«Η αντίληψη για τη σχέση κόμματος - κυβέρνησης σε μερίδα στελεχών φάνηκε σαν ευκαιρία για ρόλους «ενδιάμεσης εξουσίας», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Αναγνωρίζοντας την πίεση που ασκείται «από το τρίγωνο της διαπλοκής» , αλλά και «θετικά μέτρα που έχουν ληφθεί» από την κυβέρνηση οι ‘’5’’ επισημαίνουν την άσχημη κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα και η κοινωνία τονίζοντας ότι η επικείμενη έξοδος από τα μνημόνια «δεν σηκώνει κανενός είδους πανηγυρισμούς ή εφησυχασμούς» και σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Είναι αδιανόητο μια πολιτική ήττα να επιχειρείται να μετατραπεί σε πολιτική πρόταση και μάλιστα όταν αυτή την πολιτική δεν την πιστεύεις από την αρχή και την αντιπαλεύεις».
Από το κείμενο, παρά την έντονη κριτική που ασκείται, δεν προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα στελέχη αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως διεκδικούν περισσότερη δημοκρατία και ανατροπές στο κομματικό στάτους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση των πέντε στελεχών στις αρνητικές αναφορές τους σχετικά με τη λειτουργία του κόμματος και τοπικά, συνυπολογιζομένου ότι όλοι τους έχουν θητεύσει στη Νομαρχιακή της Λάρισας, με ευθύνη σε καίριους τομείς ενώ υπήρξαν και υποψήφιοι σε υποστηριζόμενους συνδυασμούς στην αυτοδιοίκηση και σε φορείς, ένας τους δε ήταν και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Οι χαρακτηρισμοί είναι σκληροί. «Τα φαινόμενα ταύτισης κόμματος και βουλευτών με την κυβέρνηση έχουν πολλαπλασιαστεί. Ένας πυρήνας στελεχών εμφανίζει πολιτική συμπεριφορά ιδιοκτησίας, παραγοντισμού, ίντριγκας, ιδιοτέλειας, αριβισμού, αλαζονείας και προσωπικής στρατηγικής», υπογραμμίζουν μεταξύ άλλων. Ενώ διατυπώνουν σοβαρή ένσταση για τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνται ενόψει των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών:
«Τα θέματα της Τ.Α. θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διαδικασιών και προβληματισμού των μελών των παρατάξεων και των τοπικών κοινωνιών παρά να αποτελούν αντικείμενο αποκλειστικής διαχείρισης από πρόσωπα σε γραφεία με κλειστές πόρτες. Τα κόμματα δεν θα πρέπει να ορίζουν δημάρχους, περιφερειάρχες, συμβούλους αλλά να στηρίζουν παρατάξεις με των οποίων το πρόγραμμα συμφωνούν».
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Το κείμενο, που εξασφάλισε πρώτη η ‘’Ε’’ και το οποίο έχει αποσταλεί σε αθηναϊκά ΜΜΕ, υπογράφουν ο Γιάννης Αρζομανίδης, διαφημιστής, η Σοφία Κατσαγεώργη, ιδιωτική υπάλληλος, ο Θανάσης Κουτσοκέρας, οικονομολόγος, ο Βαγγέλης Παλούκας, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός και η Στέλλα Τρίγκα ψυχολόγος. Και αναφέρει τα ακόλουθα:
«Έπειτα από εξάμηνη εκβιαστική διαπραγμάτευση η ελληνική κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε έναν δύσκολο και επώδυνο συμβιβασμό τον Αύγουστο του ΄15. Η συμφωνία-συμβιβασμός προτάθηκε στον ελληνικό λαό σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση τον Σεπτέμβρη του ’15 με την υπόσχεση υιοθέτησης παράλληλων αντισταθμιστικών –έναντι των μνημονίων- μέτρων. Πλειοψηφικά, είτε με εμπιστοσύνη είτε με ανοχή, το εκλογικό σώμα έδωσε νέο πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση Σύριζα για σταδιακή έξοδο από την κρίση. Παρ’ όλο τον οριακό συσχετισμό που παραμένει διαρκώς μεταβαλλόμενος και την άνιση μάχη με το τρίγωνο της διαπλοκής (ΜΜΕ, οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο), ελήφθησαν μέτρα (κυρίως κοινωνικού χαρακτήρα) σε θετική κατεύθυνση. Όμως ο αγώνας που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, απαιτεί τη συν στράτευση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Απαιτεί, λειτουργία σε νέα δημοκρατικότερη βάση των αντιπροσωπευτικών θεσμών και δημιουργία νέων άμεσα δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών, λαϊκή συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων.
ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ
Τον Αύγουστο του ’18 λήγει η συμφωνία χρηματοδότησης με τους δανειστές. Η επόμενη μέρα παραμένει δύσκολη ειδικά για τα κοινωνικά στρώματα που χτυπήθηκαν από τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεν σηκώνει κανενός είδους πανηγυρισμούς ή εφησυχασμούς από κανένα. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να αποκτήσει η χώρα μας κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας ή ελάχιστο βαθμό ελιγμών έναντι των δανειστών. Τα ψηφισμένα από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις μέτρα, αύξησαν και βάθυναν περαιτέρω την εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και έθεσαν την ανάπτυξη της χώρας στα χέρια εθνικών και υπερεθνικών προστατών. Μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν στο πλαίσιο των μνημονίων να ληφθούν υπόψη, αρκούν για να αποδείξουν το μέγεθος της ζημιάς που προκλήθηκε στην οικονομία, στο λαό και στην προοπτική ανεξαρτησίας της χώρας- όσο αυτό είναι δυνατόν- στα εθνικά και διεθνή καπιταλιστικά πλαίσια. Βασικά θέματα που είναι ήδη ψηφισμένα, όπως τα υψηλά πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022, το χρέος, η υπέρ φορολόγηση των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ο επανυπολογισμός και η περαιτέρω συρρίκνωση των συντάξεων ή η μείωση του αφορολόγητου ορίου, αφαιρούν σημαντικούς πόρους από την εσωτερική αγορά και δημιουργούν ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον. Η λιτότητα, η αυστηρή εποπτεία και οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτικές, παραμένουν. Το πολιτικό σχέδιο μοιάζει αποσπασματικό και με περιορισμένο ορίζοντα. Είναι αδιανόητο μια πολιτική ήττα να επιχειρείται να μετατραπεί σε πολιτική πρόταση και μάλιστα όταν αυτή την πολιτική δεν την πιστεύεις από την αρχή και την αντιπαλεύεις.
Το δημόσιο χρέος της χώρας δεν μπορεί να παραμένει εκεί στη θέση του, ατόφιο και αμείωτο για να βαραίνει όχι μόνο τη σημερινή αλλά και τις επόμενες γενιές. Ένα νέο πολιτικό ρεαλιστικό αφήγημα πρέπει να αντικαταστήσει το πνεύμα και τη συλλογιστική των διαπραγματεύσεων (γενικώς) και να προσανατολίζεται στην αναγκαιότητα ενός σχεδίου με πολιτική βούληση σύγκρουσης σε θέματα κοινωνικής επιβίωσης και εθνικής ανεξαρτησίας.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο Σύριζα υπήρξε από τη σύστασή του Δημοκρατικό, Πολυτασικό, Συλλογικό, Αριστερό, Προοδευτικό κόμμα αρχών.
Αντί να προωθεί όμως τη δράση του με συλλογικές διαδικασίες, που είναι απαραίτητες για την αναγέννηση και την εξέλιξή του, ως χώρος ιδεολογικών ζυμώσεων και προβληματισμού, έχουμε πλήρη υποτίμηση των πολιτικών διαδικασιών εντός και εκτός των τειχών.
Ο παραγοντισμός και οι μηχανισμοί υπερίσχυσαν της θέλησης της ιστορικής αναγκαιότητας και της βούλησης της πλειοψηφίας των μελών για τη δημιουργία ενός μαζικού και δημοκρατικού κόμματος βασισμένο στις αρχές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η υποτίμηση και η απαξίωση αυτών των μαζικών διαδικασιών από την ηγεσία του κόμματος δεν φαίνεται να είναι τυχαία.
Η απουσία της συλλογικής λειτουργίας και τα συναισθήματα απογοήτευσης και αμηχανίας λόγω αιφνίδιων πολιτικών επιλογών, δημιούργησαν φαινόμενα συρρίκνωσης των οργανωμένων δυνάμεων και αποστράτευσης μελών και στελεχών.
Τα φαινόμενα ταύτισης κόμματος και βουλευτών με την κυβέρνηση έχουν πολλαπλασιαστεί. Ένας πυρήνας στελεχών εμφανίζει πολιτική συμπεριφορά ιδιοκτησίας, παραγοντισμού, ίντριγκας, ιδιοτέλειας, αριβισμού, αλαζονείας και προσωπικής στρατηγικής.
