Οι προοπτικές του μανιταροτουρισμού στη Θεσσαλία

ΟΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΩΝ ΜΑΝΙΤΑΡΟΦΙΛΩΝ

Οι κυνηγοί μανιταριών οπλίζονται με καλαθάκια και σουγιαδάκια, φορούν στολές εκστρατείας, καβαλάνε τζιπ ή και συμβατικά αυτοκίνητα και ξεχνιούνται ολημερίς στα δάση. Το βράδυ συγκεντρώνονται στα στέκια τους στήνοντας απίστευτες γευστικές μανιταροκαταστάσεις.

Το πάθος για τα μανιτάρια, διαδεδομένο ήδη στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, κατακτά σιγά-σιγά και τους Έλληνες, δίνοντας το σύνθημα για… μανιταροτουρισμό. Ωστόσο σε νηπιακό στάδιο βρίσκεται ο μανιτατουρισμός στη Θεσσαλία, καθώς ακόμη οι τοπικοί φορείς (δήμοι, επιμελητήρια, κ.λπ.) δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη δυναμική που μπορεί να προσδώσει στην τοπική οικονομία η στήριξη διάφορων εκδηλώσεων και εξορμήσεων που πραγματοποιούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι φίλοι του μανιταριού. Γενικότερα ο γαστρονομικός τουρισμός είναι μια σοβαρή υπόθεση που δυστυχώς στην Ελλάδα την αγγίζουμε από λίγο έως καθόλου. Όσες προσπάθειες γίνονται για την ανάπτυξή του, κινούνται από την προσωπική τρέλα λιγοστών ρομαντικών ανθρώπων. Έτσι αν και η αύξηση του ενδιαφέροντος για τα αυτοφυή μανιτάρια είναι κατακόρυφη, καθώς όλο και περισσότεροι φυσιολάτρες, κάτοικοι κυρίως αστικών και ημιαστικών περιοχών, ανακαλύπτουν την εξαιρετική τους γεύση και τη συγκίνηση που προσφέρει η εμπειρία της αναζήτησης και της συλλογής τους, εν τούτοις στη Θεσσαλία η οικονομική διάσταση αυτού του χόμπι παραμένει υποτονική.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου Φίλων Μανιταριού Θεσσαλίας Στέργιο Μίχο «ένας μεγάλος κύκλος επιχειρήσεων μπορεί να στηριχθεί γύρω από τη μανιταροφιλία. Επειδή οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε τα αυτοκίνητά μας, προκειμένου να προσεγγίζουμε πιο εύκολα δύσβατα σημεία στα βουνά, ενισχύουμε τα πρατήρια υγρών καυσίμων. Οι βασικοί μας …συνεργάτες όμως είναι οι ταβέρνες, τις οποίες επισκεπτόμαστε με τη λήξη της εξόρμησης στη φύση. Σε κάποιες αξιοποιούμε τη λεία που συλλέξαμε και πληρώνουμε ποτά και συνοδευτικά, σε άλλες πληρώνουμε κανονικά το μενού. Επίσης σε διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουμε και κυρίως στη λίμνη Πλαστήρα και στο Περτούλι, όπου οι ξενοδοχειακές υποδομές είναι αρκετές, στηρίζουμε αυτές τις μονάδες που ασχολούνται με τον ήπιο τουρισμό, τον αγροτουρισμό».
Το παράπονο του κ. Μίχου είναι ότι κάθε φορά που γίνεται μια εκδήλωση, γιορτή μανιταριού και πλήθος επισκεπτών ενισχύει την τοπική οικονομία, οι δήμοι κι άλλοι φορείς τους συγχαίρουν για την πετυχημένη πρωτοβουλία τους. Όταν όμως καλούνται να συνεισφέρουν οικονομικά ή με την παροχή άλλων υπηρεσιών, εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Και ας γνωρίζουν ότι οι υπηρεσίες τους θα είναι ανταποδοτικές, ως προς τους δημότες τους».  
Ένα παράδειγμα για τη δυναμική του μανιτατουρισμού αποτελεί η γιορτή μανιταριού στο Σκλήθρο, η οποία διεξάγεται κάθε Οκτώβρη στο Σκλήθρο από τον τοπικό Εξωραϊστικό και Πολιτιστικό σύλλογο σε συνεργασία με τον σύλλογο «Φίλοι του Δάσους και της Μυκητοχλωρίδας» και την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του Δήμου Αγιάς. Στην ετήσια γιορτή μανιταριού, μανιταρόφιλοι από όλη την Ελλάδα συγκεντρώνονται στο Σκλήθρο για να ανταλλάξουν γνώσεις και εμπειρίες για τα μανιτάρια, να δοκιμάσουν μανιταρογεύσεις και να απολαύσουν τις φυσικές ομορφιές της περιοχής κατά την αναζήτηση άγριων μανιταριών στο υπέροχο δάσος του Μαυροβουνίου. Η εκδήλωση περιλαμβάνει διαλέξεις, εξόρμηση στο δάσος για την ανεύρεση μανιταριών, γευσιγνωσία (προσφέρεται μανιταρόσουπα, μανιταρόπιτα, ψητά μανιτάρια) και υπαίθριες δραστηριότητες για παιδιά.
Τέλος να σημειωθεί ότι τελευταία έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, επαγγελματίες συνοδοί βουνού, παρατηρώντας το ενδιαφέρον των εκδρομέων, να εντάσσουν τη συλλογή μανιταριών στα προγράμματά τους, άλλοι –κυρίως καθηγητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου- διοργανώνουν εκπαιδευτικά σεμινάρια, ενώ η τρέλα κάποιων, τους οδήγησε ακόμη και εκτός συνόρων (κυρίως Σκόπια, Βουλγαρία), ακολουθώντας τα γκρουπ διάφορων τουριστικών πρακτορείων.
Γ. Ρούστας