Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από τον μαρτυρικό του θάνατο, από τον Βελή πασά στις όχθες του Τιταρήσιου ποταμού. Το μαρτύριο του Αγίου οδυνηρό, μπροστά στο οποίο όμως δεν δείλιασε αλλά αντίθετα θυσιάστηκε για την ορθοδοξία και την Ελλάδα.
Σήμερα Σάββατο 3 Μαρτίου 2018, στον ιερό μητροπολιτικό ναό της Παναγίας Φανερωμένης Τυρνάβου θα γίνει επίσημη υποδοχή της Τιμίας Κάρας του Αγίου ένδοξου νεομάρτυρος Γεωργίου του εκ Ραψάνης,ο οποίος μαρτύρησε στον Τύρναβο το 1818.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου και του μητροπολιτικού ναού της Παναγίας Φανερωμένης Τυρνάβου, σήμερα Σάββατο 3 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα θα γίνει η επίσημη υποδοχή της Αγίας Κάρας στο προαύλιο του Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης και εν συνεχεία θα τελεστεί μέγας πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία και θείο κήρυγμα.
Αύριο Κυριακή 4 Μαρτίου, το πρωί, θα τελεστεί Όρθρος και Αρχιερατική Θεία λειτουργία χοροστατούντος του μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου.
Στις 11.30 το πρωί θα γίνει η αναχώρηση της Αγίας Κάρας.
Στις 6 το απόγευμα θα τελεστεί κατανυκτικός εσπερινός, στον οποίο θα μιλήσει ο πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης π.Αγάθων Ντάτσιος, της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού,με θέμα: «Με ποιον τρόπο ο πιστός οδηγείται στη μετάνοια,στην εξομολόγηση κι από εκεί στη σωτηρία».
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Σύμφωνα με στοιχεία από τον Κωνσταντίνο Α. Οικονόμου, ο νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Ραψάνη το 1798 από ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζη-Λάσκαρης και η μητέρα του Σμαράγδα Σακελλαρίδου.
Μορφώθηκε στη φημισμένη υψηλού επιπέδου Σχολή της γενέτειράς του (στην οποία δίδασκε ο ιερέας Χριστόδουλος Καραζήσης, γαμπρός του Αγίου, σύζυγος πιθανώς της αδελφής του Γεωργίου, Μαρίας) και το 1816 ανέλαβε το λειτούργημα του δασκάλου στην ίδια Σχολή. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια η Σχολή αυτή ήταν πνευματικός φάρος για ολόκληρη την περιοχή της Θεσσαλίας. Είχε ιδρυθεί πιθανότατα από τον μητροπολίτη Λυκοστομίου και Πλαταμώνα, Διονύσιο.
Μεταξύ των φιλοξενουμένων μαθητών ήταν κι ένα τουρκόπουλο από το γειτονικό χωριό Ντερλή (Γόννοι) που το είχαν στείλει οι γονείς του ως οικότροφο στη Ραψάνη. Ο μικρός Μωαμεθανός, προσαρμοζόμενος γρήγορα στο κλίμα του Σχολείου και ενθαρρυνόμενος από τον ευσεβή νεαρό του δάσκαλο, γοητεύτηκε από την ελληνορθόδοξη Παιδεία, ενώ συγχρόνως ο ένθεος ζήλος του δασκάλου κατέκτησε την απλή και άδολη ψυχή του. Έφτασε στο σημείο, μάλιστα, να υποτιμά και να περιφρονεί τα ιερά και τα όσια του Ισλαμισμού, ενώ αντίθετα τιμούσε την πίστη των Ελλήνων. Κι όλα αυτά γιατί ο Γεώργιος είχε καταφέρει να εμφυσήσει στην ψυχή του την αγάπη για τον Ιησού Χριστό. Οι γονείς του μικρού μουσουλμάνου, βλέποντας ότι ο γιος τους ετοιμαζόταν να αλλαξοπιστήσει, δεν άντεξαν την «ντροπή» και έβαλαν κάποιους ομοεθνείς τους να πάνε στη Ραψάνη και να συλλάβουν τον υποκινητή αυτής της μεταστροφής του μικρού. Τον συνέλαβαν μέσα στη Σχολή και τον οδήγησαν δέσμιο να δικαστεί στην έδρα του Βελή πασά που είχε αναλάβει τα ηνία στην τυραννία της Αν. Θεσσαλίας από τον πατέρα του Αλή πασά Τεπελενλή, από το 1811. Η κατηγορία που βάραινε τον Γεώργιο ήταν μία και μοναδική: «εκχριστιανισμός μουσουλμανόπαιδος».
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ
Φυσικά η δικαστική… διαδικασία ήταν συνοπτική και η ετυμηγορία των δικαστών προαποφασισμένη: «θάνατος με μαρτύριο». Ο Γεώργιος ρίχτηκε αρχικά γυμνός σε καυτό λουτρό, εν συνεχεία τρυπήθηκε με σιδερένια νύχια, ακολούθησε το πετάλωμα των ποδιών του, για να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση του μαρτυρίου του με διαπόμπευση στους δρόμους του Τυρνάβου. Έπειτα τον κάρφωσαν σε τετραγωνικό στύλο και αφού τον έδεσαν με σκοινιά βουτηγμένα σε πίσσα και πετρέλαιο, τον έβαλαν φωτιά. Ο Άγιος νεομάρτυρας προς μεγάλη απογοήτευση των Τούρκων, όχι απλώς δεν πέθανε, αλλά δεν υπέστη, χάρη στη Θεία Χάρη και βοήθεια, ούτε το παραμικρό έγκαυμα.
Στις ιστορήσεις των εικόνων παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών, όπως στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος. Εξοργισμένοι οι Οθωμανοί, εν τέλει, οδήγησαν τον Γεώργιο στη γέφυρα του Τυρνάβου, όπου και τον αποκεφάλισαν.
Η ημέρα του θανάτου του ήταν η 5η Μαρτίου του 1818, ημέρα Τρίτη, μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Πάνω στο άνθος της νιότης του, ο εικοσάχρονος αθλητής της πίστης του Χριστού, πορεύτηκε προς την επουράνια και αιώνια Βασιλεία των Ουρανών στεφανωμένος, θριαμβευτής, Μάρτυρας. Το σώμα του Αγίου ενταφιάστηκε στο σημείο του μαρτυρίου του, κάτω από τη γέφυρα του Τυρνάβου.
ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα
