Και μάλιστα να τους κερδίσουν στη λογική της ανατροπής του καπιταλισμού και της αστικής κυβέρνησης – Προσωρινής, όπως λεγόταν τότε, με το γνωστό νικηφόρο αποτέλεσμα της επαναστατικής εξέγερσης». Στα ιστορικά διδάγματα από την Οκτωβριανή Επανάσταση αναφέρθηκε Μαρία Γαβαλά, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, μιλώντας χθες σε εκδήλωση για την επέτειο των 100 χρόνων της, σε εκδήλωση των κομματικών οργανώσεων Αγίου Κωνσταντίνου- Σουφλαρίων, Αγίου Αθανασίου, Κέντρου, ΟΤΑ και Κατασκευών του ΚΚΕ Λάρισας.
«Αποφασιστικός παράγοντας», συνέχισε η Μ. Γαβαλά, «υπήρξε η στρατηγική πολιτική γραμμή που χάραξε το Κόμμα με επικεφαλής τον Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, και που διαχώρισε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευμένων από τα συμφέροντα των αστών, που βρίσκονταν και στην Προσωρινή κυβέρνηση και η λογική τους κυριαρχούσε ακόμη και στα Σοβιέτ.
Το Φλεβάρη του ΄17 σχηματίζεται η κυβέρνηση αυτή, με όλους πλην μπολσεβίκων, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι αυτή η αστική κυβέρνηση, που έχει ανατρέψει τον τσάρο, δεν πρόκειται ούτε τον πόλεμο να σταματήσει, ούτε ψωμί να του δώσει. Ο λαός όμως πιστεύει σ’ αυτή την κυβέρνηση, την εμπιστεύεται. Έτσι, το Κόμμα των Μπολσεβίκων ξεκινά μια συνεχή, επίμονη διαφωτιστική και οργανωτική δουλειά, πρωταρχικά στην εργατική τάξη που είναι συγκεντρωμένη στα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα της εποχής, κατά δεύτερο στους αγρότες και στους στρατιώτες. Και μάλιστα οι μπολσεβίκοι τα βάζουν με πολιτικούς ικανότατους στη λαϊκή χειραγώγηση, όπως ο Κερένσκι. Κάπως έτσι αλλάζουν οι συσχετισμοί μέσα στα βασικά Σοβιέτ, στα τέλη καλοκαιριού του 1917, και μπαίνει ως άμεσο αίτημα το ζήτημα της κατάληψης της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της».
Στην εκδήλωση που προλόγισε η Δ. Σίσκου, γραμματέας της κομματικής οργάνωσης βάσης του Αγ. Κων/νου, την κεντρική ομιλία έκανε ο Άγγελος Σίμος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Το κορυφαίο μήνυμα του 20ού αιώνα, η νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης τον Οκτώβρη του '17, αποδεικνύει περίτρανα ότι η εργατική τάξη μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οικοδομήσει μια ανώτερη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αναδεικνύει τι μπορούν να πετύχουν οι εργαζόμενοι όταν γίνουν κυρίαρχοι των μέσων παραγωγής και του πλούτου που παράγουν, όταν κατακτήσουν την πολιτική εξουσία. Αυτό, το ανατρεπτικό μήνυμα φοβάται η αστική τάξη και θέλει να το διαστρεβλώσει, να το λερώσει, να το εξαφανίσει σήμερα, σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα».
Και συνέχισε: «Οι ανατροπές του 1989-90 που έγιναν από τα έσω και από τα πάνω, με βάση τις εκτιμήσεις του κόμματός μας, προσπαθούν να μας πείσουν, όχι εμάς τους κομμουνιστές αλλά την εργατική τάξη, ότι το σύστημα κατέρρευσε και το στηρίζουν αυτό, ότι οι εργάτες αυτών των χωρών δεν αντιστάθηκαν και δεν υπερασπίστηκαν το εργατικό κράτος. Οι αντεπαναστατικές αλλαγές που προωθήθηκαν από την ηγεσία του ΚΚΣΕ, όπως η περεστρόικα, έγιναν στο όνομα του σοσιαλισμού, μιλούσαν παραπλανητικά για «περισσότερο σοσιαλισμό». Δεν έκαναν ανοιχτά λόγο για επιστροφή στον καπιταλισμό. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι στη βάση της υποχώρησης των κομμουνιστικών σχέσεων στην οικονομία πρώτα απ' όλα, υπήρξε και μια παράλληλη σταδιακή υποχώρηση στην κομμουνιστική συνείδηση.
Παρά τα όποια προβλήματα των σοσιαλιστικών χωρών, το διαμορφωμένο σοσιαλιστικό σύστημα του 20ού αιώνα απέδειξε την ανωτερότητά του έναντι του καπιταλισμού και τα τεράστια πλεονεκτήματα που παρέχει για την εργασία και τη ζωή των ανθρώπων. H Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν το μόνο πραγματικό αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στην Aντιφασιστική Nίκη των Λαών, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν καθοριστικός. Γι' αυτό και είναι ανιστόρητοι αναθεωρητές όσοι προσπαθούν να ταυτίσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό. Οι κατακτήσεις των εργαζομένων στα σοσιαλιστικά κράτη για αρκετές δεκαετίες ήταν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν στην απόσπαση κατακτήσεων από το εργατικό και λαϊκό κίνημα των καπιταλιστικών κοινωνιών…
Η πείρα αυτή, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, είναι πολύτιμη και σήμερα. Όπως τονίζεται στο πρόγραμμα του ΚΚΕ: «Οι εργατικές λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωση και η αντιπαράθεσή τους χαρακτήρα εφ' όλης της ύλης και με όλες τις μορφές σύγκρουσης με την οικονομική, πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου». Είμαστε σίγουροι και αισιόδοξοι, ότι παρά τις δυσκολίες, η ίδια η μεγάλη όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, θα οδηγήσει σε συνθήκες μαζικής λαϊκής-εργατικής αφύπνισης, επαναστατικής κατάστασης, μεγάλης όξυνσης της ταξικής πάλης, ενώ παράλληλα θα έχει ωριμάσει, μέσα από τους σημερινούς καθημερινούς αγώνες, ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν που θα ανατρέψει το σημερινό βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα».
