νιώθω τώρα, ότι μέσα από αυτή τη μεγάλη διάκριση για τον τόπο μας, δίνεται το ηχηρό μήνυμα ότι μόνο όταν ανοίγουμε το μυαλό μας και την ψυχή μας, μόνο όταν συνεργαζόμαστε χωρίς μικρότητες, μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Ένα προσωπικό μου όραμα έγινε συλλογικό στοίχημα και σήμερα ζήσαμε όλον τον ενθουσιασμό που μας επιφύλαξαν όλοι εκείνοι που γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις μια τέτοια δομή ξεκινώντας μόνο από ένα σχέδιο σε ένα χαρτί και αρχικούς συμπαραστάτες μόνο το πείσμα, την πίστη και την ελπίδα. Όμως η Λάρισα και η Θεσσαλία, η Περιφέρεια, οι φορείς και οι πολίτες, έγιναν μια μεγάλη αγκαλιά και δημιουργήσαμε όλοι μαζί, το Εργαστήρι μας. Επιστρέφουμε στη Λάρισα με το βραβείο, το οποίο ανυπομονώ να φέρουμε πίσω, για να το παραδώσουμε σε αυτούς που πραγματικά ανήκει: στον τόπο μας και στους ανθρώπους του».
