-Και γιατί γυρίσατε το πρωί; Δουλεύετε νύχτα;
«Όχι είχα πάει μια βόλτα με το ποδήλατο»
-Και λέτε πως σας χτύπησε;
«Με λιάνισε. Είναι άρρωστος, δεν ξέρω τι και πόσο ήπιε»
Ο εισαγγελέας δεν περιμένει και πολύ. Ακούει τη συνομιλία μιας γυναίκας που κατηγορεί τον άνδρα της για ξυλοδαρμό, βλέπει και τον πρόεδρο που είναι πράος και δεν μπορεί να συγκρατηθεί.
«Καλά κυρία μου τι σχέση έχει το αν παίρνει ναρκωτικά ή όχι. Ένας άνδρας, του οποίου η γυναίκα λείπει όλη τη νύχτα με το ποδήλατο και γυρνάει το πρωί, θα αντιδράσει έντονα. Τι περιμένετε δηλαδή να σας περιμένει και με λουλούδια στην πόρτα;».
Όχι δεν μίλησε για ξύλο ο εισαγγελέας… Κράτησε τους τύπους.
Γόπες
Κλοπές. Κατηγορούμενος ένας νεαρός. Φρεσκοπαντρεμένος. Εκεί και η γυναίκα του. Έξω από την αίθουσα περιμένει να εξεταστεί. Νεαρούλα κι εκείνη. Γεμάτη αγωνία. Μιλάει όλο στο τηλέφωνο καθώς πάει πάνω – κάτω.
Μας πήρε εκείνο, μας πήρε το άλλο, πήρε και λεφτά, πήρε και χρυσαφικά, εμένα μου έλειπαν τόσα, άλλα τόσα εμένα. Είπαν, είπαν οι μάρτυρες κατηγορίας πολλά.
Βρέθηκαν στο σπίτι του κλοπιμαία, μα ο δικηγόρος του ισχυρίζεται πως αυτά του τα έδωσαν και πως δεν τα έκλεψε εκείνος. Όλα τα χτυπήματα έγιναν σε μια νύχτα λέει ο αστυνομικός. Ψάχνει λοιπόν το άλλοθι πριν απολογηθεί.
Φτάνει η στιγμή που θα καταθέσει η σύζυγος. Του χαϊδεύει το κεφάλι καθώς περνάει από δίπλα του, πριν ορκιστεί να πει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
«Λοιπόν κυρία μάρτυς θα μας πείτε που ήταν ο άνδρας σας εκείνη τη νύχτα του Ιουλίου;»
-Είχε πάει για γόπες, κύριε πρόεδρε, στον Αγιόκαμπο, μαζί με ένα φίλο του. Εμένα ο άντρας μου ήταν εργατικός. Δεν θα έκλεβε ποτέ.
«Είναι ψαράς;»
-Όχι
«Και τότε πώς πήγε για γόπες; Για παρέα;»
-Όχι και οι δύο για γόπες
«Κυρία μου θα μας τρελάνετε; Τι για γόπες πήγαν τότε;»
-Σε μπιτς μπαρ πήγαν για να μαζέψουν τις γόπες από τα τσιγάρα κύριε πρόεδρε στην παραλία. Θα τις μάζευαν έτσι ώστε το πρωί που θα άνοιγε το μαγαζί να ήταν έτοιμο και καθαρό. Έλειπε ο άνδρας μου όλη τη νύχτα για το μεροκάματο.
Λέει και γυρνάει τον κοιτάει γεμάτη στοργή και ενδιαφέρον.
Ο πρόεδρος ξύνει το κεφάλι του καθώς αφήνει να φανεί μια έκφραση απογοήτευσης. Έχει ακούσει δικαιολογίες και δικαιολογίες ο άνθρωπος τόσα χρόνια. Αυτήν του φάνηκε τελείως απίθανη…
Μα γόπες;
Σουφλάρια
«Συγνώμη που διακόπτω, μια ερώτηση να κάνω»
Μια ηλικιωμένη με μπαστούνι, φτάνει κοντά στην έδρα διακόπτοντας τους πάντες στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
«Ξέρετε η δική μου υπόθεση, στην οποία είμαι μάρτυρας, αν θα γίνει σήμερα ή άλλη μέρα; Έρχομαι από μακριά γι’ αυτό ρωτάω»
Οι εφέτες κοιτιούνται μεταξύ τους. Οι δικηγόροι το ίδιο. Οι κατηγορούμενοι χασκογελούν. Ο μάρτυρας που εξετάζεται έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα.
Η πρόεδρος είπε να μην τη μαλώσει. Δείχνει σεβασμό στην ηλικία της.
«Από πόσο μακριά έρχεστε;»
«Από τα Σουφλάρια κορίτσι μου»
-Βρε γιαγιούλα τα Σουφλάρια είναι δίπλα. Εγώ νόμιζα από άλλη πόλη θα μας έλεγες ή από κανένα χωριό έστω.
«Αχ κορίτσι μου δεν έχω χρήματα για αστικό και έρχομαι με τα πόδια» λέει η γιαγιά και τους κόβεται όλους η διάθεση για πλάκα.
Πραγματική κυρία. Της απάντησαν στο ερώτημά της. Ζήτησε συγνώμη εκ νέου και έφυγε κούτσα – κούτσα. Περηφάνια.
