Ο νέος κοινοτικός κανονισμός που βρίσκεται υπό κατάρτιση αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα αποστάγματα με γεωγραφική ένδειξη θα μπορούν να εμφιαλώνονται και εκτός της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης από την οποία προέρχονται. Το σχετικό κείμενο της Ε.Ε. οδεύει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς ψήφιση τον Σεπτέμβριο και, αν θεσπιστεί, θα υποχρεώνει τα κράτη-μέλη να εναρμονίσουν τη νομοθεσία τους. Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι οι μόνες χώρες που έχουν διατηρήσει αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τα αποστάγματά τους και δεν επιτρέπουν την εμφιάλωση σε τρίτες χώρες, ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, που έχει την γκράπα αλλά και το ουίσκι, έχουν ήδη απελευθερωθεί. Αν η νέα οδηγία ψηφιστεί, θα ισχύσει από το 2018 και τότε αποστάγματα όπως το ούζο, η τσικουδιά και το τσίπουρο θα μπορούν να εμφιαλώνονται στο εξωτερικό.
Η είδηση έχει προκαλέσει αναστάτωση στα οινοποιεία της χώρας, και φυσικά και στον Οινοποιητικό Συνεταιρισμό Τυρνάβου, στελέχη του οποίου βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία με το Υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με πληροφορίες η ελληνική πλευρά καταρτίζει ήδη την επιχειρηματολογία της, εξηγώντας γιατί δεν επιθυμεί την προώθηση του κανονισμού, τονίζοντας τις πολλαπλές αρνητικές συνέπειες στην εθνική οικονομία, αλλά και στην ταυτότητα του προϊόντος. Σύμφωνα με οινολόγους και οινοποιούς του νομού «το μεγαλύτερο πλήγμα θα το υποστεί το τσίπουρο, στο οποίο τα προϊόντα και η διαδικασία εμφιάλωσης μυρίζει Ελλάδα (σταφύλι, σήματα Γεωγραφικής Ένδειξης, κ.λπ.), σε αντίθεση με το ούζο, στο οποίο το οινόπνευμα και κάποια αρωματικά στοιχεία μπορεί να εισάγονται».
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων «τα ελληνικά αλκοολούχα ποτά είναι προϊόντα επώνυμα, αναγνωρισμένης Γεωγραφικής Ένδειξης κατά 70% (όπως ούζο, τσίπουρο/τσικουδιά, Μαστίχα Χίου, Κουμ Κουάτ Κερκύρας, Κίτρο Νάξου), με υψηλές και σταθερές ποιοτικές προδιαγραφές, προϊόντα με ταυτότητα, άμεσα συνδεδεμένα με τον τόπο καταγωγής τους. Αν επιτραπεί η εμφιάλωση εκτός Ελλάδος κινδυνεύει το 70% των 9.500 θέσεων εργασίας του κλάδου που αφορά στην εμφιάλωση, ενώ αν εξάγονται χύμα και εμφιαλώνονται σε άλλες χώρες χωρίς τις αυστηρές προδιαγραφές του νόμου, θα δημιουργηθεί αρνητική εικόνα για όλα τα προϊόντα υπό την οικεία γεωγραφική ένδειξη, της οποίας θίγεται έτσι η φήμη εφόσον αυτή συναρτάται με την εικόνα που η εν λόγω γεωγραφική ένδειξη έχει μεταξύ των καταναλωτών».
Αν σκεφτεί κανείς και το γεγονός ότι οι διαδοχικές αυξήσεις του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα αλκοολούχα ποτά, συμπεριλαμβανομένων των νόμιμων αποσταγμάτων, όπως είναι το τσίπουρο και το ούζο, έχουν οδηγήσει είτε σε μείωση συνολικά της κατανάλωσης είτε σε στροφή στα χύμα προϊόντα, που διακινούνται κυρίως λαθραία, συχνά είναι επικίνδυνα για την υγεία του καταναλωτή και στερούν από το κράτος έσοδα ύψους 300 εκατ. ευρώ ετησίως, τότε εύκολα μπορεί να συμπεράνει και την παγίδα που κρύβει η συγκεκριμένη νομοθετική κοινοτική πρωτοβουλία.
Γ.Ρ.
