Ο πρώτος καφές όμως της ημέρας είναι αυτός που θα φτιάξει τη διάθεση, που θα τονώσει, θα ανοίξει το μάτι. Ο τρόπος που θα πραγματοποιηθεί η πρώτη παραγγελία αποκαλύπτει και τη διάθεση με την οποία ξύπνησε ο πελάτης.
Ο Μίλτος είναι δέκα χρόνια σχεδόν στους πεζοδρόμους της Ασκληπιού, της Παπασταύρου και της Ρούσβελτ. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο θα ανταλλάξουν την πρώτη τους καλημέρα οι περισσότεροι καταστηματάρχες της περιοχής, οι εργαζόμενοι σε γραφεία και επιχειρήσεις. Είναι αυτός που θα φτιάξει και θα πάει το αγαπημένο ρόφημα στους χώρους εργασίας, που θα πει την πρώτη καλημέρα, θα σχολιάσει τον καιρό και την επικαιρότητα και θα «ψυχολογήσει» τον πελάτη. Αν το βράδυ που πέρασε ήταν «δύσκολο» δεν θα πει και πολλά, θα αφήσει τον καφέ και θα αποχωρήσει μόνο με μια καλημέρα, αν πάλι τον βλέπει να χαμογελά ξέρει ότι ξύπνησε καλά, και θα πουν δυο – τρεις κουβέντες παραπάνω.
Οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε έναν μπαρίστα και σε έναν πρωινό πελάτη είναι «μυστικές», χωρίς να είναι φίλοι οι δυο τους γνωρίζουν καλά ο ένας τον άλλο. Όταν καθημερινά το ίδιο άτομο εξυπηρετεί τον ίδιο πελάτη θα προσέξει και την παραμικρή διαφορά: «χαμογελάτε σήμερα όπως τις Παρασκευές και είναι ακόμα Τρίτη», είχε πει ένα πρωινό μια μπαρίστα σε πελάτισσα που αγόραζε καθημερινά τον καφέ της από το συγκεκριμένο στριτ καφέ.
Ο Μίλτος είναι αυτός όμως που θα πάει τις περισσότερες φορές στον χώρο του πελάτη. Που θα λάβει την παραγγελία και θα πρέπει να του την παραδώσει όχι μόνο σωστά αλλά και γρήγορα. Είναι ο πρώτος καφές και ο πελάτης ήδη βρίσκεται στην εργασία του, χρειάζεται μια γερή γουλιά για να ξεκινήσει την ημέρα.
«Όταν έχει διάθεση ο Λαρισαίος θα περάσει από το μαγαζί, θα πει την καλημέρα του, θα χαμογελάσει και στη συνέχεια θα ζητήσει τον καφέ του. Όταν όμως ξυπνά “στραβά” μας καλεί στο τηλέφωνο και ζητά απλά τον καφέ του, χωρίς πολλά – πολλά. Εμείς σε αυτή την περίπτωση το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να φτιάξουμε ακριβώς όπως θέλει τον καφέ του και να του τον πάμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί η μέρα του δεν είναι καλή», σημειώνει. Οι σχέσεις που αναπτύσσουν οι πελάτες με τον άνθρωπο που τους φτιάχνει τον καφέ τους είναι -όπως λένε- από φιλική μέχρι συγγενική. «Γινόμαστε φίλοι τους, ψυχολόγοι, εξομολογητές, ακούμε τα προβλήματά τους. Η καφετέρια γίνεται όπως ήταν παλιά τα κομμωτήρια, μαζεύονται λένε τι τους απασχολεί, το αναλύουν, βρίσκουν λύσεις», προσθέτει.
Από τις πιο απαιτητικές παραγγελίες καφέ ο Μίλτος θυμάται ότι ήταν μιας γυναίκας: «φρέντο καπουτσίνο ντεκαφεϊνέ μέτριο προς γλυκό με μαύρη ζάχαρη, έξτρα γάλα ελαφρύ, όχι δυνατό και κανέλα. Συνήθως μόνο οι γυναίκες είναι τόσο περίεργες στον καφέ τους. Επίσης κάποιοι θέλουν μόνο ένα συγκεκριμένο άτομο να φτιάχνει τον καφέ τους ή δεν θέλουν καϊμάκι στον ελληνικό ή αν σπάσει το καϊμάκι δεν θέλουν να τον πιουν».
Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ. Κώστας Τσάντζος
