Αν και διαθέτει κάποιους χώρους πρασίνου, δεν συγκαταλέγεται στις πόλεις με τεράστια πάρκα και οάσεις. Δεν μπορεί να συγκριθεί με αξιώσεις, με άλλη ευρωπαϊκή πόλη όσον αφορά στην αναλογία πράσινου που αντιστοιχεί στους κατοίκους της. Παρόλα αυτά υπάρχουν πάρκα, μικρότερης έκτασης που τελευταία αποτελούν χώρους συνάντησης και άθλησης των Λαρισαίων.
Εκτός από την κοίτη του Πηνειού ποταμού και το πάρκο του Αλκαζάρ όταν ο Λαρισαίος αναζητά χώρο πρασίνου σπάνια θα σκεφτεί τον λόφο του Μεζούρλου. Και όμως τελευταία κερδίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων όλες τις ώρες της ημέρας αλλά και όλες τις εποχές του χρόνου. Αθλητές που αγαπούν το τρέξιμο και μάλιστα σε χωμάτινο έδαφος δίνουν ραντεβού νωρίς το πρωί αλλά και αργά το βράδυ με φακούς κεφαλής για την προπόνησή τους. Όπως δηλώνουν στην «Ε» «επιλέγουμε τον λόφο του Μεζούρλου για αλλαγή από το ποτάμι, επειδή έχει χώμα που είναι μαλακό τερέν, έχει ανηφόρες που βοηθάνε στην ενδυνάμωση, είναι ωραίο το περιβάλλον, έχει λιγότερη υγρασία σε σχέση με το ποτάμι και όταν έχει βρέξει στο ποτάμι έχει λάσπη ενώ εδώ όχι».
Και επειδή το δρομικό κίνημα τελευταία παρουσιάζει ανοδική πορεία το ίδιο σημείο ότι επιλέγουν για την άθλησή τους και ερασιτέχνες δρομείς. Συγχρόνως γονείς επιλέγουν τον λόφο του Μεζούρλου προκειμένου να παίξουν ξέγνοιαστα με τα παιδιά τους.
Όλες οι παραπάνω όμως δραστηριότητες γίνονται μέχρι και τη δύση του ηλίου. Μόλις το σκοτάδι πέσει ο φωτισμός είναι περιορισμένος και προέρχεται κυρίως από αυτόν που διαθέτει το κτίριο του Διαχρονικού Μουσείου που βρίσκεται επίσης στον λόφο. Βρύσες και παγκάκια ζητούν οι περιπατητές από τη δημοτική αρχή, όπως και να ανοίξουν τα WC που είναι κλειστά με… συρματόπλεγμα.
Σε πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησε ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης συνοδευόμενος από τον αντιδήμαρχο Πρασίνου Γιώργο Ζαούτσο, τον διευθυντή της υπηρεσίας Πρασίνου Χαράλαμπο Παπαδόπουλο και στελέχη της υπηρεσίας, υποστήριξε ότι «βούληση της δημοτικής αρχής είναι το υπέροχο άλσος του Μεζούρλου, έκτασης περίπου 400 στρεμμάτων, να ενταχθεί στη ζωή της πόλης και στην καθημερινότητα των Λαρισαίων. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα μεγάλο και εντυπωσιακό κατάφυτο χώρο, μέχρι σήμερα αυτός παρέμεινε μη ελκυστικός για τους κατοίκους, ενώ θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σημαντικό ποσοστό των δημοτών δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή του».
Στόχος της δημοτικής αρχής μετά και την επίσκεψη στην περιοχή είναι να εξετάσει όλες τις δυνατότητες για ήπιες παρεμβάσεις, δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, διαδρομών για ποδήλατο ώστε ο χώρος να αποκτήσει ακόμα περισσότερο ζωή.
Το όλο ζήτημα της αξιοποίησης της έκτασης και της ένταξής της στην κοινωνική ζωή της Λάρισας, είναι σε αρχικό στάδιο, με τον δήμαρχο Λαρισαίων ωστόσο να δίνει κατευθύνσεις στις υπηρεσίες για αξιολόγηση των δυνατοτήτων που υπάρχουν.
Οι χώροι με πράσινο στις πόλεις μπορούν να έχουν σημαντικά και μάλιστα διαρκείας οφέλη για την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Σύμφωνα έρευνες που έχουν δει κατά καιρούς τα φώτα της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν τη σημασία που έχει το περιβάλλον όχι μόνο για τη σωματική, αλλά και για τη διανοητική υγεία και ισορροπία. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το πράσινο στις πόλεις, με περισσότερα δηλαδή πάρκα έχει ευεργετικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία.
Οι αναλύσεις των επιστημόνων δείχνουν ότι η μετακίνηση του πληθυσμού σε μέρη που περιβάλλονται από περισσότερο πράσινο όχι μόνο βελτιώνει άμεσα την ψυχική υγεία των ανθρώπων, αλλά αυτή η βελτίωση διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι ωστόσο που επρόκειτο να μετακινηθούν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο, η επιδείνωση της ψυχικής υγείας τους άρχιζε πριν καν αλλάξουν περιβάλλον.
Αναμφίβολα, το ποσοστό των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου αποτελεί έναν παράγοντα και μέτρο για τον καλό σχεδιασμό και το υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής μιας πόλης. Οι αστικές περιοχές συνιστούν το καθημερινό περιβάλλον για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και η ποιότητα του αστικού πρασίνου αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως σημαντικός παράγοντας της ποιότητας ζωής της πόλης, δεδομένου ότι ασκούν σημαντική οικολογική και αισθητική επίδραση στον αστικό πληθυσμό.
Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