Γίνεται πλέον ζητούμενο η εσωκομματική δημοκρατία, ο διάλογος και ο πολιτικός σεβασμός των ανησυχιών, των αντίθετων απόψεων, από επιδίωξη και συστατικό θετικό στοιχείο λειτουργίας.
ΟΙ "ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΙ"
Η αντίληψη για τη σχέση κόμματος - κυβέρνησης σε μερίδα στελεχών φάνηκε σαν ευκαιρία για ρόλους «ενδιάμεσης εξουσίας».
Οι ξεχωριστοί ρόλοι κόμματος-κυβέρνησης δεν είναι για όλους διακριτοί και σεβαστοί.
Υπάρχουν παρεξηγήσιμες δημόσιες παρεμβάσεις κομματικών οργάνων και στελεχών σε θέματα δημόσιας Διοίκησης. Παρατηρούνται φαινόμενα υπεράσπισης ακόμα και νεοφιλελεύθερων προαπαιτούμενων που επιβάλλονται από τους δανειστές με δημόσια αρθρογραφία.
Το κόμμα δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο ως Γραφείο Τύπου της Κυβέρνησης, προτρέχοντας και αντικαθιστώντας ακόμη και τα υπουργεία σε μια προσπάθεια να εμφανίσει έργο αποκλειστικού θεματοφύλακα με γρήγορα αντανακλαστικά.
Τα θέματα της Τοπ. Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διαδικασιών και προβληματισμού των μελών των παρατάξεων των τοπικών κοινωνιών παρά να αποτελούν αντικείμενο αποκλειστικής διαχείρισης από πρόσωπα σε γραφεία με κλειστές πόρτες. Τα κόμματα δεν θα πρέπει να ορίζουν Δημάρχους, Περιφερειάρχες, Συμβούλους, κ.λ.π., αλλά να στηρίζουν παρατάξεις με τις οποίες συμφωνούν με το πρόγραμμά τους. Η υπεράσπιση της αυτονομίας των κινημάτων, των αυτοδιοικητικών κινήσεων, του συνδικαλιστικού κινήματος και η δημοκρατική τους λειτουργία, πρέπει να αποτελεί βασικό μέλημα πέρα από κάθε τακτικισμό. Δεν μπορεί να γίνεται υπόθεση των ηγεσιών και η κομματική βάση μελών, να επικυρώνει απλά τις αποφάσεις «αυθεντιών».
Ο θεσμικός διαχωρισμός κομμάτων και κυβερνητικής εξουσίας και η αποκοπή διαύλων από τη νομή εξουσίας είναι θεμελιακό ζήτημα του σήμερα και παρακαταθήκη του αύριο.
Μπορεί κάποιος Αριστερός να επαίρεται για όλα αυτά;»
ΑΛΛΟΘΙ ΣΙΩΠΗΣ
Και οι ‘’5’’ της Λάρισας, η δημόσια παρέμβαση των οποίων φαίνεται να αποτελεί προανάκρουσμα ευρύτερης κινητικότητας που παρατηρείται εντός του κυβερνώντος κόμματος, καταλήγουν: «Η απουσία εναλλακτικών προοδευτικών είτε σύγχρονων ρεαλιστικών αριστερών προτάσεων και στον αντίποδα η χρησιμοποίηση ακροδεξιάς ατζέντας από τη Ν.Δ., η αντι-αριστερή πολιτική στάση της πλειοψηφίας του ΚΙΝ.ΑΛ., η άνοδος της Χ.Α. δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Η δήθεν ισχυροποίηση των αντιπάλων δεν πρέπει να είναι άλλοθι σιωπής. Η κριτική υπήρξε πάντα το οξυγόνο αναγέννησης, αναζωογόνησης και ανανέωσης της αριστεράς.
Γι’ αυτό δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε κάθε αντιλαϊκή πολιτική και να αποστασιοποιούμαστε από τις παθογένειες, τα επαναλαμβανόμενα λάθη, την αναπαραγωγή παλαιοκομματικών αντιλήψεων και πρακτικών , τις ιδιοτελείς προσωπικές στρατηγικές, τον αριβισμό, την αλαζονεία. Θα αναζητούμε διαρκώς και αδιάκοπα συνομιλητές και συνοδοιπόρους που θα αντιλαμβάνονται τους δρόμους της προόδου και της σοσιαλιστικής προοπτικής, απορρίπτοντας συνειδητά τις διαδρομές που οδηγούν σε πολιτικά αδιέξοδα και στην πολιτική οπισθοδρόμηση».
Ζ.
