Η 25η Νοεμβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Βίας των Γυναικών. Όταν όμως μία γυναίκα φτάσει στο σημείο να ζητήσει βοήθεια από την πολιτεία για κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή οποιαδήποτε άλλη μορφή), το μόνο της πρόβλημα είναι ένας κακός άνδρας; Διερευνώντας έστω και λίγο το θέμα, ο καθένας καταλαβαίνει πως το ζήτημα αυτό έχει πολύ βαθύτερες ρίζες. Όταν η γυναίκα αναζητήσει βοήθεια, σίγουρα θα έχει να αντεπεξέλθει και σε προβλήματα που υποβόσκουν παράλληλα σε πολλά επίπεδα.
Ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής κ. Δημήτρης Δεληγιάννης εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας μιλάει στην “Ε” για τον “Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας” στη Λάρισα και για τη χρησιμότητα της συνεργασίας των κοινωνικών δομών μεταξύ τους.
Ο κ. Δεληγιάννης επισημαίνει τον θυμό και τον φόβο που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία, λόγω της οικονομικής, κοινωνικής και προσφυγικής κρίσης: «Η “έκρηξη” των δύο συναισθημάτων αυτών έχει επηρεάσει πολύ τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε κοινωνικό, οικογενειακό, ακόμη και συζυγικό επίπεδο». Και συνεχίζει: «Είναι σημαντικό πως μία σύγχρονη κοινωνία απαντάει σε αυτού του είδους τα θέματα, καθώς επίσης ότι διαμορφώνει ένα υποστηρικτικό πλαίσιο και ένα δίκτυο φορέων και δομών που υποστηρίζουν τις οικογένειες μιας τοπικής κοινωνίας».
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο «ο Ξενώνας είναι ένα κομμάτι του παζλ των δομών στον Δήμο Λαρισαίων. Έχει συμβάλει σημαντικά στην περίοδο της οικονομικής κρίσης για καταφύγιο άστεγων γυναικών, θυμάτων βίας, αλλά και εν μέσω προσφυγικής κρίσης σε έγκυες γυναίκες».
Ο κ. Δεληγιάννης διευκρινίζει επίσης ότι ο “Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας” είναι δομή, η οποία καλύπτει ανάγκες σε συνδυασμό με τις άλλες δομές του Δήμου όπως ο Ξενώνας Αστέγων, η Υπηρεσίες της Πρόνοιας, το Κέντρο Κοινότητας και ο Συμβουλευτικός Σταθμός. Τονίζει ακόμη πως: «Μία γυναίκα που “χτυπάει” την πόρτα των Υπηρεσιών του Δήμου, συνήθως έχει πολλά προβλήματα –εκτός από το αρχικό αίτημα και εμείς καλούμαστε να τη στηρίξουμε με ολιστικό τρόπο».
Στο τέλος της συζήτησής μας δεν παραλείπει να εξηγήσει ότι «ο “Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας” δεν είναι απλό άσυλο. Η γυναίκα καλείται να αλλάξει τον τρόπο ζωής της -τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται- και να διαμορφώσει άλλους λειτουργικούς τρόπους για την καθημερινότητά της». Και σημειώνει ότι το επιστημονικό προσωπικό του ξενώνα έχει συνεργαστεί με τις υπόλοιπες δομές και έχει στηρίξει τις γυναίκες αυτές σε ζωτικά προβλήματα όπως η στέγαση και η σίτιση, το άσυλο, η ψυχολογική υποστήριξη, η εκπαίδευση και η δημιουργική απασχόληση.
Ραφαέλα Παπαοικονόμου
Οι... τάσεις στη βία
Σύμφωνα με την έρευνα της Action Aid πολλά, αν όχι τα περισσότερα, περιστατικά βίας δεν έρχονται ποτέ στο φως, αφού δεν καταγγέλλονται στις αρχές, αλλά ούτε αναφέρονται στις αρμόδιες οργανώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και ένας στους τέσσερις κατοίκους στην Ελλάδα γνωρίζει ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας στη γειτονιά του, πάνω από οχτώ στους δέκα δεν θεωρούν την ενδοοικογενειακή βία συνηθισμένο πρόβλημα. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες στατιστικές της ΕΕ, μία στις τέσσερις Ελληνίδες άνω των 15 ετών έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με μελέτες το 21,3% των Ελληνίδων βιώνουν περιστατικά σωματικής ή σεξουαλικής βίας αλλά δεν το αναφέρουν, ποσοστό που είναι κατά 10 μονάδες πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ (Ινστιτούτο Ισότητας της ΕΕ, 2017). Τα χαμηλά ποσοστά καταγγελιών των περιστατικών βίας λειτουργούν ιδιαίτερα επιβαρυντικά σε ένα τόσο μείζον κοινωνικό ζήτημα, αφενός γιατί η συνεχόμενη έκθεση σε βία αφορά σε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και αφετέρου γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ούτε απονομή δικαιοσύνης ούτε κατάλληλη στήριξη των θυμάτων.
