Η επιστολή του Θεσσαλού πολιτικού και ιστορικού ερευνητή έχει ως εξής:
«Αγαπητέ κ. δήμαρχε,
Για μια ακόμη φορά παρευρέθηκα την προηγούμενη Κυριακή (10.09.17) στη σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε στη Γιάννουλη, για τους εκτελεσθέντες πατριώτες από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στις 7 Σεπτεμβρίου 1944.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στους τάφους των ηρώων στο Δημοτικό Κοιμητήριο.
Πιστεύω ότι έχουμε χρέος όχι μόνο στην απόδοση τιμής στη μνήμη των ηρώων αλλά και στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, προκειμένου και οι νεότερες γενιές να συνειδητοποιούν ότι η ελευθερία δεν ήταν και δεν είναι πάντα δεδομένη. Κάποιοι θυσίασαν τη ζωή τους για την υπεράσπισή της.
Τέτοιες, λοιπόν, ημέρες μνήμης δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εκφυλιστούν, αντιθέτως οφείλουμε να τις αναδεικνύουμε αναβαθμίζοντας τις εκδηλώσεις. Προς τούτο, θα παρακαλούσα να εξετάσετε τη δυνατότητα ανέγερσης μνημείου σε δημόσιο χώρο της Γιάννουλης -σε συνεννόηση πάντα με τις τοπικές αρχές-, όπου θα λαμβάνει χώρα η απόδοση των τιμών όπως πρέπει, με την κατάθεση στεφάνων από τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, την ανάκρουση του εθνικού ύμνου από την μπάντα του δήμου και τη συμμετοχή των σχολείων, προκειμένου και τα παιδιά να μαθαίνουν να τιμούν την τοπική τους ιστορία. Η, έως σήμερα, εμπειρία δείχνει ότι μετά το μνημόσυνο στην εκκλησία, ελάχιστοι ακολουθούν στο Δημοτικό Κοιμητήριο για την επιμνημόσυνη δέηση στο ταφικό μνημείο, όπου με πρωτοβουλία της Κοινότητας Γιάννουλης -επί προεδρίας του κ. Νικολάου Αραπατσάνη-, που αναγνώρισε το 1979 την αντίσταση, συγκεντρώθηκαν τα οστά των ηρώων. Και τούτο διότι θεωρούν ότι η εκεί επιμνημόσυνη δέηση αφορά στις οικογένειες και μόνο των εκτελεσθέντων. Ευελπιστώ η παράκλησή μου να τύχει της δέουσας προσοχής».