Συναισθήματα που δεν υποψιαζόμαστε καν ότι υπάρχουν μέσα μας, αρχίζουν να μας κυριεύουν. Για κάποιους η συγκίνηση είναι μεγάλη και η επιθυμία της επανασύνδεσης ξεκάθαρη. Άλλοι δεν ξέρουν καν αν θέλουν ή όχι να ξαναζωντανέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, την επαφή τους με τους ανθρώπους αυτούς και με το κομμάτι της ζωής τους που ίσως αυτοί αντιπροσωπεύουν.
Οι συναντήσεις παλιών συμμαθητών, τα reunion όπως έχουν επικρατήσει να λέγονται, είναι εκείνα τα «ραντεβού» που κλείστηκαν πριν πολλά χρόνια, αλλά που όταν έρχεται η ώρα του, τότε το μυαλό αρχίζει να παίζει περίεργα παιχνίδια. Χαρά, άγχος, αγωνία, νοσταλγία ακόμη και θλίψη, μπλέκονται όλα μαζί. Για τα ευεργετικά οφέλη της επαφής με το παρελθόν της εφηβικής μας ζωής, αλλά και για τον τρόπο διαχείρισης των συναισθημάτων που κατακλύζουν το άτομο που πρόκειται να μετάσχει σε μια συνάντηση παλιών συμμαθητών μιλά στην «Ε» η Msc ψυχοθεραπεύτρια, σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού, επιστημονική συνεργάτης ΙΨΑ κ. Τζένη Γαλάνη.
Για κάποιους, λέει η κ. Γαλάνη, η συγκίνηση είναι μεγάλη και η επιθυμία της επανασύνδεσης ξεκάθαρη. Άλλοι πάλι δεν είναι σίγουροι αν θέλουν ή όχι να ξαναζωντανέψουν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, την επαφή τους με τους ανθρώπους αυτούς και με το κομμάτι της ζωής τους που ίσως εκείνοι αντιπροσωπεύουν.
Συνήθως, αναφέρει τα πράγματα δεν είναι πάντα απλά και ξεκάθαρα. Aντίθετα, συμβαίνει συχνά τα συναισθήματά μας να είναι μπερδεμένα και αντιφατικά και να μην είναι καθόλου εύκολο να αποσαφηνίσουμε αν τελικά η επανασύνδεση με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς μάς είναι ευχάριστη κι επιθυμητή ή όχι.
Mπορεί, λοιπόν, μια συνάντηση να ξυπνήσει μέσα μας τη νοσταλγία για μια εποχή που φαίνεται να έχει περάσει, αλλά ταυτόχρονα να μας προκαλεί θλίψη που αυτή η εποχή πέρασε, πικρία και απορία για το πώς τελείωσε ή απλώς περιέργεια για το πού βρίσκονται και πώς είναι τώρα οι άνθρωποι αυτοί που κάποτε ήταν φίλοι μας, κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Μια τέτοια συνάντηση, λέει η κ. Γαλάνη είναι και μια καλή ευκαιρία να «ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς» που αφήσαμε ανοιχτούς. Σχέσεις που έληξαν άδοξα, φιλίες που τερματίστηκαν δίχως εξηγήσεις και γενικά να πάρουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που τότε δεν διανοούμασταν καν να κάνουμε.
-Η κατάρριψη των μύθων
Mια πολύ συνηθισμένη εμπειρία όταν ξαναβρίσκουμε παλιούς φίλους ειδικά από τα χρόνια της εφηβείας ή λίγο μετά, είναι ότι ξαφνικά μπορεί να δούμε τον εαυτό μας (και τους άλλους φυσικά) με άλλα μάτια! Oι ανασφάλειες της εφηβείας μπορεί να έχουν αφήσει κατάλοιπα που δεν έχουμε ξεπεράσει, όπως όταν νιώθαμε ότι είμαστε οι λιγότερο ενδιαφέροντες, οι λιγότερο ελκυστικοί, οι πιο ντροπαλοί της παρέας. Η ακόμη και οι ανασφάλειες του σήμερα που έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς τα έχω πάει στην οικογενειακή και επαγγελματική μου ζωή. «Σε μια τέτοια συνάντηση, διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ισότιμους ενηλίκους και αρχίζουν οι μύθοι να καταρρίπτονται. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί που κάποτε στα μάτια μας ήταν σπουδαίοι και τους κοιτούσαμε με δέος, είναι όπως ακριβώς είμαστε και εμείς. Εξάλλου πλέον μιλάμε με άλλους όρους με την ασφάλεια που μας δίνει η ωριμότητα».
-Το άγχος της εικόνας
Κάποιοι μπορεί να αγχώνονται και για την εικόνα τους. Η αλλαγή τους στο πέρασμα των χρόνων μπορεί να τους τρομάζει ή να ανησυχούν για το πώς θα φανούν στα μάτια των υπολοίπων, συνήθως, υπογραμμίζει η ψυχοθεραπεύτρια, τα άτομα που προβληματίζονται για την εικόνα τους, είναι τα άτομα που ποτέ δεν την αποδέχτηκαν, φοβούνται την έκθεση ή έχουν εμμονή με την εμφάνισή τους.
-Ευεργετικό το παρελθόν
Πάντως σε κάθε περίπτωση αναφέρει η κ. Γαλάνη η επαφή με το παρελθόν, με την εφηβική μας ζωή είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην ενήλικη ζωή μας. «Το να έρθουμε σε επαφή με εκείνο το κομμάτι μας που ήταν πιο χαλαρό και πιο ξέγνοιαστο, θα μας βοηθήσει στην καθημερινότητά μας» σημειώνει.
Της Νατάσας Πολυγένη
