Αυτό το Παζάρι που όλοι μετρούσαμε μέρες για να ανοίξει και να μας πάνε οι γονείς μας, για να μας ψωνίσουν τα απαραίτητα, κάλτσες, φόρμες και παπούτσια, να μας γλυκάνουν με τον πατροπαράδοτο φαρσαλινό χαλβά και να μας ανεβάσουν στα συγκρούομενα αυτοκινητάκια και την μπαλαρίνα. Θυμάμαι ότι μαζεύαμε τα χαρτζιλίκια μας για να πάρουμε μάρκες που θα μας εξασφάλιζαν την είσοδό μας στα παιχνίδια στο λούνα παρκ και μάλιστα σε όσα πιο πολλά παιχνίδια ανεβαίναμε τόσο καλύτερη η ιστορία που διηγούμασταν την επόμενη μέρα στους φίλους μας στο σχολείο. Ήταν μια διαδικασία που τηρούσαμε ευλαβικά κάθε χρόνο, όπως ακριβώς κάναμε και με το μέτρημα των παγωτών και των μπάνιων στη θάλασσα. Όμορφα χρόνια που ευτυχώς συνεχίζονται και για τα παιδιά μας. Μπορεί το σημερινό παζάρι να «εκσυγχρονίστηκε», το λούνα παρκ να είναι πιο φανταχτερό, οι πάγκοι να εμπλουτίστηκαν ακόμη και με θήκες για iphone, όμως η μυρωδιά του μένει ίδια. Καβουρδισμένο αμύγδαλο, βούτυρο και τσίκνα από τις υπαίθριες ψησταριές συνοδεύουν τους δεκάδες πάγκους με φόρμες, παπούτσια, εσώρουχα, ριχτάρια, κουβέρτες, κουρτίνες, παιχνίδια. Και μπορεί τα χρόνια να άλλαξαν και η αγορά της Λάρισας να είναι σε θέση να προσφέρει ό,τι χρειάζεται μια οικογένεια για την ένδυση και την υπόδησή της σε τιμές παζαριού, όμως το Παζάρι κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και η οικογενειακή επίσκεψη μόνο για χαζευτήρι επιβάλλεται. Το Παζάρι της Λάρισας, το Σαββατόβραδο άνοιξε και για μία εβδομάδα θα λειτουργεί. Ήδη η ατμόσφαιρα στην πόλη έχει αλλάξει, τα αστικά δεν προλαβαίνουν να φορτώνουν επιβάτες που θέλουν να πάνε στο παζάρι, ενώ και τα ταξί της πόλης θα έχουν μια καλή εβδομάδα αφού η δουλειά αυξάνεται. Η διασκέδαση γι’ αυτή την εβδομάδα μεταφέρεται στο Παζάρι που και θέαμα προσφέρει και άρτο.
«Στην οικογένειά μας το έχουμε σαν παράδοση κάλτσες και χαλβά μόνο από το παζάρι. Εξάλλου, πού αλλού θα βρεις μια δωδεκάδα κάλτσες 5 ευρώ; Τρία παιδιά έχω να βολέψω. Χαλβά φαρσαλινό τρώμε μόνο αυτές τις μέρες. Η μυρωδιά του σε παρασύρει. Πάντα ερχόμαστε το πρώτο Σάββατο βράδυ που ανοίγει και την τελευταία μέρα το μεσημέρι. Φέτος έχω σκοπό να ψωνίσω και κουρτίνες από εδώ» λέει μια μητέρα που τη συναντήσαμε την ώρα που έμπαινε στο παζάρι.
Μια παρέα νεαρών περιμένει στο ταμείο του λούνα παρκ και με τα γέλια τους ξεσηκώνουν τον τόπο «Σαββατόβραδο στο παζάρι, καλύτερο και από μπαράκι. Δεν ήρθαμε για ψώνια αλλά για βόλτα και για να ανέβουμε στα παιχνίδια του λούνα παρκ. Τώρα πια δεν χρειαζόμαστε γονική συναίνεση είμαστε πάνω από 18» λέει ο πιο πρόθυμος της παρέας.
Μια ηλικιωμένη κυρία χαζεύει σε έναν πάγκο με μαχαιροπίρουνα, μπρίκια και λογής - λογής σκεύη για την κουζίνα «Μόνο στο παζάρι τα βρίσκω αυτά τα μαχαίρια. Πουθενά καλύτερα. Θα πάρω και τίποτα για την εγγόνα μου και σπίτι, δεν με βαστάνε πια τα πόδια μου να το γυρίσω». Το Παζάρι είναι για όλες τις ηλικίες και για όλα τα γούστα. Έχει μια μαγεία που δύσκολα εξηγείται. Καθώς ξεμακραίνω ακόμα ακούω τα μαχαίρια του χαλβά που τα χτυπάνε στο ταψί οι πωλήτριες, τη μουσική του λούνα παρκ και το βουητό των αυτοκινήτων που στριμώχνονται προσπαθώντας να βρουν μία θέση πάρκινγκ. Άντε και του χρόνου πάλι να… Πάμε Παζάρι.
Της Νατάσας Πολυγένη
