Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Στον δύσβατο δρόμο που χάραξαν οι παππούδες τους είναι αποφασισμένοι να βαδίσουν αρκετοί Λαρισαίοι που ψάχνουν έναν τρόπο να βγουν από τη «μαύρη» τρύπα της ανεργίας. Γκλίτσα, στρούγκα, άρμεγμα και αντί για φλογέρα το… iphone στο χέρι και έξω στο βουνό για δουλειά. Και μάλιστα για μια από τις πλέον δύσκολες εργασίες. Αυτή του τσοπάνη.
Ο κ. Στέλιος Μπλογούρας έχει τη στάνη του λίγο πριν τη Ραψάνη. Μετράει καθημερινά μπες – βγες 150 πρόβατα και λίγα γίδια. Μόνος του δεν μπορεί πλέον να τα καταφέρει και είπε να ψάξει για έναν τσοπάνη. Έβαλε αγγελία και αυτό που έζησε δεν μπορούσε να το πιστέψει ούτε ο ίδιος και ήθελε να το μοιραστεί: «Μέχρι τη στιγμή που μιλάμε έχω μετρήσει 113 τηλέφωνα. Από αυτά τα 100 είναι από Έλληνες. Νέα παιδιά και πολλοί οικογενειάρχες. Άνεργοι από τα Φάρσαλα, τη Χάλκη, τη Λάρισα ακόμα και από τον Αγιόκαμπο. Παίρνουν να μάθουν που έχω τα πρόβατα και αν τους συμφέρει να έρθουν για δουλειά», λέει και την ώρα εκείνη απαντά σε μια κλήση.
«Να άλλος ένας», συνεχίζει, «αυτός δεν ήξερε πολλά πράγματα από ζώα. Κι όμως είναι αρκετοί που δεν ξέρουν από ζώα και προσπαθούν να μάθουν αν μπορούν να δουλέψουν».
Η οικογένεια του ήρθε από τα Στουρναρέικα Τρικάλων. Τότε ο παππούς του κατέβηκε με 700 πρόβατα. Όμως τώρα έμειναν λίγα και ο ίδιος όπως λέει «θα είμαι ο τελευταίος της οικογένειας με πρόβατα καθώς το ενδιαφέρον έχει ατονήσει. Κάποτε ήταν αλλιώς. Τώρα τα νέα παιδιά δεν ασχολούνται. Τα οδήγησαν σε άλλα επαγγέλματα αλλά τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε αυτό. Δεν γίνεται στα χωριά τα παιδιά να μένουν συνέχεια στο καφενείο. Αυτό μας στοίχισε και θα μας στοιχίσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον» προβλέπει.
Είχε αναζητήσει και παλιότερα ένα άτομο να τον βοηθήσει «μόνο που τότε ήταν πολύ διαφορετικά. Μόνο Αλβανοί ενδιαφέρονταν. Τώρα λέω στους δικούς μου ανθρώπους για το ενδιαφέρον των Ελλήνων και δεν τον πιστεύουν ούτε και αυτοί. Νεαρά παιδιά προσπαθούν να βρουν μια δουλειά και τους βλέπω αποφασισμένους να ανέβουν ακόμα και στη στάνη».
Ωστόσο τη δουλειά του τσοπάνη εύκολη δεν τη λες. Το αντίθετο μάλιστα «Από τις πιο δύσκολες δουλειές του κόσμου» υπογραμμίζει και γίνεται συγκεκριμένος «αν είσαι αλλοδαπός και δεν έχεις σπίτι τότε μπορείς να μείνεις και εδώ. Σε διαφορετική περίπτωση έρχεσαι από το χάραμα και φεύγεις νύχτα στις 10. Τα ζώα δεν έχουν ρεπό. Ούτε Κυριακές, ούτε αργίες, ούτε γιορτές. Είσαι καταπάνω και πρέπει να τα καταλαβαίνεις. Σε θέλουν συνέχεια να τα βλέπεις και να τα προσέχεις. Δεν μπορούν να μιλήσουν αλλά εσύ πρέπει να τα καταλαβαίνεις τι θέλουνε. Είναι επιστήμη που τη μαθαίνεις για μια ζωή. Εγώ είμαι από μικρό παιδί στη στάνη και ακόμα δεν τα ξέρω όλα. Ακόμα και πώς θα τα βγάλεις να βοσκήσουν έχει τον τρόπο του. Αν δεν το κάνεις σωστά και τα αλλάξεις κάτι θα χάσεις πολλά λίτρα γάλα για πλάκα».
Στο τσεπάκι από το πουκάμισό του, χαρτιά, λογαριασμοί ένα σωρό «τι νομίζεις έχουμε ένα σωρό σκασμούς. Παλιά βγάζαμε τα πρόβατα να βοσκήσουν και αράζαμε κάτω από ένα δένδρο και παίζαμε τη φλογέρα μας. Ήμουν και πολύ μερακλής. Τώρα βγάζεις τα πρόβατα και σκέφτεσαι μόνο προβλήματα και λογαριασμούς», λέει και κάνει το λογοπαίγνιό του «μας μάντρωσαν για τα καλά. Δεν ξεφεύγουμε, έρχεται το άρμεγμα».
Αφήνουμε πίσω την… προβατίλα του μαντριού και μπαίνουμε στην πολιτισμένη μυρωδιά από το ψεύτικο «πευκάκι» του αυτοκινήτου. Ανοίγουμε το ράδιο και πέφτουμε στις ειδήσεις «Στο 26,6% διαμορφώθηκε το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα. Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.272.541 άτομα. Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνεργοι δέχονται ακόμη και μερική απασχόληση». Μωρέ και η προβατίλα, δεν είναι τόσο άσχημη τελικά…
