Ἄς ζοῦμε χρόνους πού οἱ μεγάλοι καί τρανοί τῆς γῆς, πού κρατοῦν τά πρῶτα σ’ αὐτόν τόν κόσμο, ἀποχρωματίζουν καί ἀποϊεροποιοῦν τό μεγαλεῖο τῆς γιορτῆς. Ἐμεῖς χαίρουμε διότι γεννηθήκαμε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, διότι ζοῦμε σέ μία χώρα ἡ ὁποία τοὐλάχιστον ἕως τώρα διασαλπίζει μέ χίλιους τρόπους αὐτή τή Μητρόπολι τῶν Ἑορτῶν, καί ἐμεῖς ἰδιαίτερα πού ζοῦμε στήν Λάρισα καί στήν περίχωρό της πού χαιρόμαστε τήν Πίστι μας τήν ἁγία πού ὅλα μᾶς τήν θυμίζουν. Ἰδού σήμερα κρούουν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν μας καί διαμηνύουν τήν Θεία Γέννησι, καί καλοῦν τούς πιστούς στό Ναό νά προσκυνήσουν τόν μέγα Ἀναμενόμενο, τόν Μεσσία Χριστό καί τήν Παρθένο Μητέρα Του. Νά ζήσουν τό θαῦμα τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου, τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά μεταλάβουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί νά μεταφέρουν τήν χαρά τῶν Χριστουγέννων στά σπίτια τους καί τά ὑποστατικά τους. Θριαμβολογοῦμε ὅτι βγῆκαν ἀληθινοί οἱ λόγοι τῶν Προφητῶν. «Ἰδού ἡ Παρθένος ἕξει ἐν γαστρί καί τέξεται υἱόν». «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν…». Καί ὁ μεγαλοφωνότατος τῶν Προφητῶν Ἡσαΐας βλέπει μέ τά προφητικά του μάτια τό μέλλον καί ἐξαριθμεῖ τά χαρίσματα τοῦ Μεσσίου. Ὅτι θἆναι μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, ὁ ὁποῖος θά ἔχῃ ὅλη τήν ἐξουσία κι ὅλη τήν κυριαρχία τοῦ κόσμου στούς ὤμους Του, ὄτι θά εἶναι Θεός ἰσχυρός, πατέρας αἰώνιος, ἡγεμόνας εἰρήνης. Ὅτι ἡ ἐξουσία Του θἆναι μεγάλη καί ἀδιάδοχος, καί τῆς εἰρήνης Του δέν θά ὑπάρχῃ τέλος.
Σέ μᾶς σήμερα τούς στερημένους καί πάσχοντες στούς καταφρονεμένους ἀπ’ τά ἄλλα ἔθνη, στούς καταπιεσμένους ἀπό τήν μάστιγα τῆς στερήσεως τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, στούς ἀνέργους καί προσπίπτοντας στόν Κύριο, ταιριάζει ἡ προφητική εἰκόνα τοῦ Μεσσίου ἀπ’ τό βιβλίο τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, πού τήν ἐπαναλαμβάνει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, κατά τήν ὁποία ἔρχεται ὁ Κύριος γλυκύς καί ἥρεμος, νά θεραπεύσῃ τούς πόνους μας. «Ἰδού» λέει ὁ Προφήτης, «ὁ παῖς μου ὅν ἠρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὅν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τό πνεῦμα μου ἐπ’ αὐτόν, καί κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· οὐκ ἐρίσει οὐδέ κραυγάσει, οὐδέ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τήν φωνήν αὐτοῦ. Κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καί λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἄν ἐκβάλη εἰς νῖκος τήν κρίσιν· καί τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι». Νά, λέει ὁ Προφήτης, ὁ ἐκλεκτός μου στόν ὁποῖο εὐαρεστή-θηκε ἡ ψυχή μου. Ἔθηκα τό πνεῦμα μου σ’ Αὐτόν. Νόμο θά φέρῃ στά ἔθνη. Δέν θά φωνάζει, δέν θά κραυγάζει, οὔτε θά ἀκούγεται στούς δρόμους. Κάλαμο συντεθλασμένο δέν θά ἀποσυντρίψῃ καί λυχνία πού τρεμοσβήνει δέν θά ἀποσβέσῃ. Μέ πιστότητα θά ἐξαγγείλῃ τόν Νόμο. Δέν θά κουρασθῇ. Οὔτε θά συντριβῇ ἕως ὅτου ἐγκαταστήσῃ τόν Νόμο στή γῆ. Μέχρι νά βγοῦμε, μέ τή δύναμί Του, νικηταί ὅλοι μας. Θά ἐγκαταστήσῃ τήν Πίστι σ’ Αὐτόν σ’ ὅλα τά ἔθνη. Θά ἐργασθῇ μέ πολλή ἀγάπη γιά μᾶς. Γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, πού εἰκονιζόμαστε στενάζοντες κάτω ἀπό τό βάρος τῆς δυστυχίας, σάν σπασμένα καλάμια, καί σάν τρεμοσβύνοντα λυχνάρια.
Πρός ἐμᾶς τούς συντετριμμένους ψυχικά ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὄχι διά νά μᾶς ἀποσυντρίψῃ μέ τήν δύναμί Του, μ’ ἕνα φλογερό κήρυγμα κατά τῆς ἁμαρτίας, οὔτε νά μᾶς σβήσῃ μ’ ἕνα φύσημα τοῦ στόματός Του σάν τόν καπνίζοντα λύχνο, ἀλλά ἔρχεται πλήρης ἀγάπης καί συμπαθείας νά σκύψῃ ἐπάνω μας, διά νά συνδέσῃ καί ἐπιδέσῃ τόν σπασμένο κάλαμο ὥστε νά σταθῇ ὄρθιος, νά χύσῃ ἔλαιον στήν λυχνία, ὥστε νά ἀναδώσῃ τήν λάμψι της καί φωτίσῃ τόν ἐσκοτισμένο ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἀδελφοί μου, ἔτσι νά ἀναμένουμε τό Μεσσία στήν προσωπική μας ζωή. Ἔτσι νά τόν ὑποδεχθοῦμε «ἐν Ἐκκλησίᾳ πληθούσῃ», μέ χαρά καί θεία προσδοκία, ὥστε νά γεμίσουμε τή ζωή μας ἐλπίδα, χαρά, θεία εὐδοκία.
Μέ ἄπειρες ἑόρτιες Εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
