Στη δεκαετία του ’90 αν είχες συμπληρωμένο άλμπουμ ήταν μεγάλη υπόθεση. Ό,τι μπορεί να σημαίνει για έναν άνδρα ένα καλογυαλισμένο αυτοκίνητο ή για μια γυναίκα μια ωραία καινούρια τσάντα. Καμαρώνεις σαν παγώνι.
Σκέψου να ‘χεις μέσα Βαλαώρα, Σκαρτάδο, Αναστόπουλο, Μανωλά, Λάγιος Ντέταρι και ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Χρώματα και γυαλάδα. Νούμερα και σήματα. «Βαριές» σελίδες σε μια εποχή που τα ερεθίσματα ελάχιστα σε σχέση με τη σημερινή εποχή. Μανία ποδοσφαιρική και τρέλα συλλεκτική.
«Η αίσθηση του να πάρεις χρήματα να πας στο περίπτερο και να πάρεις ένα φακελάκι χαρτάκια σε εξιτάρει. Πόσο μάλιστα όταν δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα. Η περιέργεια και η μυρωδιά του καινούριου. Στοιχεία αναλλοίωτα στο χρόνο».
Η περιγραφή ενός συλλέκτη χαρακτηριστική. Μα τι γίνεται με τους πιτσιρικάδες του σήμερα; αναρωτιόμαστε και μας λύνει την περιέργεια η προτροπή του να μιλήσουμε με παρέα λιλιπούτειων.
Ο Ηλίας 9 ετών και ο Κωνσταντίνος 10, μας περιμένουν γεμάτα λαχτάρα. Έχουν τα άλμπουμ ανοιγμένα μπροστά τους και έτοιμοι να κολλήσουν νέα χαρτάκια από φρέσκο χαρτζιλίκι. Μάλλον από τους παππούδες. Δίπλα τους, δύο κορίτσια η Μαρίλια και η Ιωάννα.
«Φύγετε από εδώ, αυτήν είναι υπόθεση για αγόρια» τα μαλώνουν μα εκείνες δεν το βάζουν κάτω. «Όχι δεν φεύγουμε, βλέπουμε κι εμείς Μουντιάλ και έχουμε τα δικά μας χαρτάκια».
Συμβιβάζονται να μιλήσουμε όλοι μαζί, μα τα αγόρια πρώτα.
«Εμείς κύριε, παίζουμε μπάλα στο Αβέρωφ. Είμαστε ΑΕΛ και Μπαρτσελόνα από τις μεγάλες». Ναι αλλά τώρα έχουμε Μουντιάλ. Τι υποστηρίζετε, τους ρωτάμε «Αργεντινή εγώ γιατί λατρεύω τον Μέσι» λέει ο ένας, «Κροατία εγώ γιατί μοιάζω στον Μόντριτς» απαντά ο δεύτερος και πειράζει το μαλλί του. Δεν έχει και άδικο ο μπόμπιρας.
Μας μιλάνε για τα βίντεο που βλέπουνε στο ίντερνετ, τα παιχνίδια που παίζουν στα τάμπλετ και τις εφαρμογές που κατεβάζουν στα κινητά των γονιών τους. Μα καλά και με όλα αυτά, τα χαρτάκια πού… κολλάνε; «Τα χαρτάκια είναι ωραία γιατί δεν ξέρεις τι έχουν μέσα. Αν έχουμε λίγα κέρματα τότε πηγαίνουμε στο μαγαζάκι της γειτονιάς και παίρνουμε ένα ή καμιά φορά και δύο φακελάκια. Στο τέλος θέλουμε να συμπληρώσουμε το άλμπουμ» λένε και σε κάνουν να πιστέψεις πως ίσως να μην έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ η λαχτάρα της συλλογής, «αλλάζουμε και παίκτες μεταξύ μας. Αν κάποιος δηλαδή δεν έχει κάποιον και ο άλλος τον έχει διπλό ανταλλάσσουμε». Όπως πάντα δηλαδή κάτι που τώρα οι ενήλικες και οι συλλέκτες το κάνουν και μέσω ειδικών πλατφόρμων στο ίντερνετ. Ο τρόπος άλλαξε.
«Να εδώ έχω 6 παίκτες από την Πορτογαλία» λέει ο ένας με καμάρι, «το καλύτερο ματς έγινε με την Ισπανία» συμπληρώνει ο άλλος και αρχίζουν να απαριθμούν όσα παιχνίδια είδαν από το Μουντιάλ της Ρωσίας.
Ελληνικό πρωτάθλημα ή Τσάμπιονς Λιγκ; Τους βάζουμε το δίλημμα και λένε φυσικά το δεύτερο. Τους ξαναβάζουμε ακόμα πιο δύσκολα. Τσάμπιονς Λιγκ ή Μουντιάλ; Και λένε όλοι με μια φωνή «Μουντιάλ βρε κύριε. Αφού έχει τρία ματς κάθε μέρα. Μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ».
Διαβάζουμε από το επίσημο σάιτ, πως κατά μέσο όρο, η Panini παρήγαγε 1 δισεκατομμύριο πακέτα τον χρόνο, στις τελευταίες σεζόν. Αυτό ισούται με 6 δισεκατομμύρια αυτοκόλλητα! Άλλες τόσες και οι αναμνήσεις συμπληρώνουμε εμείς. Κόλλα το…
Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ. Λεωνίδας Τζέκας
