Το χώμα θα «ταξιδέψει» στη Νέα Ουαλία, όπου θα τοποθετεί σε μνημείο για τους στρατιώτες που θυσιάστηκαν στην κρίσιμη αυτή μάχη αντίστασης, απέναντι στη γερμανική λαίλαπα. Το χώμα θα προσφέρουν ο δήμαρχος Τεμπών κ. Κώστας Κολλάτος, με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστό, στην πρέσβειρα της Αυστραλίας στην Ελλάδα κα. Kate Logan.
Οι τοπικές αρχές, τιμώντας με τη σειρά τους αυτούς του ήρωες, ανέγειραν μνημείο για τη θυσία τους, στη θέση «Ανεμόμυλος» στα Αμπελάκια, τα αποκαλυπτήρια του οποίου θα πραγματοποιηθούν επίσης σήμερα, με την παράδοση του χώματος.
Εκδήλωση μνήμης ταυτόχρονα για μια ηρωική πτυχή της ιστορίας
που διαδραματίστηκε το 1941. Τον Απρίλη εκείνον μια ομάδα των συμμαχικών δυνάμεων φιλοξενήθηκε, πριν τη μάχη, στα Αμπελάκια. Ιστορική μνήμη η οποία διασώθηκε μέχρι σήμερα, χάρη σε έναν δεκατετράχρονο τότε Αμπελακιώτη, τον Γιώργο Σολωμό –αργότερα στρατηγό του Ελληνικού Στρατού- και της αδελφής του Βάσας Σολωμού–Ξανθάκη, που την κατέγραψε στο βιβλίο της «Ο Τύμβος» το 1986.
Ο Γ. Σολωμός, την καταγράφει σε επιστολή του προς μια ομάδα Άγγλων στρατιωτικών, η οποία το 1976 είχε επισκεφθεί τα Αμπελάκια, για να παραλάβει τις σορούς τους και η Βάσα Σολωμού την αναβιώνει και τη διατηρεί στην αιωνιότητα με την έκδοσή της, θεωρώντας χρέος να τη διαδώσουν λέγοντας: «Ω ξειν, αγγέλλειν αυτή την ιστορία…»: «Ω, ξένε διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε αυτή την ιστορία…»!
Για τους Αμπελακιώτες, φάνταζαν σαν τους αρχαίους Σπαρτιάτες, οι τριάντα ξένοι στρατιώτες που φιλοξένησαν στα σπίτια τους.
«Το έκαναν με το ίδιο πνεύμα όπως η ξακουστή ομάδα των πολεμιστών στην αρχαία Σπάρτη, που φονεύθηκαν και ήταν απελπιστικά λιγότεροι από τον εχθρό» γράφει στην επιστολή του ο Γ. Σολωμός, και στο βιβλίο της αντίστοιχα η Βάσα Σολωμού αναφέρει: «Μπορεί να ήσαν 35. Αλλα ο αριθμός 3, έστω με ένα μόνο μηδενικό, επιβλήθηκε για έναν πολύ σοβαρό λόγο. Ότι στη συλλογική συνείδηση όλων μας, μετά τη σφοδρή μάχη των Τεμπών και την ολοκληρωτική απώλεια των στρατιωτών του συμμαχικού σώματος, η μάχη αυτή παραλληλίστηκε αυτόματα μέσα μας με την αρχαία μάχη των Θερμοπυλών. Παρόμοια τα στενά, Τεμπών και Θερμοπυλών, παρόμοιες οι ανισότητες στρατιωτικής ισχύος, παρόμοια η πατριωτική γενναιοψυχία. Και βέβαια δεν έλειψε κι απ' τις δύο αυτές ακραίες στιγμές ούτε ο Εφιάλτης. Και στις δύο ιστορικές αναμετρήσεις έχουμε να κάνουμε με «ηττημένους» νικητές. Ήρωες εν ταυτώ, και μάλιστα δύο φορές ήρωες, καθότι με τη μέχρις εσχάτων αυτοθυσία τους καθόρισαν τις τύχες του ελεύθερου κόσμου. Έξ ου και η τελευταία φράση του διηγήματος: Ώ ξειν' άγγέλειν αύτήν τήν ίστορίαν...».
Η Αυστραλιανή Κυβέρνηση, στην εκδήλωση, που θα γίνει σήμερα στις 5.30 μ.μ., στη θέση «Ανεμόμυλος» προτίθεται να τιμήσει τη συγγραφέα κα. Βάσα Σολωμού- Ξανθάκη, που με τη γραφίδα της, διέσωσε στους αιώνες την ιστορία αυτών των ανθρώπων που έζησαν το τελευταίο τους βράδυ στα Αμπελάκια, έχοντας πλήρη επίγνωση της αποστολής τους.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Μάχη της Κοιλάδας των Τεμπών ή Μάχη του Φαραγγιού του Πηνειού, ήταν μια μάχη «οπισθοφυλακής» που δόθηκε από τα στρατεύματα των Αυστραλών και Νεοζηλανδών, εναντίον των Γερμανών κατακτητών.
"Η κοιλάδα γέμισε με το «βρυχηθμό των ορμητικών οβίδων, οι εκρήξεις από όλμους και το κροτάλισμα των αυτομάτων όπλων ακουγόταν επαναλαμβανόμενα ως ηχώ από τα βράχια». Ένας Νεοζηλανδός, έγραψε: «Οι αρχαίοι Έλληνες Θεοί που κατοικούσαν στον Όλυμπο, μπορεί να έχουν εμπλακεί στην μάχη».
Στα Αμπελάκια: «Στις 9 Απριλίου του 1941, μια ομάδα τριάντα στρατιωτών αποτελούμενη από Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Κύπριους, με επικεφαλής Άγγλο Αξιωματικό φθάνουν στα Αμπελάκια.
Αναζητούν τον Πρόεδρο και τον δάσκαλο του χωριού και τους γνωστοποιούν την αποστολή τους. Στόχος τους, η παρεμπόδιση της προέλασης των Γερμανών προς τη Νότια Ελλάδα. Επιλέγουν για τον σκοπό αυτό την περιοχή «Ανεμόμυλος».
Επιζητούν φαγητό και στέγη. Ο δάσκαλος του χωριού τους φιλοξενεί στο σπίτι του ενώ, με τη συνδρομή των κατοίκων, τους προσφέρονται εδέσματα και ο χώρος του σχολείου για τη διαμονή τους. Την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια της μάχης όλοι είναι νεκροί, εκτός από δύο».
Λένα Κισσάβου
